Biografie - De weg naar de film

• Filmografie van Roberto Rossellini
• Awards

Roberto Rossellini, geboren op 8 mei 1906 in Rome, is een fundamenteel en groot regisseur binnen de cinematografie van alle tijden. Nadat hij zijn studie had onderbroken nadat hij was afgestudeerd aan de middelbare school, wijdde hij zich aan verschillende activiteiten voordat hij de filmwereld inging als decorontwerper en redacteur, en later als scenarioschrijver en regisseur van documentaires. In dit verband is het vermeldenswaard dat sommige van henwerden opgenomen in opdracht van het Istituto Nazionale Luce (een instelling die door het fascisme in het leven werd geroepen), met titels als 'Daphne', 'Prélude à l'après-midi d'un faune' of 'Fantasia sottomarina'.

Later, tegen het einde van de jaren 1930, kwam hij dichter bij de cinema door mee te werken aan het scenario van Goffredo Alessandrini's 'Luciano Serra pilota'. Pas een paar jaar later, in 1941, maakte hij de grote sprong en regisseerde hij 'La nave bianca' (met, ironisch genoeg voor wat de prins van de neorealisten zou worden, niet-professionele acteurs in de hoofdrol), de eersteepisode van een 'oorlogstrilogie' die later werd aangevuld met 'A Pilot Returns' en 'The Man from the Cross', films met weinig succes.

In 1944-45, terwijl Italië nog steeds verdeeld was door het front dat naar het noorden oprukte, maakte hij wat wordt beschouwd als zijn meesterwerk en als een van de grootste films, 'Rome, Open City'. De film is niet alleen belangrijk vanwege het onderwerp en de zeer tragische en effectieve stijl, maar ook omdat hij het begin markeert van het zogenaamde neorealisme. Met deze uitdrukking wordt bedoeldde nadruk te leggen op een artistiek werk dat gekenmerkt wordt door elementen als anonimiteit (de niet-professionele acteurs), directe opname, gebrek aan autoriale 'bemiddeling' en de uitdrukking van de stemmen van de hedendaagse tijd.

Hoewel we achteraf kunnen zeggen dat de film een meesterwerk is, werd hij ten tijde van de bioscooprelease nogal kil ontvangen, zowel door het publiek als door de meeste critici. De revolutie van 'Roma città aperta' is onder andere te danken, zoals Rossellini zelf meermaals verklaarde, aan het feit dat het mogelijk was om "... de industriële structuren van de cinema in die jaren ", winnen " de vrijheid om zichzelf te uiten zonder conditionering ".

Na de ervaring met 'Roma città aperta' maakte Roberto Rossellini nog twee uitstekende films: 'Paisà' (1946) en 'Germania anno zero' (1947), bittere beschouwingen over de omstandigheden van het door de oprukkende oorlog geteisterde Italië en de crisis van de menselijke waarden in het naoorlogse Duitsland.

Na deze mijlpalen probeerde de regisseur zonder veel succes nieuwe expressiemogelijkheden te vinden, zoals het onsuccesvolle 'Amore', een film in twee episodes met Anna Magnani in de hoofdrol, en het onsuccesvolle 'La macchina ammazza-cattivi'; later maakte hij de onuitwisbare 'Francesco, giullare di Dio' en 'Stromboli, terra di Dio', die allebei, zij het in een andere betekenis, gericht waren op het probleemIn deze laatste film begon zijn artistieke partnerschap met Ingrid Bergman: de twee hadden ook een gekwelde liefdesaffaire.

Na een periode van artistieke en persoonlijke crisis, gekenmerkt door een lange reis naar India (waarin hij ook zijn vrouw terugvond), bedoeld om materiaal te produceren voor de gelijknamige documentairefilm uit 1958, regisseerde hij formeel onberispelijke maar minder correcte werken als 'Il generale Della Rovere', 'Era notte a Roma' en 'Viva l'Italia'. Vooral 'Il generale Della Rovere' (bekroond op de Mostra diVenice) grijpt terug op de thema's van het verzet die de vroege Rossellini dierbaar waren en lijkt een teken van de wens om aan een nieuwe fase te beginnen, terwijl het in werkelijkheid de intrede van de auteur in de 'commerciële' productie markeert, zij het getemperd door het grote talent van de regisseur, dat altijd intact is gebleven, en zijn visuele creativiteit.

