Biografia

• Dzieciństwo
• Medytacja
• Dojrzałość
• Głoszenie i nawrócenia
• Ostatnie lata życia
• Siddhartha lub Siddhartha

Podczas nazywania Budda jako postać historyczna i religijna w rzeczywistości odnosi się do Siddartha Gautama znany również jako Siddartha , o Gautama Budda , o Historyczny Budda Siddartha, założyciel buddyzmu, urodził się w 566 r. p.n.e. w Lumbini, w południowym Nepalu, w bogatej i potężnej rodzinie wywodzącej się z rodu wojowników (którego przodkiem był król Iksyaku): jego ojciec, Suddhodana, jest królem jednego z państw tworzących północne Indie.

Po narodzinach Siddharthy, asceci i bramini zostają zaproszeni na dwór, aby świętować szczęście: podczas wydarzenia mędrzec Asita ogłasza horoskop dziecka, wyjaśniając, że jego przeznaczeniem jest zostać albo Chackravartin tj. monarcha uniwersalny lub wyrzeczenie się ascezy .

Ojciec jest jednak zaniepokojony możliwością porzucenia przez syna i dlatego robi wszystko, co możliwe, aby zapobiec materializacji przeczucia.

Dzieciństwo

Siddhartha był wychowywany przez Pajapati, drugą żonę swojego ojca (jego naturalna matka zmarła tydzień po porodzie) i od najmłodszych lat wykazywał silną tendencję do kontemplacji. W wieku szesnastu lat poślubił swoją kuzynkę Bhaddakaccanę, która trzynaście lat później urodziła Rahulę, jego pierwsze dziecko. Jednak to właśnie w tym czasie Siddhartha zdał sobie sprawę z okrucieństwa świata, w którym żył.życie, zupełnie inne od przepychu jego pałacu.

Medytacja

Uświadamiając sobie ludzkie cierpienie po spotkaniu z martwym człowiekiem, chorym i starcem, zdaje sobie sprawę, że kultura i bogactwo są wartościami przeznaczonymi do zniknięcia. W miarę jak narasta w nim poczucie życia w pozłacanym więzieniu, postanawia wyrzec się władzy, sławy, pieniędzy i rodziny: pewnej nocy, przy współudziale rydwanu Chandaki, ucieka z królestwa na koniu.

Od tego czasu poświęcił się medytacja Po przybyciu do regionu Kosala poświęcił się ascezie i medytacji, aby osiągnąć sferę nicości, która odpowiada ostatecznemu celowi wyzwolenia. Pozostawił jednak niedosyt, Gautama Budda udaje się do Uddaki Ramaputty (w królestwie Magadha), zgodnie z którym medytacja musi prowadzić do sfery ani percepcji, ani niepercepcji.

Jednak Siddhartha znów nie jest szczęśliwy: decyduje się osiedlić w wiosce w pobliżu rzeki Neranjara, gdzie spędza kilka lat w towarzystwie pięciu bramińskich uczniów, których zostaje mistrzem duchowym. Później jednak zdaje sobie sprawę, że samoudręczenie i skrajne praktyki ascetyczne są bezużyteczne i szkodliwe: za to jednak traci szacunek swoich uczniów.uczniów, którzy porzucili go, wierząc, że jest słaby.

Dojrzałość

W wieku około trzydziestu pięciu lat dotarł do doskonałe oświetlenie Siedząc ze skrzyżowanymi nogami pod drzewem figowym, dociera do nirwana Poprzez medytację dotyka coraz wyższych poziomów świadomości, pojmując wiedzę Ośmiorakiej Ścieżki. Po oświeceniu pozostaje medytując pod drzewem przez tydzień, podczas gdy przez następne dwadzieścia dni przebywa pod trzema innymi drzewami.

Zdaje sobie więc sprawę, że jego celem jest szerzenie doktryny wśród wszystkich, więc udaje się do Sarnath, spotykając się ze swoimi pierwszymi pięcioma uczniami. Tutaj spotyka ascetę Upakę i jego byłych uczniów: początkowo chcieliby go zignorować, ale natychmiast uderza ich jego promienna twarz i są przekonani.

