Biografie - Ziel en stem

• De jaren 1960
• De jaren 1970
• De jaren 1970 en 1980
• Aretha Franklin in de jaren 2000

Aretha Louise Franklin werd op 25 maart 1942 geboren in Memphis. Haar vader is een baptistenpredikant, wiens roem de grenzen van de V.S. overschrijdt. De kinderen van dominee Franklin worden opgevoed met een solide religieuze opvoeding, maar toch kan hij een scheiding van zijn vrouw en Aretha's moeder, Barbara Siggers, niet voorkomen. Terwijl zoon Vaughn bij zijn moeder blijft, is Aretha (destijdshij zes jaar oud was) met zijn zussen Carolyn en Erma bij hun vader in Detroit ging wonen, waar hij opgroeide.

De zussen zingen in de kerk waar hun vader zijn bijna vijfduizend gelovigen ontvangt; Aretha speelt ook piano tijdens de kerkdiensten.

De toekomstige zangeres raakte twee keer te vroeg zwanger: haar eerste zoon Clarence werd geboren toen Aretha pas dertien was; daarna beviel ze van Edward, vijftien jaar oud.

Over de toekomst Aretha Franklin Ze had duidelijke ideeën en was vastbesloten om professioneel de muziekbusiness in te gaan: al op veertienjarige leeftijd nam ze haar eerste nummer op voor JVB/Battle Records. In de jaren 1950 nam ze vijf albums op, zij het zonder succes, geïnspireerd door artiesten als Mahalia Jackson, Clara Ward en familievriendin Dinah Washington.

Ze toonde een grote passie voor gospelmuziek en trad tegelijkertijd op in jazzclubs in Detroit, waar ze indruk maakte met haar jonge, frisse en tegelijkertijd energieke stem, met een bereik van vier octaven. Ze werd opgemerkt door John Hammond, platenproducer en talentenscout. In 1960 tekende Aretha Franklin een contract bij Columbia Records, maar het uitsluitend jazzrepertoire dat zewordt opgelegd, knipt het op de een of andere manier zijn vleugels uit.

De jaren 1960

In het begin van de jaren 60 slaagde hij erin om verschillende 45s tot een succes te brengen, waaronder 'Rock-a-bye Your Baby with a Dixie Melody'.

In 1962 trouwde ze met Ted White, die haar manager werd bij Columbia Records.

In 1967 stapte ze over naar Atlantic Records en haar nieuwe werken waren zo in het soulgenre gekleed dat ze al snel de bijnaam 'The Queen of Soul' kreeg.

Dankzij de internationale bekendheid die ze verwierf, werd ze een symbool van trots voor de zwarte minderheden in Amerika, vooral met haar vertolking van Otis Reddings nummer 'Respect', dat een hymne werd van de feministische en burgerrechtenbewegingen.

In deze jaren Aretha Franklin domineert de hitlijsten en wint verschillende gouden en platina albums.

In 1969 scheidde ze van Ted White.

De jaren 1970

Tussen het einde van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 beklommen veel van zijn platen de Amerikaanse hitlijsten, eindigden vaak bovenaan. Het genre varieerde van gospelmuziek tot blues, van popmuziek tot psychedelische muziek en zelfs rock and roll.

Onvergetelijk zijn enkele covers van The Beatles (Eleanor Rigby), The Band (The Weight), Simon & Garfunkel (Bridge over Troubled Water), Sam Cooke en The Drifters. 'Live at Fillmore West' en 'Amazing Grace' zijn twee van zijn bekendste en meest invloedrijke platen.

Ondanks haar grote successen in het buitenland haalde ze nooit de top van de Britse hitlijsten; ze bereikte een vierde plaats in 1968 met haar versie van Burt Bacharach's 'I Say a Little Prayer'.

Naast het eerder genoemde 'Respect' - haar lijflied - zijn Aretha Franklins hitsingles uit deze jaren onder andere 'Chain of Fools', '(You Make Me Feel Like) A Natural Woman', 'Think' en 'Baby I Love You'.

De jaren 1970 en 1980

In het begin van de jaren zeventig koos Aretha Franklin voor zachtere klanken. De opkomende discomuziek monopoliseerde de markt. De verkoop van haar platen en de lovende kritieken begonnen af te nemen.

Aretha Franklin beleefde echter een renaissance in de jaren tachtig: ze keerde terug in de publieke belangstelling door haar deelname aan de film 'The Blues Brothers' (1980, van John Landis), die een cultfilm werd. Ze tekende een contract bij Arista Records en nam de singles 'United Together' en 'Love All The Hurt Away' op, de laatste in een duet met George Benson: Aretha klom zo weer in de hitlijsten,vooral in 1982 met het album 'Jump To It'.

Ze zong 'Freeway of Love' (danslied) in 1985 en duetteerde in 'Sisters Are Doing for Themselves' met de Eurythmics; ze duetteerde in 'I Knew You Were Waiting (For Me)' met George Michael, een nummer dat haar tweede Amerikaanse nummer één werd.

Tijdens de Grammy's van 1998, toen hij Luciano Pavarotti moest vervangen die ziek was geworden, improviseerde hij een vertolking van 'Nessun dorma' in de originele toonsoort en zong het eerste couplet in het Italiaans. Zijn optreden wordt herinnerd als een van de beste ooit tijdens de Grammy's.

Aretha Franklin in de jaren 2000

In 2000 deed hij mee aan de filmsequel 'Blues Brothers 2000 - The Legend Continues', waar hij 'Respect' speelde. Tijdens deze jaren werkte hij samen met getalenteerde hedendaagse R&B artiesten zoals Fantasia Barrino, Lauryn Hill en Mary J. Blige.

Op 20 januari 2009 zong hij in Washington bij de inauguratieceremonie van de 44e president van de Verenigde Staten van Amerika, Barack Obama, live op de wereldtelevisie en voor meer dan twee miljoen mensen. De staat Michigan verklaarde zijn stem officieel tot een natuurwonder. In 2010 werd alvleesklierkanker bij hem geconstateerd; ziek trok hij zich in 2017 terug van het podium; Aretha Franklin is op 16 augustus 2018 op 76-jarige leeftijd overleden in Detroit.