Wasifu • Mabusu ya kitambaa

Luisa Sargentini alizaliwa tarehe 30 Oktoba 1877 huko Perugia, binti wa Pasquale, mfanyabiashara wa samaki, na Maria, mama wa nyumbani. Aliolewa katika miaka yake ya ishirini na Annibale Spagnoli, alichukua duka la mboga na mumewe, ambapo walianza kutoa lozi zilizotiwa sukari. Mnamo mwaka wa 1907 Wahispania, pamoja na Francesco Buitoni, walifungua kampuni ndogo, na wafanyakazi wapatao kumi na tano, katika kituo cha kihistoria cha jiji la Umbrian: ilikuwa Perugina.

Kiwanda kilisimamiwa na Luisa pekee na wanawe, Aldo na Mario, wakati wa kuzuka kwa Vita vya Kwanza vya Dunia; mzozo unapokwisha, Perugina ina wafanyakazi zaidi ya mia moja, na ni kiwanda kilichofanikiwa.

Kwa sababu ya msuguano wa ndani, Annibale aliondoka kwenye kampuni mwaka wa 1923: ilikuwa ni katika kipindi hiki ambapo Luisa alianza hadithi ya mapenzi na Giovanni, mtoto wa mpenzi wake Francesco Buitoni, mdogo wake kwa miaka kumi na nne. Uhusiano kati ya wawili hao hukua kwa njia ya kina lakini ya adabu sana: shuhuda katika suala hili ni chache, pia kwa sababu wawili hao hawaendi kuishi pamoja.

Luisa, ambaye wakati huo huo amejiunga na bodi ya wakurugenzi ya kampuni, amejitolea kwa ajili ya kubuni na kutekeleza miundo ya kijamii inayolenga kuboresha ubora wa maisha ya wafanyakazi; kisha, muda mfupi baada ya kuanzisha shule ya kitalu ya mmea wa Fontivegge (mmea unaozingatiwa, insekta ya confectionery, ya juu zaidi katika bara zima la Ulaya), inatoa maisha kwa "Bacio Perugina", chocolate inayopelekwa kwenda chini katika historia.

Wazo hili linatokana na nia ya kuchanganya mabaki ya hazelnut yanayotokana na uchakataji wa chokoleti na chokoleti nyingine: matokeo yake ni chokoleti mpya yenye umbo la ajabu, ikiwa na hazelnut nzima katikati. Jina la kwanza ni "Cazzotto", kwa sababu chokoleti huleta akilini picha ya ngumi iliyofungwa, lakini Luisa anashawishiwa na rafiki kubadili dhehebu hilo, ambalo ni la fujo sana: bora zaidi kujaribu kushinda wateja na "Busu." " .

Wakati huo huo, Luisa pia anajitolea katika ufugaji wa kuku na sungura wa Angora, shughuli iliyoanza mwishoni mwa Vita vya Kwanza vya Kidunia: sungura huchanwa, sio kunyolewa, achilia mbali kuuawa, ili kupata. pamba ya angora kwa nyuzi. Na hivyo kwa muda mfupi Angora Spagnoli anaona mwanga, iko katika kitongoji cha Santa Lucia, ambapo mavazi ya mtindo, boleros na shawls huundwa. Mafanikio hayakuchukua muda mrefu kuja (pia shukrani kwa ripoti kwenye Maonyesho ya Milan), na kwa hivyo juhudi ziliongezeka: sio chini ya wafugaji elfu nane walituma manyoya yaliyopatikana kutoka kwa sungura elfu 250 kwenda Perugia kwa posta, ili iweze kutibiwa. na kutumika.

Luisa alifariki akiwa na umri wa miaka 58 tarehe 21 Septemba1935, kutokana na uvimbe wa koo ambao ulikuwa umempelekea kuhamia Paris kujaribu kupata huduma bora zaidi.

Miaka ya arobaini itawapa Wahispania ridhiki nyingi, pamoja na wafanyikazi wao, ambao wataweza kutegemea dimbwi la kuogelea katika kiwanda cha Santa Lucia na zawadi muhimu kwa likizo ya Krismasi, lakini pia kwenye karamu. , nyumba ndogo zilizo na mtaro, mechi za mpira wa miguu, ngoma na kitalu cha watoto. Lakini Luisa hataweza kuona haya yote.

Kampuni iliyoundwa na Luisa itakuwa, baada ya kifo cha mwanzilishi, shughuli ya viwanda katika mambo yote, na itaambatana na kuundwa kwa "City of Angora", kiwanda ambacho jumuiya itazunguka. kutokea kujitegemea, na uwanja wa michezo wa "Città della Domenica", awali inayoitwa "Spagnolia".