Biografie - Warme latin vibes

Carlos Santana werd op 20 juli 1947 geboren in Autlan de Navarro, Mexico. Zijn passie voor muziek werd hem al op jonge leeftijd bijgebracht dankzij zijn vader, die als 'mariachi', d.w.z. een rondtrekkende muzikant, hem in slaap wiegde met de klanken van zoete, melancholische melodieën. Later, toen hij zijn vader vergezelde in zijn shows, was het eerste instrument dat hij oppakte geen gitaar maar een viool.

Misschien is het aan deze matrix dat je zijn liefde voor lange, aangehouden, zuchtende en zingende noten kunt herleiden, die zo kenmerkend zijn voor zijn stijl en die zijn onmiskenbare handelsmerk zijn, een stijl die hem uniek maakt onder alle elektrische gitaristen.

Na de viool kwam dus de gitaar, gemakkelijker te hanteren, minder delicaat en meer geschikt voor het populaire repertoire, maar vooral voor het nieuwe genre dat zich aan de wereld opdrong: rock.

Hij denkt niet eens aan een vaste baan, iets wat nu ondenkbaar en bijna ondraaglijk is voor iemand zoals hij, die opgroeide in de schaduw van een zwervende vader. In plaats daarvan vindt Carlos de kans om op te treden in de clubs van Tijuana, een stad in Mexico met genoeg zielen om een goede circulatie van klanten te garanderen.

In de jaren 60 verhuisde het gezin naar San Francisco, waar de zeer jonge muzikant in contact kwam met verschillende stijlen die zijn houding ten opzichte van het mengen van 'genres' beïnvloedden.

In 1966 begon de 'Santana Blues Band' een zekere populariteit te verwerven in het clubcircuit, maar niet alleen daar. Op basis van dit startpunt wist het zijn eerste platencontract te bemachtigen, het contract waarmee het krachtige 'Santana' werd uitgebracht, dat, aanvankelijk rustig en daarna geleidelijk toenemend, een aanzienlijk aantal exemplaren wist te verkopen en uiteindelijk platina werd.

Er ontstonden belangrijke samenwerkingsverbanden: in 1968 nam hij bijvoorbeeld deel aan een opnameproject met Al Kooper waarin Santana een hoofdrol speelde.

Nu hij een 'naam' is geworden, is hij een kandidaat op de shortlist van mogelijke sterren die moeten deelnemen aan een van de grootste muzikale evenementen van de eeuw, het beroemde Woodstock festival, een driedaags evenement van vrede, liefde en muziek (en ook drugs, om eerlijk te zijn), waar een half miljoen mensen op af zullen komen.

Het is 1969: Santana gaat los op het podium en geeft een van de spannendste optredens uit zijn carrière. Het publiek raakt in delirium: Santana is erin geslaagd zijn mix van rock en Zuid-Amerikaanse ritmes op te dringen, waaruit de zogenaamde 'latin rock' voortkomt.

Ook de mystieke en religieuze component wordt in zijn productie niet over het hoofd gezien. Vanaf de jaren zeventig bewandelde de muzikant ononderbroken een muzikaal pad vol mystieke elementen en geluidsonderzoek. In die jaren verscheen 'Abraxas', dat met legendarische tracks als 'Black magic woman', 'Oye como va' en 'Samba pa ti' nummer één bereikte in de Amerikaanse hitlijsten voorvijf weken op rij.

Het jaar daarop verscheen 'Santana III' (misschien wel zijn absolute meesterwerk), dat anderhalve maand op nummer 1 bleef staan in de VS. De muzikant nam een van zijn vele 'vakanties' van de groep op voor een live-opname met drummer Buddy Miles, wat daarna niet ongewoon was. Al snel ontstonden er echter ongemakken. De overlapping tussen groepszaken en solocarrière begon te wordenproblematisch.

Op stilistisch vlak ontstaat er een diepgaande verandering van stijl, zozeer zelfs dat het vierde album, 'Caravanserai', lijkt op een lange, vaag jazzy suite, een feit dat sommige van de meest 'rockende' medewerkers van die tijd ertoe brengt de groep te verlaten om Journey op te richten.

Santana verdiepte ondertussen zijn interesse in spiritualiteit en samen met geloofsgenoot John McLaughlin (de twee delen dezelfde goeroe) maakte hij een album geïnspireerd door deze thema's, 'Love Devotion and Surrender'.

Santana's carrière is een constante afwisseling tussen fusionprojecten met vrienden als Herbie Hancock en Wayne Shorter en meer orthodoxe rock, de favoriet van het publiek.

In de jaren tachtig volgden meer opnames met prestigieuze gasten, een tournee met Bob Dylan en de soundtrack van 'La Bamba' (1986).

In 1993 richtte hij zijn eigen label op, Guts and Grace, en in 1994 keerde hij symbolisch terug naar Woodstock voor de 25e verjaardag van het festival dat hem lanceerde; hij nam ook 'Brothers' op met zijn broer Jorge en neef Carlos. In 1999, met meer dan 30 miljoen verkochte platen, veranderde hij van platenmaatschappij en met enkele prestigieuze gasten uit de hiphopwereld nam hij 'Supernatural' op.(Arista label), een doorslaand succes dat hem de Grammy Award opleverde. Een prestigieuze onderscheiding, zonder twijfel, ook al lijkt de bejaarde gitarist nu voor de oude fans onherkenbaar en hopeloos vatbaar voor de eisen en strategieën van de 'commerciële' industrie.

Zijn laatste werken zijn 'Shaman' (2002) en 'All that I Am' (2005), vol uitstekende muziek en voorname gasten.