Biografia - O obywatelskiej pasji

• Powieści Dacii Maraini

Córka pisarza i antropologa Fosco Marainiego, Dacia Maraini urodziła się w Fiesole 13 listopada 1936 r. Jej matką była malarka Topazia Alliata, Sycylijka należąca do starożytnej rodziny Alliata di Salaparuta. Oprócz bycia znaną pisarką, Maraini od dawna jest również znana ze swojego długiego związku z bóstwem włoskiej literaturyXX wieku, Alberto Moravia, z którym mieszkał w latach 1962-1983, towarzysząc mu w podróżach po całym świecie.

Chcąc opuścić faszystowskie Włochy, Fosco Maraini poprosił o przeniesienie do Japonii, gdzie mieszkał z rodziną w latach 1938-1947, badając Hainu, zagrożoną populację żyjącą na Hokkaido. W latach 1943-1946 rodzina Maraini, wraz z innymi Włochami, została internowana w obozie koncentracyjnym za odmowę oficjalnego uznania praw człowieka.W rzeczywistości rząd ten zawarł pakt sojuszniczy z Włochami i Niemcami w 1943 r. i poprosił małżeństwo Maraini o przystąpienie do republiki Salò, czego nie zrobili. W swoim zbiorze wierszy "Zjedz mnie" z 1978 r. pisarka opowiada o okropnych niedostatkach i cierpieniach, których doświadczyła w tamtych latach, na szczęścieprzerwane przez przybycie Amerykanów.

Po tym szczególnie trudnym dzieciństwie pisarka przeniosła się najpierw do Bagherii na Sycylii, a następnie do Rzymu, kontynuując studia i wykonując różne prace: wraz z innymi młodymi ludźmi założyła czasopismo literackie "Tempo di letteratura", wydawane przez Pironti w Neapolu, i zaczęła współpracować z czasopismami takimi jak "Nuovi Argomenti" i "Mondo". W latach 60. zadebiutowała na rynku literackim.powieścią "La vacanza" (1962), ale zaczęła również zajmować się teatrem, zakładając wraz z innymi pisarzami Teatro del Porcospino, w którym wystawiano tylko nowe włoskie sztuki, od Parise do Gadda, od Tornabuoni do wszechobecnej Moravii. Od drugiej połowy lat 60. sama napisała wiele sztuk, w tym "Marię Stuardę" (która odniosła wielki międzynarodowy sukces),"Dialog prostytutki z klientem", "Extravaganza", aż po najnowsze "Weronika, nierządnica i pisarka" i "Camille".

W tym trudnym 1962 roku Moravia między innymi zostawił dla niej swoją żonę i pisarkę Elsę Morante.

W 1970 roku wyreżyserował film "L'amore coniugale" z Tomasem Milianem, oparty na powieści Moravii pod tym samym tytułem.

Trzy lata później, w 1973 roku, założyła "Teatro della Maddalena", prowadzony wyłącznie przez kobiety, gdzie pięć lat później wystawiła "Dialogo di una prostituta con un suo cliente" (przetłumaczone na angielski i francuski i wystawione w dwunastu różnych krajach). W rzeczywistości teatr zawsze był dla Dacii Maraini również miejscem informowania opinii publicznej o konkretnych problemach społecznych i politycznych.

Rozpoczynająca się w tych latach działalność prozatorska również przyniesie wyraźne owoce, w postaci powieści o dość stałej kadencji. Przypomnijmy, w porządku chronologicznym, "L'età del malessere", "Memorie di una ladra", "Donna in guerra", "Isolina" (Premio Fregene 1985, wznowiona w 1992; przetłumaczona na pięć krajów), "La lunga vita di Marianna Ucrìa" (1990, Nagrody: Campiello 1990; Libro dell'anno1990; przetłumaczony na osiemnaście krajów), na podstawie którego powstał film Roberto Faenzy o tym samym tytule "Marianna Ucrìa". Innym tytułem z lat 90. jest ważny "Voci" (1994, nagrody: Vitaliano Brancati - Zafferana Etnea 1997; Città di Padova 1997; Internazionale per la Narrativa Flaiano 1997; przetłumaczony na trzy kraje).

Natomiast z punktu widzenia poezji, pierwszy zbiór wierszy "Crudeltà all'aria aperta" pochodzi z 1966 r. Następnie ukazały się "Donne mie", "Mangiami pure", "Dimenticato di dimenticare", "Viaggiando con passo di volpe" (nagrody: Mediterraneo 1992 i Città di Penne 1992), "Se amando troppo".

W 1980 r. napisała, we współpracy z Pierą Degli Esposti, "Storia di Piera", a w 1986 r. "Il bambino Alberto". Jako wytrwała współpracowniczka gazet i czasopism, w 1987 r. opublikowała część swoich artykułów w tomie "La bionda, la bruna e l'asino".

Wciąż niezwykle płodna, podróżuje po świecie, uczestnicząc w konferencjach i premierach swoich programów. Obecnie mieszka w Rzymie.

Powieści Dacii Maraini

• Wakacje, (1962)
• The Age of Malaise, (1963)
• Z pamięci, (1967)
• Pamiętniki złodzieja (1972)
• Kobieta na wojnie (1975)
• Listy do Mariny, (1981)
• Pociąg do Helsinek, (1984)
• Isolina, (1985)
• The Long Life of Marianna Ucrìa, (1990), zdobywca nagrody Campiello.
• Bagheria, (1993)
• Voices, (1994)
• Słodki sam w sobie, (1997)
• Statek do Kobe, (2001)
• Dove, (2004)
• Gra wszechświata Wyimaginowane dialogi między ojcem i córką, (2007)
• Pociąg ostatniej nocy (2008)
• Dziewczyna z Via Maqueda, (2009)
• The Big Party (2011)
• Szczęśliwe kłamstwo (2011)
• Skradziona miłość (2012)
• Klara z Asyżu: pochwała nieposłuszeństwa (2013)
• Dziewczyna i marzyciel (2015)
• Trzy kobiety - historia miłości i nieszczęścia (2017)
• Szczęśliwe ciało. Historia kobiet, rewolucji i odchodzącego syna (2018)
• Trio - historia dwóch przyjaciół, mężczyzny i dżumy w Mesynie (2020)