Biografia

• Alfredo Binda, wyjątkowy mistrz: Władca Gór
• Anegdoty
• Krajowe i międzynarodowe konkursy rok po roku
• Ostatni Binda: trener Coppiego i Bartaliego

Alfredo Binda urodził się w Cittiglio, w prowincji Varese, 11 sierpnia 1902 r., w skromnej i bardzo licznej rodzinie. Zaraz po zakończeniu I wojny światowej przeniósł się wraz z bratem Albino do Nicei we Francji. Tutaj pracował codziennie jako tynkarz, z wyjątkiem niedziel, które spędzał na rowerze. I to właśnie dzięki obserwacji ciągłego ruchu na drodze, Alfredo Binda stał się jednym z najbardziej utalentowanych tynkarzy na świecie. Alfredo Binda że jego brat namawia go do wzięcia udziału w wyścigu rowerowym.

Wkrótce zostało to powiedziane: w 1923 roku był jednym z uczestników kilku francuskich wyścigów; w następnym roku podpisał kontrakt z Legnano Eberardo Pavesiego.

Były to pierwsze kroki w karierze sportowej usianej zwycięstwami. W rzeczywistości Alfredo Binda wygrał w ciągu około 13 lat wyścigów:

• 5 wycieczek po Włoszech
• 4 Mistrzostwa Włoch
• 3 Mistrzostwa Świata
• 4 rundy Lombardii
• 2 Mediolan San Remo
• 2 Wycieczki po Piemoncie
• 2 Wycieczki po Toskanii

Alfredo Binda, wyjątkowy mistrz: Władca Gór

O karierze kolarskiej Alfredo Bindy, znanego jako "Lord of the Mountain Rekordy i wyjątkowe wydarzenie w historii sportu. 5 zwycięstw w Giro d'Italia to w rzeczywistości rekordy (osiągnięcie, które później osiągnęli również Fausto Coppi i Eddy Merckx). W szczególności, jeśli chodzi o Giro d'Italia, rekordowe są: 12 z 15 etapów wygranych w 1927 r., 8 kolejnych etapów w 1929 r. i łącznie 41 etapów. Rekord, ten ostatni, który został mu odebrany w 2003 rokuprzez Toskańczyka Mario Cipolliniego.

Alfredo Binda

Anegdoty

Istnieje również kilka anegdot, które sprawiają, że sportowa historia Alfredo Binda .

Na przykład w 1926 r. uległ katastrofalnej kraksie na Giro di Lombardia, gromadząc 30-minutową lukę, którą odzyskał z wielką zręcznością, zdobywając drugie miejsce. Znów mówi się, że na Mistrzostwach Świata w 1932 r., pierwszych z komentarzem radiowym, czarny samochód śledził jego wyczyny na ostatnich kilometrach wyścigu, a także te Remo Bertoniego. Mówi się, że w tym samochodziesiedział sam Duce.

Ale absolutnym sportowym unicum, ponownie w kategoriach anegdoty, związanym z Bindą jest to, co wydarzyło się w 1930 r. W tym roku organizatorzy Giro d'Italia przyznali mu sumę 22 500 lirów, więcej niż kwota odpowiadająca pierwszej nagrodzie, za nieuczestniczenie w zawodach, biorąc pod uwagę jego głoszoną wyższość nad wszystkimi kolarzami w obiegu. Wśród nich, wrywale Costante Girardengo i Learco Guerra.

Krajowe i międzynarodowe konkursy rok po roku

Po pierwszych wyścigach we Francji, ostatecznie w 1924 r. Alfredo Binda Został zatrudniony przez Pavesiego i rozpoczął rozwój swojej kariery. W 1925 r. wygrał Giro di Lombardia i Giro d'Italia. W 1926 r. ponownie Giro di Lombardia, a także Mistrzostwa Włoch. W 1927 r. odniósł cztery zwycięstwa: Giro di Lombardia, Mistrzostwa Włoch, Mistrzostwa Świata i Giro d'Italia.

W 1928 r. wygrał mistrzostwa Włoch i Giro d'Italia, oba po raz trzeci. W 1929 r. wygrał pierwsze Milano Sanremo, a także mistrzostwa Włoch i Giro d'Italia. W 1930 r. był pierwszy w mistrzostwach świata. W tym samym roku wziął udział w Tour de France, wygrywając dwa etapy i zdobył złoto w Liège.

W 1931 roku Binda po raz czwarty zajął pierwsze miejsce w Giro di Lombardia i drugie w Milano Sanremo. W tym samym roku opublikował swoją autobiografię zatytułowaną "Moje zwycięstwa i porażki" który, kosztując sześć lirów za tom, osiągnął szczyt 30 000 sprzedanych egzemplarzy.

W 1932 r. po raz trzeci i ostatni wygrał Mistrzostwa Świata, a w 1933 r. zwyciężył w piątym Giro d'Italia, a także w pierwszej 62-kilometrowej jeździe na czas między Bolonią a Ferrarą.

Ostatni akt wielkiej wspinaczki Alfredo Bindy datowany jest na 1936 r. W tym właśnie roku, na drodze, która byłaby jego trzecim Milano Sanremo, upadł katastrofalnie, łamiąc kość udową i tym samym ogłaszając swoje pożegnanie z wyścigami.

Fausto Coppi (po lewej) z Alfredo Bindą

Ostatni Binda: trener Coppiego i Bartaliego

Po II wojnie światowej Alfredo Binda zajął się treningiem, a w 1950 roku został mianowany na stanowisko trenera. komisarz techniczny reprezentacji Włoch Prowadził zespół przez ponad 12 lat, zdobywając tytuły mistrza świata i kultywując dwa diamenty w historii włoskiego kolarstwa: Gino Bartali i Fausto Coppi. Dwóch wielkich mistrzów, którym przekazał swój klucz do zwycięstwa w wyścigu:

Alfredo Binda zmarł 19 lipca 1986 r. w swoim rodzinnym Cittiglio, w wieku 84 lat. Dziś znajduje się w pierwszej 25 najlepszych graczy na świecie. Kolarska Galeria Sław poświęcona jest mu tablica pamiątkowa w Aleja sław włoskiego sportu w Parku Olimpijskim Foro Italico w Rzymie.