Biografía • Unha historia de Lisboa

• Bibliografía esencial de José Saramago

José de Sousa Saramago naceu en Azinhaga, Portugal o 16 de novembro de 1922. Trasladouse a Lisboa coa súa familia moi novo, abandonou os seus estudos universitarios por dificultades económicas, manténdose cos máis diversos traballos. De feito, traballou como ferreiro, debuxante, corrector, tradutor, xornalista, ata que se instalou definitivamente no ámbito editorial, exercendo durante doce anos como director literario e de produción.

A súa primeira novela, "Terra de pecado", de 1947, non tivo gran éxito no escurantista Portugal de Salazar, o ditador que Saramago nunca deixou de combater, correspondía coa censura sistemática dos seus escritos xornalísticos. En 1959 ingresou no Partido Comunista Portugués que opera clandestinamente escapando sempre das trampas e trampas do infame Pide, a policía política do réxime. En efecto, cómpre subliñar que para comprender a vida e a obra deste escritor non se pode obviar o constante compromiso político que sempre prodigou en todas as súas actividades.

Nos anos sesenta converteuse nun dos críticos máis seguidos do país na nova edición da revista "Seara Nova" e en 1966 publica o seu primeiro poemario "I Poemi Possibili". Logo pasa a ser como dito director literarioe produción durante doce anos dunha editorial e, de 1972 a 1973, foi redactor do suplemento cultural e editorial do xornal "Diario de Lisboa", ata o estalido da chamada Revolución dos Caraveis . , en 1974, José Saramago viviu un período de formación e publicou poemas ("Probabilmente allegria", 1970), crónicas ("Deste e outro mundo", 1971; "A equipaxe do viaxeiro", 1973; " As opinións que tiña DL", 1974) obras de teatro, contos e novelas. O segundo Saramago (subdirector do xornal “Diario de Noticias” en 1975 e polo tanto escritor a tempo completo), libera a ficción portuguesa dos complexos anteriores e inicia unha xeración posrevolucionaria.

En 1977 o escritor José Saramago publicou a longa e importante novela "Manual de pintura e caligrafía", seguida nos anos oitenta de "Unha terra chamada Alentejo", centrada na revolta do poboación da rexión máis oriental de Portugal. Pero é con "Memorial of the convent" (1982) cando consegue por fin o éxito tan esperado.

En seis anos publicou tres obras de gran repercusión (ademais do Memorial, "O ano da morte de Riccardo Reis" e "A balsa de pedra") obtendo numerosos premios.

Os anos 90 consagrouno no panorama internacional con "O cerco de Lisboa" e "O Evanxeo segundo Xesús", e despois con "A cegueira". Pero oSaramago, comunista autodidacta e sen voz na terra do salazarismo, nunca se deixou cativar polos halagos da notoriedade, mantendo unha franqueza que moitas veces pode traducirse en desapego. Menos éxito ten Saramago ensaísta, columnista e viaxeiro, probablemente froito de necesidades continxentes, entre elas a de manter vivo o seu nome no panorama literario contemporáneo. En 1998, levantando un niño de polémica sobre todo desde o Vaticano, foille concedido o Premio Nobel de literatura.

José Saramago morreu o 18 de xuño de 2010 na súa residencia de Lanzarote, na localidade de Tías, en Canarias.

Bibliografía esencial de José Saramago

• Ensaio sobre a lucidez
• Todos os nomes
• A cegueira
• O Evanxeo segundo Xesús,
• Historia do asedio de Lisboa
• A balsa de pedra
• O ano da morte de Ricardo Reis
• Memorial do convento
• Blimunda
• Manual de pintura e caligrafía
• O ano 1993
• A segunda vida de Francisco de Asís (teatro)
• As intermitencias da morte , 2005
• Os pequenos recordos, 2006
• A viaxe do elefante, 2008
• Caín, 2009
• Skylight, 2011
• Alabardas alabardas, 2014