Βιογραφία - Πλούτος και ευγένεια της ψυχής

Όλοι γνωρίζουν τι είναι το βραβείο Νόμπελ, αλλά λίγοι, ίσως, συνδέουν αυτή τη σημαντική τιμή με το όνομα ενός Σουηδού χημικού που εφηύρε μια ουσία που έγινε διάσημη για τη μεγάλη χρησιμότητά της αλλά και για την τρομερή καταστροφική της δύναμη: τον δυναμίτη.

Αυτό το εκρηκτικό έχει αναμφίβολα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην πρόοδο της ανθρωπότητας (σκεφτείτε μόνο την εφαρμογή του στην κατασκευή σηράγγων, σιδηροδρόμων και δρόμων), αλλά όπως όλες οι επιστημονικές ανακαλύψεις, ενέχει και αυτό τον μεγάλο κίνδυνο της κακής χρήσης.

Ένα πρόβλημα που ο ίδιος ο επιστήμονας αντιλαμβανόταν τόσο πιεστικό μέσα στη συνείδησή του που τον έριχνε σε μια υπαρξιακή κρίση όχι μικρού μεγέθους.

Γεννημένος στη Στοκχόλμη στις 21 Οκτωβρίου 1833, ο Άλφρεντ Νόμπελ αφιερώθηκε στην έρευνα μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές. Ήταν για χρόνια ένας άσημος χημικός μηχανικός, ώσπου, μετά την ανακάλυψη από τον Sobrero της νιτρογλυκερίνης, μιας ισχυρής εκρηκτικής ύλης που ήταν δύσκολο να ελεγχθεί, αφιερώθηκε στη μελέτη ενός τρόπου αποτελεσματικότερης χρήσης της. Η ένωση του Sobrero είχε την ιδιαιτερότητα να εκρήγνυται στοΟι μηχανικοί κατάφεραν ακόμη να το χρησιμοποιήσουν για τη διάνοιξη σηράγγων ή ορυχείων, αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η χρήση του περιείχε τεράστιες δυσκολίες και κινδύνους.

Το 1866, ο Άλφρεντ Νόμπελ ανέπτυξε ένα μείγμα νιτρογλυκερίνης και πηλού που πήρε διαφορετικά και πιο εύχρηστα χαρακτηριστικά, το οποίο ονόμασε "δυναμίτη". Η ανακάλυψή του, λιγότερο επικίνδυνη στο χειρισμό αλλά εξίσου αποτελεσματική, είχε άμεση επιτυχία. Ο Σουηδός μηχανικός, μη θέλοντας να χάσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την ανακάλυψή του, ίδρυσε εταιρείες σε όλο τον κόσμο για νανα κατασκευάζει και να πειραματίζεται με εκρηκτικά, συγκεντρώνοντας έτσι μια σημαντική περιουσία.

Δυστυχώς, όπως έχει ήδη ειπωθεί, δεν χρησίμευσε μόνο για την κατασκευή πολυάριθμων εξαιρετικά χρήσιμων έργων αλλά και για την τελειοποίηση πολεμικών συσκευών διαφόρων ειδών, γεγονός που έριξε τη Nobel στην πιο μαύρη απελπισία.

Ο Άλφρεντ Νόμπελ πέθανε στο Σαν Ρέμο στις 10 Δεκεμβρίου 1896. Όταν ανοίχτηκε η διαθήκη του, ανακαλύφθηκε ότι ο μηχανικός είχε ορίσει ότι τα έσοδα από την τεράστια περιουσία του θα διατίθεντο για τη χρηματοδότηση πέντε βραβείων, τα οποία σύντομα θα γίνονταν τα σημαντικότερα στον κόσμο, χάρη και στην Ακαδημία που τα διανέμει (εκείνη της Στοκχόλμης).

Τρία από αυτά τα βραβεία επιβραβεύουν κάθε χρόνο τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις στη φυσική, τη χημεία και την ιατρική.

Ένας άλλος προορίζεται για έναν συγγραφέα και ο πέμπτος για ένα πρόσωπο ή μια οργάνωση που έχει εργαστεί με ιδιαίτερο τρόπο για την παγκόσμια ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών.