Biografia - Poeta walczący

Filippo Tommaso Marinetti urodził się w Aleksandrii 22 grudnia 1876 r., jako drugi syn prawnika Enrico Marinettiego i Amalii Grolli.

Kilka lat później rodzina wróciła do Włoch i osiedliła się w Mediolanie. Od najmłodszych lat bracia Marinetti wykazywali nadmierną miłość do liter i żywiołowy temperament.

W 1894 r. Marinetti uzyskał maturę w Paryżu i zapisał się do szkoły prawniczej w Pawii, do której uczęszczał już jego starszy brat Leone, który zmarł w 1897 r. w wieku zaledwie 22 lat z powodu powikłań sercowych.

Przenosząc się na Uniwersytet w Genui na rok przed ukończeniem studiów w 1899 roku, współpracował przy projekcie Anthologie revue de France et d'Italie i wygrał paryski konkurs Samedis populaires wierszem La vieux marins .

W 1902 roku ukazała się jego pierwsza książka z wierszami La conquete des étoiles w którym widać już pierwsze luźne wersy i figury, które będą charakteryzować literaturę futurystyczną.

Bliski socjalistycznemu obszarowi politycznemu, nigdy w pełni się do niego nie przyłączył ze względu na swoje nacjonalistyczne poglądy i pomimo opublikowania w Avanti jego King Baldoria satyryczna refleksja polityczna.

W 1905 r. założył czasopismo Poesia, za pośrednictwem którego rozpoczął walkę o afirmację wolnego wiersza, za co początkowo spotkał się z powszechną wrogością. 20 lutego 1909 r. opublikował manifest futurystyczny w Le Figaro, oparty na jedenastu punktach, które obejmowały wszystkie sztuki, zwyczaje i politykę, czyniąc futuryzm jedyną wielopłaszczyznową awangardą. Futuryzm zadeklarowałMarinetti: To antykulturowy, antyfilozoficzny ruch idei, intuicji, instynktów, policzków, oczyszczających i przyspieszających ciosów. Futuryści walczą z dyplomatyczną rozwagą, tradycjonalizmem, neutralizmem, muzeami, kultem książki. "

Magazyn Poesia został zamknięty kilka miesięcy później, ponieważ został uznany za przestarzały przez samego Marinettiego, który zakończył jego publikację, publikując futurystyczny wiersz Zabijmy światło księżyca , oskarżenie archaicznego sentymentalizmu dominującego we włoskiej poezji i prawdziwy hymn do twórczego szaleństwa.

Od samego początku, oprócz błyskotliwych i prowokacyjnych Manifestów, wieczory teatralne były głównym forum Futuryzmu, publiczność, złożona z arystokratów, burżuazji i proletariuszy, była prowokowana zręcznie i mistrzowsko, a wieczory futurystyczne często kończyły się interwencją policji.

W 1911 roku, kiedy wybuchł konflikt w Libii, Marinetti udał się tam jako korespondent paryskiej gazety L'intransigeant a na polach bitew odnalazł inspirację, która ostatecznie poświęciła słowa wolności.

W 1913 roku, gdy we Włoszech coraz więcej artystów przyłączało się do futuryzmu, Marinetti wyjechał do Rosji na serię wykładów. W 1914 roku opublikował książkę zatytułowaną Zang Tumb Tumb .

W przededniu I wojny światowej Marinetti i futuryści ogłosili się zapalonymi interwencjonistami i wzięli udział w konflikcie, pod koniec którego przywódca futurystów otrzymał dwa medale za męstwo wojskowe.

Pod koniec I wojny światowej Marinetti określił futurystyczny program polityczny, a jego rewolucyjne intencje doprowadziły do powstania Faszystów Futurystów i założenia gazety Futurystyczny Rzym W tym samym roku poznał poetkę i malarkę Benedettę Cappa, która została jego żoną w 1923 roku i z którą miał trzy córki.

Pomimo pewnej bliskości do obszaru komunistycznego i anarchistycznego, Marinetti nie jest przekonany, że rewolucja bolszewicka, taka jak rosyjska, jest wykonalna dla narodu włoskiego i proponuje analizę w swojej książce Poza komunizmem opublikowany w 1920 roku.

Futurystyczny program polityczny zafascynował Mussoliniego, doprowadzając go do uczynienia wielu z niezliczonych punktów manifestu programowego własnymi. W 1919 r., na spotkaniu w San Sepolcro z okazji ceremonii założenia fasci dei combattenti, Mussolini wykorzystał współpracę futurystów i ich umiejętności propagandowe.

W 1920 r. Marinetti zdystansował się od faszyzmu, oskarżając go o reakcjonizm i pasywizm, ale pozostał szanowaną osobistością i był wysoko ceniony przez Mussoliniego. W pierwszych latach reżimu faszystowskiego Marinetti odbył kilka podróży zagranicznych w celu popularyzacji futuryzmu, a podczas tych podróży narodził się pomysł na nowy rodzaj teatru, " królestwo chaosu i wielości ."

Rok 1922 był rokiem, w którym opublikowano, według słów autora, " nieokreślona powieść " Niezłomny po której ukażą się kolejne powieści i eseje.

W 1929 r. otrzymał tytuł Literato d'Italia, po czym opublikował wiersze i poematy lotnicze.

W 1935 r. zgłosił się na ochotnika do Afryki Wschodniej; po powrocie w 1936 r. rozpoczął długą serię badań i eksperymentów dotyczących wolności słowa.

W lipcu 1942 r. powrócił na front, tym razem w kampanii rosyjskiej. Jego stan zdrowia pogorszył się jeszcze bardziej, gdy nadeszła ciężka jesień i został repatriowany. W 1943 r., po obaleniu Mussoliniego, przeniósł się do Wenecji wraz z żoną i córkami.

Około 1.20 w nocy 2 grudnia 1944 r. w Bellagio nad jeziorem Como, podczas pobytu w hotelu w oczekiwaniu na przyjęcie do szwajcarskiej kliniki, zmarł na atak serca; tego samego ranka o świcie skomponował swoje ostatnie wersety.

Poeta Ezra Pound powiedział o nim: ". Marinetti i futuryzm dali wielki impuls całej literaturze europejskiej, a ruch, który zapoczątkowali w Londynie Joyce, Eliot, ja i inni, nie istniałby bez futuryzmu ".