Wasifu • Shujaa wa kasoro zote za Waitaliano

Albertone wa taifa, mmoja wa waigizaji maarufu wa sinema ya Italia, alizaliwa Roma tarehe 15 Juni 1920, katikati ya Trastevere, kwa mkurugenzi wa Pietro Sordi. kondakta na mwigizaji wa tamasha katika jumba la opera la Roma, na Maria Righetti, mwalimu. Wakati wa kazi yake ya zaidi ya miaka hamsini aliigiza takriban filamu 150. Matukio yake ya kisanii yalianza na programu kadhaa maarufu za redio na kufanya kazi kama mwigizaji wa sauti.

Tangu mwaka wa 1936 amejishughulisha na nyanja mbalimbali za burudani: mpenda ndoto, ziada katika baadhi ya filamu, mwigaji wa vaudeville, magazine boy na dubber. Katika miaka hiyo alishinda shindano la MGM kama mwigizaji wa sauti wa "Ollio" wa Marekani ambaye wakati huo, akimtambulisha kwa njia isiyoweza kuepukika na sauti yake ya asili na mwani.

Mwaka 1942 aliigiza katika filamu ya Mario Mattoli "The three eaglets" na wakati huohuo alijiimarisha zaidi na zaidi katika ulimwengu wa jarida la aina mbalimbali, kwa kiasi kikubwa onyesho la tamthilia lililofuatiliwa zaidi na Waitaliano hata katika tamthilia na huzuni juu ya vita. Mnamo 1943 alikuwa "Quirino" huko Roma na "Ritorna Za-Bum", iliyoandikwa na Marcello Marchesi na kuongozwa na Mattoli. Mwaka uliofuata unafuata onyesho la kwanza la "Quattro Fontane" na "Sai che ti dico?", pia na Marchesi iliyoongozwa na Mattoli. Baadaye alishiriki katika hakiki "ImputatiSalziamoci!" YaMichele Galdieri na jina lake linaonekana kwa mara ya kwanza kwa ukubwa mkubwa kwenye mabango ya maonyesho.

Matokeo yake ya kwanza kwenye vyombo vya habari yalianza mwaka wa 1948 wakati, alipowasilishwa kwa mtoto mchanga EIAR (baadaye akawa RAI) na mwandishi Alba de Cespedes, anaendesha kipindi cha redio ambacho yeye pia ndiye mwandishi, "Vi. parla Alberto Sordi". Katika hafla hii, pia alirekodi nyimbo kadhaa zilizoandikwa naye kwa Fonit, ikijumuisha "Nonnetta", "Il carcerato", "Il gatto" na "Il milionario".

Shukrani kwa uzoefu huu, aliwapa uhai wahusika kama vile Signor Coso, Mario Pio na Count Claro (au maarufu "compagnucci wa kanisa la parokia"), wahusika ambao ndio msingi mkuu wa umaarufu wake na ambayo inamruhusu kutafsiri (shukrani kwa De Sica na Zavattini) "Mamma mia, ni hisia gani!" (1951) na Roberto Savarese.

1951 pia ulikuwa mwaka wa fursa kubwa, ya kurukaruka kwa ubora. Inapita kutoka kwa mwelekeo wa majarida na filamu nyepesi hadi sifa muhimu zaidi, haswa ukizingatia zile zilizo karibu na bwana mkubwa kama Fellini (na Fellini wakati huo alikuwa tayari "Fellini"). Mwisho, kwa kweli, humchagua kwa sehemu ya nyota ya riwaya ya picha katika "The White Sheik", mafanikio makubwa na umma. Licha ya hayo, umakini wa hatua ya moja kwa moja haushindwi na unaendelea na maonyesho yake pamoja na monsters takatifu kama vile Wanda Osiris au Garinei na Giovannini.(wachekeshaji wakubwa).

Kwa kuzingatia utendaji bora unaotolewa katika "The White Sheik", Fellini anamwita tena kwa filamu nyingine. Wakati huu, hata hivyo, zaidi ya ufahari wa mkurugenzi na rufaa ya mcheshi maarufu sasa, hakuna hata mmoja wao anayeweza kufikiria kuwa filamu wanayotayarisha itawaweka moja kwa moja kwenye historia ya sinema, ile yenye mtaji "S". Hakika, mwaka wa 1953 "I vitelloni" ilitolewa, jiwe la msingi la sinema ya nyakati zote, mara moja ilisifiwa na wakosoaji na watazamaji kwa pamoja. Hapa muigizaji anavumbua tabia ambayo itakuwa mhusika mkuu wa filamu zake nyingi: aina ya utukutu, mkorofi na mjinga kwa wakati mmoja.

Sordi wakati huo alikuwa nyota, mwigizaji halisi wa sanduku-ofisi: mnamo 1954 pekee filamu kumi na tatu zake zilitolewa, ikijumuisha "An American in Rome" ya Steno, ambamo alitafsiri upya Nando Moriconi, Mroma aliyejigamba na hadithi ya Merika (mwaka uliofuata, huko Merika, katika Jiji la Kansas, atapokea funguo za jiji na nafasi ya Gavana wa heshima kama "tuzo" ya propaganda nzuri kwa Amerika iliyokuzwa na tabia yake). Pia mnamo 1954 alishinda "Nastro d'argento" kwa mwigizaji bora msaidizi wa "I vitelloni".

