بیوگرافی • کلاسی التقاطی

ایوانو فوساتی در 21 سپتامبر 1951 در جنوا متولد شد، شهری که تا اوایل دهه 1980 پس از سفرهای طولانی بین اروپا و ایالات متحده تصمیم به نقل مکان گرفت، در آن شهر به زندگی ادامه داد. ، به شهر کوچکی در منطقه داخلی لیگوریا.

علاقه او به موسیقی در کودکی خود را نشان داد: در هشت سالگی شروع به مطالعه پیانو کرد، سازی که در زندگی او بنیادی شد، علیرغم اینکه با سازهای دیگر از جمله گیتار و فلوت نیز آزمایش کرده بود. . بنابراین، یک چند ساز واقعی، ویژگی‌ای که فوساتی را به یکی از کامل‌ترین و «فرهنگ‌ترین» موسیقی‌دانان صحنه ایتالیا تبدیل می‌کند.

کارنامه هنری او بسیار پیچیده و مفصل است و به طور مثال ترکیبی از ماگمای سبکی را نشان می دهد که به طور بالقوه با موسیقیدان معاصر روبرو می شود، که می بیند راه های متعددی در برابر او گشوده می شود و مجبور است انتخاب کند که کدام راه را برود یا تلاش کند. آنها را با هم ادغام کنید

فوساتی، قبل از رسیدن به فصل های پیچیده تر و مدیتیشن شده، با نواختن در برخی از گروه های راک "پیشرو" شروع کرد. لحظه طلایی فاز او مصادف است با ضبط اولین آلبوم در سال 1971، "Dolce acqua" در راس دلیریوم. این آلبوم شامل اولین موفقیت بزرگ او، آهنگ "جساحل" است که در سال 1972 منفجر شد.با این حال، آنها بلافاصله منجر به آزمایش خود در زمینه های دیگر می شوند. بدین ترتیب کار انفرادی خود را آغاز کرد که همچنان شاهد ادامه همکاری هایش در اشکال مختلف با موسیقیدانان و هنرمندان ایتالیایی و خارجی خواهد بود. کافی است بگوییم که فوساتی از سال 1973 تا 1998 کمتر از هجده آلبوم منتشر کرد که نشان دهنده علاقه همه جانبه به موسیقی بود.

اولین موسیقی او برای تئاتر (Emanuele Luzzati، Teatro Della Tosse) به اوایل دهه 1970 برمی گردد. لوئیس کارول، در Teatro Stabile در پارما اجرا شد.

در سطح صرفاً آهنگسازی، او همچنین برای فیلم های کارلو مازاکوراتی مانند "Il Toro" (1994) و "L'Estate Di Davide" (1998) موسیقی نوشته است.

چنین هنرمند التقاطی نمی تواند جاز را فراموش کند. در واقع، در طول کار طولانی او، طرفداران توانسته اند خواننده جنوایی را در کنار موسیقیدانان مشهور آن منطقه، چه ایتالیایی و چه خارجی، مانند تریلوک گورتو (نوازنده سازهای کوبه ای افسانه ای)، تونی لوین، انریکو راوا، اونا راموس، ریکاردو تسی، گای قدردانی کنند. بارکر، نگوین لی.

فصل مهمی در تکامل فوساتی نیز با همکاری با ترانه سرایان سطح دیگر است، که در میان آنها نمی توان به آهنگ های عالی امضا شده با فابریزیو دی آندره یا، ثانیا، با فرانچسکو دی گرگوری اشاره کرد.

با این حال، شخصیت های زیادی هستند که از سهم هنری این نویسنده خجالتی و درونگرا برخوردار بوده اند. در واقع می توان گفت تقریباً همه زیباترین نام های آواز ایتالیایی قطعه ای از او دریافت کرده اند. این لیست شامل مینا، پتی پراوو، فیورلا مانویا، جیانی موراندی، اورنلا وانونی، آنا اوکسا، میا مارتینی، لوردانا برته و بسیاری دیگر است.

فوساتی همچنین ترانه هایی از چیکو بوارکه دی هلندا، سیلویو رودریگز، جاوان و سوپرترامپ را ترجمه کرده است.

در سال 1998 سوابق او توسط کلمبیا تریستار در فرانسه منتشر شد. همچنین در همان سال، در طول تور تابستانی خود، فوساتی پنج کنسرت را به کمیته "برای زیبایی" اختصاص داد: برای مبارزه با تخریب محیط زیست، او در برابر متروک شدن شهرهای باستانی ایتالیا بازی کرد.

در فوریه 1999 او به عنوان مهمان فوق العاده در جشنواره Sanremo شرکت کرد و موفقیتی فوق العاده به دست آورد: 12 میلیون بیننده به "برادر من که دنیا را تماشا می کند" و "یک شب در ایتالیا" گوش دادند.

در سال 2001، با بهره‌برداری در خور یک هنرمند بزرگ، به طور کاملاً غیرمنتظره (و در واقع جانشین بسیاری از طرفداران همیشگی خود) یک آلبوم منحصراً ابزاری با عنوان خاطره انگیز "نه یک کلمه" (یک عنوانی که تکرار آهنگ های معروف مندلسون برای پیانو سولو است).

در همان سال Einaudi برای خوشحالیبسیاری از افرادی که سال ها او را دنبال می کنند و می دانند مصاحبه با این خواننده و ترانه سرا چقدر سخت است، کتاب-مصاحبه "Carte da decipher" را در مجموعه "Stile Libero" منتشر کرده اند.

در سال 2003 آلبوم گرانبهای "مسافر صاعقه" منتشر شد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. به دنبال آلبوم زنده ("Dal vivo - Vol.3"، 2004)، "L'arcangelo" (2006)، "I dream of a road" (2006، مجموعه ای از سه سی دی)، "Modern Music" (2008) .

در سال 2008، برای آهنگ "L'amore trasparent presente" که در فیلم "Caos calmo" (از اورلیو گریمالدی، با نانی مورتی، ایزابلا فراری و والریا گولینو) به نمایش درآمد، جایزه دیوید دی دوناتلو را دریافت کرد. برای بهترین آهنگ اصلی و یک روبان نقره ای برای بهترین آهنگ.

در سال 2011، در جریان برنامه تلویزیونی "Che tempo che fa" به رهبری دوستش فابیو فازیو، آلبوم جدید خود "Decadancing" را ارائه کرد و از این فرصت استفاده کرد تا تصمیم خود را برای خداحافظی با صحنه ها بیان کند.