Maar zijn grote stilistische ader was uitgeput. Zich bewust van deze stand van zaken, wijdde hij zich volledig aan het regisseren van werken van populaire en didactische aard, bedoeld voor televisie. Een paar suggestieve titels geven ons een goed idee van de aard van deze films: ze variëren van "De IJzertijd" tot "Handelingen van de Apostelen" tot "Socrates" (we zijn nu in 1970).

Een opmerkelijke artistieke doorbraak vond plaats met de documentaire 'The Seizure of Power of Louis XIV', gemaakt voor de Franse tv en door critici beoordeeld als zijn beste werk.

Uiteindelijk keerde hij terug naar de bioscoop en stopte met 'Year One. Alcide De Gasperi' (1974) en 'The Messiah' (1976), twee films die thema's die hij in het verleden al had verkend met veel meer kracht en overtuiging aanpakten. Kort daarna, op 3 juni 1977, overleed Roberto Rossellini in Rome.

Filmografie van Roberto Rossellini

• Prélude à l'après midi d'un faune (1936)
• Daphné (1936)
• La vispa Teresa (1939)
• De bullebak van Turkije (1939)
• Fantasie onderzeeër (1939)
• De stroom van Ripasottile (1941)
• Het witte schip (1941)
• Een piloot keert terug (1942)
• Verlangen (1943)
• De man van het kruis (1943)
• Rome Open Stad (1945)
• Paisà (aflevering: Sicilië. Napels. Rome. Florence. Romagna. De Po) (1946)
• Duitsland Year Zero (1947)
• De moordmachine van de slechterik (1948)
• Stromboli, land van God (1950)
• Franciscus, nar van God (1950)
• Europa '51 (1951)
• Othello (1952)
• De zeven hoofdzonden (aflevering: Afgunst) (1952)
• De Mona Lisa (1953)
• Wij zijn vrouwen (aflevering: Een menselijke stem. Het wonder) (1953)
• Waar is vrijheid? (1953)
• De dochter van Iorio (1954)
• Angst (1954)
• Jeanne d'Arc op de brandstapel (1954)
• Reis naar Italië (1954)
• Amori di mezzo secolo (aflevering: Napoli '43) (1954)
• India zonder grenzen (1958) Vide
• De generaal Della Rovere (1959)
• Leve Italië (1960)
• Uitzicht vanaf de brug (1961)
• Turijn in de Honderd Jaren (1961)
• Vanina Vanini (1961)
• Het was nacht in Rome (1961)
• De carabinieri (1962)
• Benito Mussolini (1962)
• Zwarte ziel (1962)
• Rogopag (aflevering Illibatezza) (1963)
• De ijzertijd (1964)
• De machtsovername door Lodewijk XIV (1967)
• Idee van een eiland. Sicilië (1967)
• Handelingen der Apostelen (1968)
• Socrates (1970)
• Kracht en rede: interview met Salvador Allende (1971)
• Universiteit van Rice (1971)
• Blaise Pascal (1971)
• Augustinus van Hippo (1972)
• Cartesius (1973)
• Het tijdperk van Cosimo de' Medici (1973)
• Concert voor Michelangelo (1974)
• De wereldbevolking (1974)
• Eerste Jaar (1974)
• De Messias (1976)
• Beaburg (1977)

Awards

• 1946 - Filmfestival van Cannes: Grand Prix ex aequo ('Rome, open stad')
• 1946 - Zilveren lintje voor beste regisseur ('Paisà')
• 1952 - Filmfestival van Venetië: 2e internationale prijs ex aequo ('Europa '51')
• 1959 - Filmfestival van Venetië: Gouden Leeuw ex aequo ('Il Generale Della Rovere')
• 1960 - Zilveren lintje voor beste regisseur ('Il Generale Della Rovere'), Karlovy Vary Festival: speciale juryprijs ('Era notte a Roma')