Baadaye, Sordi itaunda ghala la picha za wima karibu zote hasi, kwa nia ya kubainisha mara kwa mara kasoro za kawaida na dhahiri za Waitaliano,wakati mwingine husisitizwa kwa ukarimu, nyakati nyingine badala yake hukuzwa kupitia kejeli mbaya.

Kuongezeka kwa Sordi kunaendelea bila kuzuilika na kutakuwa na uzushi wake katika miaka ya sitini, enzi ya dhahabu ya vichekesho vya Italia. Miongoni mwa shukrani tunapaswa kutaja "Nastro d'argento" ya mwigizaji bora anayeongoza wa "The great war" na Monicelli, "David di Donatello" ya "I Magliari" na "Tutti a casa" ya Comencini (ambayo yeye pia alipokea "Grolla d'oro"), "Globo d'oro" nchini Marekani na "Orso d'oro" huko Berlin kwa "The Devil" na Polidoro, bila kuhesabu tafsiri nyingi na za ustadi katika filamu nyingine nyingi ambazo, kwa bora au mbaya, wameweka alama kwenye sinema ya Italia. Katika muhtasari wa dhahania wa nyenzo hizi zote, kitakachojitokeza kingekuwa ghala la picha za picha lisiloisha, muhimu sana kwa kuwa na picha halisi ya Italia wakati huo.

Mwaka 1966, Sordi pia alijaribu mkono wake kama mkurugenzi. Hii ilisababisha filamu "Fumo di Londra", ambayo ilishinda "David di Donatello", wakati, miaka miwili baadaye, alirudi kuongozwa na mabwana wengine wawili wa vichekesho kama vile Zampa na Nanni Loy, mtawaliwa katika wimbo wa ajabu "The daktari wa pande zote " (kejeli ambayo ilishutumu mfumo wa afya wa kitaifa na dosari zake), na katika "Mfungwa anayesubiri kesi".

Lakini Sordi alikuwa mkubwa na aliweza kutoa maoni yakevipaji vingi pia katika uwanja wa sinema ya kuigiza. Utendaji maarufu kwa ukali wake ni ule wa "Un borghese piccolo piccolo", pia na Monicelli, ambao ulimletea "David di Donatello" mwingine kwa tafsiri hiyo.

Kufikia sasa hali na wahusika wanaowakilishwa na mwigizaji ni pana na tofauti kiasi kwamba anaweza kudai kwa uhalali kuwa wamechangia kikamilifu maarifa ya kihistoria ya Italia.

Hivi majuzi, "Storia di un italiano", kaseti za video zinazochanganya nukuu kutoka kwa filamu za Viziwi na video za kumbukumbu (pendekezo upya la mfululizo ulioonyeshwa mwaka wa '79 siku ya Rai inayotarajiwa), zitasambazwa katika shule za Italia. , kama nyongeza ya vitabu vya kiada. Sordi, kwa njia, alisema kwamba "Bila kutaka kuchukua nafasi ya miongozo ya kufundisha, ningependa kutoa mchango katika ujuzi wa historia ya nchi hii. Ikiwa tu kwa sababu, katika filamu mia mbili, na wahusika wangu nimewaambia wote. nyakati za karne ya ishirini".

Mwaka 1994 aliongoza, kutumbuiza na kuandika, pamoja na Sonego mwaminifu, "Nestore - L'ultima corsa". Shukrani kwa umuhimu wa masuala yaliyoshughulikiwa, filamu ilichaguliwa na Wizara ya Elimu ya Umma ili kukuza kampeni ya uhamasishaji shuleni juu ya matatizo ya wazee na heshima kwa wanyama. Mwaka uliofuata kwenye Tamasha la Filamu la Venice, ambapo "Riwaya ya kijana" iliwasilishwamaskini" na Ettore Scola, alipokea "Simba wa Dhahabu" kwa kazi yake.

Mnamo 1997 Los Angeles na San Francisco walitoa mapitio ya filamu 24 kwake, ambayo ilipata mafanikio makubwa ya umma. Miaka miwili baadaye zaidi " David di Donatello" kwa "miaka sitini ya kazi ya ajabu." Mnamo Juni 15, 2000, katika hafla ya kutimiza miaka 80, meya wa Roma, Francesco Rutelli, alimpa "fimbo" ya jiji kwa siku moja. 3>

Utambuzi mwingine muhimu pia umetolewa kwake na taasisi za kitaaluma, kupitia mgawo wa digrii za "honoris causa" katika Sayansi ya Mawasiliano (mtawalia kutoka IULM ya Milan na Chuo Kikuu cha Salerno). Motisha ya shahada ya Milanese inasomeka: "Shahada hiyo inatolewa kwa Alberto Sordi kwa mshikamano wa kazi ambayo haina sawa na kwa uwezo wa kipekee wa kutumia sinema kuwasiliana na kusambaza historia bora ya maadili na mila ya Italia ya kisasa tangu mwanzo wa ishirini. karne hadi sasa".

Alifariki akiwa na umri wa miaka 82 mnamo Februari 24, 2003 katika jumba lake la kifahari huko Roma, baada ya ugonjwa mbaya uliodumu miezi sita.