Biografie - De vechtende dichter

Filippo Tommaso Marinetti werd op 22 december 1876 in Alexandrië geboren als tweede zoon van de civiele advocaat Enrico Marinetti en Amalia Grolli.

Een paar jaar later keerde de familie terug naar Italië en vestigde zich in Milaan. Al op jonge leeftijd toonden de broers Marinetti een buitensporige liefde voor letters en een uitbundig temperament.

In 1894 behaalde Marinetti zijn baccalaureaat in Parijs en schreef hij zich in aan de rechtenfaculteit van Pavia, waar zijn oudere broer Leone al rechten studeerde. Leone stierf in 1897 op slechts 22-jarige leeftijd aan hartcomplicaties.

Een jaar voordat hij in 1899 afstudeerde, stapte hij over naar de Universiteit van Genua en werkte hij mee aan de Bloemlezing van Frankrijk en Italië en won de Parijse Samedis populaires-wedstrijd met het gedicht Oude zeelieden .

In 1902 verscheen zijn eerste dichtbundel La conquete des étoiles waarin al de eerste losse verzen te zien zijn en de figuren die de futuristische literatuur zullen kenmerken.

Hij stond dicht bij het socialistische politieke gebied, maar vanwege zijn nationalistische ideeën heeft hij zich er nooit volledig bij aangesloten en ondanks de publicatie in de Avanti van zijn Koning Baldoria satirische politieke reflectie.

In 1905 richtte hij het tijdschrift Poesia op, waarmee hij zijn strijd begon voor de bevestiging van het vrije vers, waarvoor hij aanvankelijk op wijdverspreide vijandigheid stuitte. Op 20 februari 1909 publiceerde hij in Le Figaro het Futuristisch manifest, gebaseerd op elf punten die alle kunsten, gebruiken en politiek omvatten, waarmee het Futurisme de enige veelzijdige avant-garde werd. Het Futurisme verklaardeMarinetti: ' Het is een anticulturele, antifilosofische beweging van ideeën, van intuïties, van instincten, van klappen, zuiverende en opwekkende stoten. De futuristen vechten tegen diplomatieke voorzichtigheid, traditionalisme, neutralisme, musea, de cultus van het boek. "

Het tijdschrift Poesia werd een paar maanden later opgeheven omdat het als verouderd werd beschouwd door Marinetti zelf, die de publicatie beëindigde door het futuristische gedicht Laten we het maanlicht doden Een aanklacht tegen het archaïsche sentimentalisme dat dominant is in de Italiaanse poëzie en een ware lofzang op creatieve waanzin.

Vanaf het begin waren theateravonden, naast de sprankelende en provocerende Manifesten, het belangrijkste klankbord voor het Futurisme, het publiek, bestaande uit aristocraten, bourgeoisie en proletariërs, werd met kunde en meesterschap geprovoceerd en Futuristische avonden eindigden vaak met de tussenkomst van de politie.

In 1911, toen het conflict in Libië uitbrak, ging Marinetti erheen als correspondent voor de Parijse krant Ondoorzichtig en op de slagvelden vond hij de inspiratie die woorden definitief in vrijheid zou inwijden.

In 1913, terwijl in Italië steeds meer kunstenaars zich aansloten bij het futurisme, vertrok Marinetti naar Rusland voor een reeks lezingen. In 1914 publiceerde hij het woordboek Zang Tumb Tumb .

Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog riepen Marinetti en de Futuristen zichzelf uit tot fervente interventionisten en namen deel aan het conflict, aan het einde waarvan de Futuristische leider twee medailles voor militaire moed ontving.

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog stelde Marinetti een futuristisch politiek programma op. Zijn revolutionaire bedoelingen leidden tot de oprichting van de Futuristische Fascisten en de oprichting van de krant Futuristisch Rome In datzelfde jaar ontmoette hij de dichteres en schilderes Benedetta Cappa, die in 1923 zijn vrouw zou worden en met wie hij drie dochters zou krijgen.

Ondanks een zekere verwantschap met het communistische en anarchistische gebied is Marinetti er niet van overtuigd dat een bolsjewistische revolutie zoals in Rusland haalbaar is voor het Italiaanse volk. Het communisme voorbij gepubliceerd in 1920.

Het Futuristische politieke programma fascineerde Mussolini, waardoor hij veel van de talloze punten van het programmatische manifest tot de zijne maakte. In 1919, tijdens de bijeenkomst in San Sepolcro voor de oprichtingsceremonie van de fasci dei combattenti, maakte Mussolini gebruik van de medewerking van de Futuristen en hun propagandavaardigheden.

In 1920 distantieerde Marinetti zich van het fascisme omdat hij het beschuldigde van reactionairiteit en passivisme, maar hij bleef een gerespecteerde persoonlijkheid en stond in hoog aanzien bij Mussolini. Tijdens de eerste jaren van het fascistische regime ondernam Marinetti verschillende buitenlandse reizen om het futurisme te populariseren en tijdens deze reizen ontstond het idee voor een nieuw soort theater, " rijk van chaos en veelheid ."

1922 was het jaar waarin, in de woorden van de auteur, " ondefinieerbare roman " De ontembare die gevolgd zal worden door andere romans en essays.

In 1929 kreeg hij de titel Literato d'Italia, gevolgd door de publicatie van gedichten en luchtgedichten.

In 1935 ging hij als vrijwilliger naar Oost-Afrika; bij zijn terugkeer in 1936 begon hij aan een lange reeks studies en experimenten over vrije meningsuiting.

In juli 1942 keerde hij terug naar het front, dit keer in de Russische campagne. Zijn gezondheid verslechterde verder toen de harde herfst aanbrak en hij werd gerepatrieerd. In 1943, na de afzetting van Mussolini, verhuisde hij met zijn vrouw en dochters naar Venetië.

Rond 1.20 uur op 2 december 1944 in Bellagio aan het Comomeer, terwijl hij in een hotel verbleef in afwachting van opname in een Zwitserse kliniek, stierf hij aan een hartaanval; diezelfde ochtend bij zonsopgang had hij zijn laatste verzen gecomponeerd.

De dichter Ezra Pound zei over hem: '. Marinetti en het futurisme gaven een grote impuls aan alle Europese literatuur. De beweging waartoe Joyce, Eliot, ikzelf en anderen in Londen aanleiding gaven, zou niet hebben bestaan zonder het futurisme ".