Wkrótce powitali go jako mistrz prosząc go o podzielenie się jej radością. W tym momencie Siddhartha potępia ekstremizm wynikający z samoudręczenia i ekstremizm wynikający z zaspokojenia zmysłów: to, czego należy szukać, to środkowa droga, która prowadzi do przebudzenia.

Głoszenie i nawrócenia

W kolejnych latach, Gautama Budda Poświęcił się głoszeniu kazań, zwłaszcza na równinie Gangetic, zwracając się do świeckich i tworząc nowe wspólnoty monastyczne chętne do przyjęcia każdego, niezależnie od kasty i statusu społecznego; założył również pierwszy żeński zakon żebrzący świat.

Tymczasem konwersje Pierwszym nieascetą, który dołączył do wspólnoty monastycznej, był syn kupca, Yasa, który wkrótce został naśladowany przez kilku przyjaciół, którzy sami byli potomkami zamożnych rodzin. Od tego momentu nawrócenia mnożyły się.

Siddhartha powraca między innymi do miejsca, w którym doznał oświecenia, gdzie nawraca tysiąc osób, a następnie udaje się do Rajgiru, gdzie na górze Gayasisa objaśnia Sutrę Ognia. W tym przypadku nawraca nawet władcę Bimbisarę, jednego z najpotężniejszych w całych północnych Indiach, który w dowód oddania daje Gautamie klasztor znajdujący się wBambusowy las.

Później udaje się do stolicy Sakya, Kapilayatthu, niedaleko swojej ojczyzny. Odwiedza swojego ojca i macochę, nawracając ich, a następnie udaje się do Kosali, rządzonej przez króla Prasenadi, z którym odbywa kilka rozmów. Gautama ma okazję zatrzymać się na działce podarowanej mu przez bardzo bogatego kupca: tutaj zostanie zbudowany klasztor Jetavana.

Następnie otrzymuje dar klasztoru Jivakarana w Rajgir, niedaleko gaju Manghi: dar pochodzi od Jivaki Komarabhacca, osobistego lekarza króla, który chce być jak najbliżej Siddharthy. To tutaj objaśnia Siddharthę. Jivaka Sutta W tym okresie Gautama musiał również poradzić sobie z próbą zabójstwa przez łuczników z rąk Devadatty, który z kolei próbował go zabić, rzucając w niego głazem ze Szczytu Sępa, a następnie upijając słonia, aby go zjeść.zmiażdżenie: w obu przypadkach Siddharthcie udaje się jednak przeżyć, choć w przypadku ataku łuczników odnosi dość poważne obrażenia, które wymagają intensywnego leczenia.

Po licznych wędrówkach Siddhartha powraca do Rajgiru, gdzie zostaje poproszony przez władcę Ajatashatru o przepowiednię dotyczącą wojny, którą zamierza prowadzić przeciwko republice Vriji. Odpowiada, że dopóki ludzie są szczęśliwi, klęska nie nadejdzie: następnie wspina się na Sępi Szczyt i mówi mnichom o reguły klasztorne niezbędne do utrzymania sanghi przy życiu.

Następnie udał się dalej na północ, wciąż kontynuując głoszenie, docierając do Vaisali, gdzie zdecydował się pozostać. Lokalna ludność musiała jednak poradzić sobie z poważnym głodem, więc nakazał mnichom rozproszyć się po całym terytorium, trzymając u swego boku tylko Anandę.

Ostatnie lata życia

Później - jest rok 486 p.n.e. - Siddartha, teraz osiemdziesięcioletni, ponownie wędruje po równinie Gangesu. W drodze do Kusinagary ma chorobę i prosi Anandę o wodę; szlachcic daje mu żółtą szmatkę, aby mógł się położyć. Gautama Budda Po dokonaniu ustaleń dotyczących tego, co zrobić z jego zwłokami (ma zostać skremowany), odwraca się na bok, patrząc na północ, i umiera. Od tego dnia jego nauczanie - Buddyzm - rozprzestrzeni się na cały świat.

Siddhartha lub Siddhartha

Prawidłowym oznaczeniem imienia byłoby Siddhārtha: błędna transkrypcja Siddhartha zamiast poprawnego Siddhartha jest rozpowszechniony tylko we Włoszech z powodu błędu (nigdy nie poprawionego) w pierwszym wydaniu słynnej powieści Hermanna Hessego o tym samym tytule [Źródło: Wikipedia: wpis Gautama Buddha].