Biografia

Herodot urodził się (prawdopodobnie) w 484 r. p.n.e. w Halikarnasie, mieście w Karii skolonizowanym przez Dorów, w Azji Mniejszej, w arystokratycznej rodzinie: jego matka, Dryò, jest Greczynką, a ojciec, Lyxes, Azjatą. Wraz ze swoim kuzynem Paniassi, politycznie sprzeciwił się tyranowi Halikarnasu, Ligdami II, który rządził miastem dzięki wsparciu Dariusza I, wielkiego króla Persji.

Podczas gdy Paniassi zostaje skazany na śmierć, oskarżony przez tyrana o udział w spisku arystokratów mającym na celu jego zabicie, Herodotowi udaje się uciec, znajdując schronienie na Samos, antyperskim mieście, które należy do Ligi Delio-Attyckiej, gdzie ma okazję między innymi poprawić swoją znajomość dialektu jońskiego.

Pozostał na Samos przez dwa lata, około 455 r. p.n.e.. Herodot Wraca do ojczyzny, aby być świadkiem wypędzenia Ligdami. W następnym roku Halikarnas staje się trybutem Aten, a Herodot zaczyna podróżować po wschodnich terytoriach Morza Śródziemnego. Pozostaje przez cztery miesiące w Egipcie, zafascynowany lokalną cywilizacją i zbiera materiały, które zostaną wykorzystane do napisania "Historii".

W 447 r. p.n.e. przeniósł się do Aten, gdzie poznał architekta Hippodamosa z Miletu, Peryklesa, sofistów Protagorasa i Eutydema oraz poetę tragicznego Sofoklesa. Dwa lata później wziął udział w Panatenajach, na których publicznie czytał fragmenty w zamian za pokaźną sumę dziesięciu talentów. Wkrótce potem Herodot postanowił osiedlić się w Thurii, panhelleńskiej kolonii położonej w Magna Graecia, którą pomógł założyć w 444 r. p.n.e..

W latach 440-429 napisał "Historie", dzieło, które jest dziś uważane za pierwszy przykład historiografii w literaturze zachodniej. "Historie" opisują wojny toczone w V wieku p.n.e. między imperium perskim a greckimi poleis. Dziś trudno jest zidentyfikować źródła pisane, z których korzystał autor, ze względu na ich utratę: jedynym ustalonym prekursorem jest Hekatajos.z Miletu, podczas gdy Ephorus z Cumae wspomina również o Xanthusie z Lidii. Oczywiście, Herodot W swoich pismach wykorzystuje zbiory delfickie, ateńskie i perskie, epigrafy i oficjalne dokumenty.

Historiograf z Halikarnasu zmarł w 425 r. p.n.e., po wybuchu wojny peloponeskiej: okoliczności i miejsce śmierci pozostają jednak nieznane.