Βιογραφία - "Έχω ένα όνειρο!"

Στην Αμερική υπήρχαν ξεχωριστές δημόσιες βρύσες για μαύρους και λευκούς. Στο θέατρο, τα μπαλκόνια ήταν ομοίως διαχωρισμένα, το ίδιο και οι θέσεις στα δημόσια λεωφορεία. Ο αγώνας για την αλλαγή αυτών των συνθηκών και την απόκτηση ίσων δικαιωμάτων ενώπιον του νόμου για τους πολίτες όλων των φυλών ήταν η βασική επιλογή της σύντομης ζωής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ένθερμος ειρηνιστής και σπουδαίος άνθρωπος του 20ού αιώνα, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια, στο βαθύ Νότο των Η.Π.Α. Ο πατέρας του ήταν ιεροκήρυκας βαπτιστικής εκκλησίας και η μητέρα του δασκάλα. Οι Κινγκς ζούσαν αρχικά στη λεωφόρο Όμπερν, που είχε το παρατσούκλι "Μαύρος Παράδεισος", όπου οι αστοί του γκέτο, οι "εκλεκτοί της κατώτερης φυλής", όπως έλεγαν οιμια παράδοξη έκφραση που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Το 1948, ο Martin μετακόμισε στο Chester της Pennsylvania, όπου σπούδασε θεολογία και κέρδισε μια υποτροφία που του επέτρεψε να κάνει διδακτορικό στη φιλοσοφία στη Βοστώνη.

Εκεί γνώρισε την Κορέτα Σκοτ, την οποία παντρεύτηκε το 1953. Από το ίδιο έτος και μετά, ήταν πάστορας της εκκλησίας των Βαπτιστών στο Μοντγκόμερι (Αλαμπάμα). Την περίοδο 1955-1960, όμως, υπήρξε εμπνευστής και οργανωτής πρωτοβουλιών για το δικαίωμα ψήφου των μαύρων και για την ισότητα στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, καθώς και για την κατάργηση, σε γενικότερο επίπεδο, των νομικών μορφών διακρίσεων που εξακολουθούσαν να είναι ενεργές στοΗνωμένες Πολιτείες.

Το 1957 ίδρυσε τη Διάσκεψη Χριστιανικής Ηγεσίας του Νότου (Southern Christian Leadership Conference - SCLC), ένα κίνημα που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα όλων των μειονοτήτων και βασιζόταν στις αυστηρές αρχές της γκαντιανής μη βίας, προτείνοντας την έννοια της παθητικής αντίστασης. Για να παραθέσω μια φράση από μια από τις ομιλίες του: "...έχουμε κουραστεί να μας διαχωρίζουν και να μας ταπεινώνουν. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε.Η μέθοδος θα είναι αυτή της πειθούς, όχι του εξαναγκασμού... Αν διαμαρτυρηθείτε με θάρρος, αλλά και με αξιοπρέπεια και χριστιανική αγάπη, στο μέλλον οι ιστορικοί θα πρέπει να λένε: έζησε ένας σπουδαίος λαός εκεί πέρα, ένας μαύρος λαός, που έβαλε νέο νόημα και αξιοπρέπεια στις φλέβες του πολιτισμού. Η κορύφωση του κινήματος ήρθε στις 28 Αυγούστου 1963 κατά τη διάρκεια της πορείας στην Ουάσιγκτον, όταν ο Κινγκ εκφώνησε τοΗ πιο διάσημη ομιλία του "I have a dream....". Το 1964 έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης στο Όσλο.

Κατά τη διάρκεια των χρόνων του αγώνα, ο Κινγκ συνελήφθη αρκετές φορές και πολλές διαδηλώσεις που οργάνωσε κατέληξαν σε βία και μαζικές συλλήψεις- συνέχισε να κηρύττει τη μη βία παρά τις απειλές και τις επιθέσεις που δεχόταν.

"Αμφισβητούμε την ικανότητά σας να μας κάνετε να υποφέρουμε με την ικανότητά μας να υπομένουμε τα βάσανα.Βάλτε μας στη φυλακή, και εμείς θα εξακολουθούμε να σας αγαπάμε.Ρίξτε βόμβες στα σπίτια μας και απειλήστε τα παιδιά μας, και εμείς θα εξακολουθούμε να σας αγαπάμεΣτείλτε τους κουκουλοφόρους μπράβους σας στα σπίτια μας τα μεσάνυχτα, χτυπήστε μας και αφήστε μας μισοπεθαμένους, και εμείς θα εξακολουθούμε να σας αγαπάμε.Κάντε μας ό,τι θέλετε.να είστε βέβαιοι ότι θα σας κατακτήσουμε με την ικανότητά μας να υποφέρουμε. Μια μέρα θα κατακτήσουμε την ελευθερία, αλλά όχι μόνο για εμάς: θα απευθυνθούμε τόσο στη συνείδησή σας και στην καρδιά σας, ώστε τελικά θα κατακτήσουμε και εσάς και η νίκη μας θα είναι πλήρης.

Το 1966 μετακόμισε στο Σικάγο και άλλαξε μέρος της πολιτικής του στάσης: δήλωσε την αντίθεσή του στον πόλεμο του Βιετνάμ και απέφυγε να καταδικάσει τη βία των εξτρεμιστικών οργανώσεων, καταγγέλλοντας τη δυστυχία και την υποβάθμιση των γκέτο της μεγαλούπολης, ερχόμενος έτσι σε άμεση σύγκρουση με τον Λευκό Οίκο.

Τον Απρίλιο του 1968, ο Λούθερ Κινγκ πήγε στο Μέμφις για να συμμετάσχει σε μια πορεία υποστήριξης των σκουπιδιάρηδων της πόλης (μαύρων και λευκών), οι οποίοι απεργούσαν. Ενώ στη βεράντα του ξενοδοχείου, συζητούσε με τους συναδέλφους του, ακούστηκαν πυροβολισμοί από το απέναντι σπίτι: ο Κινγκ έπεσε νεκρός, λίγα λεπτά αργότερα. Εκμεταλλευόμενος τηναπό τις στιγμές πανικού που ακολούθησαν, ο δολοφόνος έφυγε ανενόχλητος. Ήταν δεκαεννιά η ώρα στις 4 Απριλίου. Ο δολοφόνος συνελήφθη στο Λονδίνο περίπου δύο μήνες αργότερα, το όνομά του ήταν Τζέιμς Ερλ Ρέι, αλλά αποκάλυψε ότι δεν ήταν αυτός που είχε σκοτώσει τον Κινγκ- αντίθετα, ισχυρίστηκε ότι γνώριζε ποιος ήταν ο πραγματικός ένοχος. Όνομα που δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει, γιατί μαχαιρώθηκε το επόμενο βράδυ στο κελί όπου βρισκόταν.κλειδωμένο.

Ακόμη και σήμερα, το μυστήριο του θανάτου του αξέχαστου μαύρου ηγέτη παραμένει άλυτο.

Σήμερα, πολλοί δρόμοι, πλατείες, ποιήματα και τραγούδια είναι αφιερωμένα σ' αυτόν- όχι λιγότερο από το πολύ διάσημο "Pride - In the name of love" των U2.