بیوگرافی • انگیزه دراماتیک برای اعتراف

آندره پل گیوم ژید در 22 نوامبر 1869 در پاریس در خانواده ای ثروتمند از سنت های هوگنو به دنیا آمد. او به زودی پدرش را از دست داد، بنابراین او توسط مادرش ژولیت روندو، بر اساس یک تربیت سخت پیوریتان، تربیت شد. نه چندان دور از خانه آنها در پاریس زندگی می کند، آنا شاکلتون، زمانی فرماندار و معلم ژولیت، که او هنوز با یک دوستی قوی با او مرتبط است. آنا، با اصالت اسکاتلندی، با شخصیتی شیرین، بی دغدغه و باهوش، نقش مهمی در شکل گیری آندره جوان ایفا کرد: مرگ آنا در سال 1884 عمیقاً ژید را تحت تأثیر قرار داد که او را در آثارش «در باریک» و «اگر دانه» به یاد آورد. نمی میرد."

بین سالهای 1885 و 1888 آندره یک دوره تعالی مذهبی را تجربه کرد، که او با پسر عموی خود مادلین روندو، از طریق مکاتبات متراکم از نامه ها و قرائت های رایج، آن را در میان گذاشت. او با سر در گمی خود را به مطالعه کتاب مقدس و نویسندگان یونانی انداخت و همچنین شروع به تمرین زهد کرد.

در سال 1891، اندکی پس از نوشتن "رساله در مورد نرگس"، ژید با اسکار وایلد ملاقات کرد، که توسط او ترسیده بود، اما مجذوب او شد. او شروع به خواندن گوته می‌کند و بر خلاف آنچه که آموزش‌های خالصانه او تبلیغ می‌کردند، مشروعیت لذت را کشف می‌کند.

در سال 1893، دوست و نقاش جوانش پل لورن از ژید دعوت کرد تا در سفری که با بورسیه تحصیلی پرداخت شده بود، او را دنبال کند.مطالعه: برای ژید این فرصتی برای رهایی اخلاقی و جنسی می شود. این دو به تونس، الجزایر و ایتالیا سفر می کنند.

دو سال بعد (1895) مادرش درگذشت: ژید بیست و شش ساله با پسر عمویش مادلین ازدواج کرد، فردی که از کودکی با او صمیمی بود و با او رابطه معنوی شدیدی برقرار کرده بود. زمان.

او با کوپئو، گئون، شلمبرژ و بعدها ژاک ریویر "نوول روو فرانسه" را تأسیس کرد که در دوره بین دو جنگ به معتبرترین نقد ادبی اروپا تبدیل شد.

در سال 1924، آندره ژید در داستان "کوریدون" (که قبلاً به طور محرمانه چندین سال قبل، در سال 1911 منتشر شده بود)، علناً به همجنسگرایی خود اعتراف کرد.

با سفر به کنگو (1925-1926) او آگاهی سیاسی خود را آغاز کرد که باعث شد در سال 1932 به کمونیسم بپیوندد. در سال 1935 او به همراه مالرو در اولین کنگره بین المللی نویسندگان برای دفاع از فرهنگ ریاست کرد.

پس از یک سفر به اتحاد جماهیر شوروی (1936) او از عقاید کمونیستی جدا شد.

در سال 1947 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. در این انگیزه آمده است: « به خاطر نوشته های جامع و از لحاظ هنری قابل توجهی که در آن مشکلات و شرایط انسانی با عشقی بی باک به حقیقت و بینش روانی تیزبینانه ارائه شده است ».

آثار اولیه ژید متاثر از نمادگرایی است: "تغذیه های زمینی" (Les nourritures terreاسترس، 1897) تلاقی بین یک منظومه منثور و یک رساله است، نوعی سرود برای وضعیت وجودی "در دسترس بودن" که در آن شادی حواس و شور معنوی به یک چیز تبدیل می شود. «بد اخلاق» (L'immoraliste, 1902) و «در باریک» (La porte étroite, 1909) دو رمانی هستند که با سبکی قابل توجه به یک مشکل از دیدگاه های مختلف می پردازند. در "I sotterranei del Vaticano" (Les caves du Vatican, 1914) مضمون آثار قبلی توسعه یافته و در معرض برخورد طعنه آمیزی رادیکال قرار گرفته است. این رمان همچنین برای بحث ضد کاتولیک (انعکاس جدایی ژید از کلودل) و مهمتر از همه برای مضمون اشتقاق داستایوفسکی از "عمل آزاد" که توسط لافکادیو، موفق ترین شخصیت در تمام آثار ژید اجرا شده، مهم است.

در دوره بین 1920 و 1925، "خاطرات" او منتشر شد، "اگر دانه نمی میرد" (Si le grain ne meurt...)، یک متن مهم زندگینامه ای آشکار در مورد کودکی و جوانی، و «جعلان» (Les faux-monnayeurs)، تنها کتابی که همان نویسنده آن را به عنوان «رمان» طبقه‌بندی می‌کند و پیچیده‌ترین اثر او را تشکیل می‌دهد.

بعدی "سفر به کنگو" (1927)، "بازگشت از چاد" (1928) حاوی محکومیت شدید استثمار استعماری است. "خاطرات" در سال 1939 منتشر شد: جلد اول به دوره 1889-1939 اشاره دارد، جلد دوم در سال 1950 منتشر خواهد شد.این شاهکار روایی او خواهد بود، اثری اساسی برای شناخت نویسنده و همچنین 50 سال تاریخ فرهنگی فرانسه و اروپا.

از دیگر آثار ما به مقالات "داستایفسکی" (1923)، "صفحات پاییز" (1949) اشاره می کنیم. نمایشنامه ها: "Saül" (1904)، "Oedipe" (1930)، "Persèphone" (1934)، "Thésée" (1946). آثار دیگر: «یادداشت‌های آندره والتر» (Les cahiers d'André Walter، 1891)، «بازگشت پسر ولگرد» (Le retour de l'enfant prodigue، 1907)، «سمفونی شبانی» (La symphonie pastorale) ، 1919)، "مدرسه همسران" (L'école des femmes، 1929).

آندره ژید در زادگاهش، در پاریس، در 19 فوریه 1951 درگذشت: او در کنار مادلین عزیز در گورستان کوچک کوورویل، در بخش سن-دریانوردی به خاک سپرده شد.