بیوگرافی • چرخ زمان

حضرت تنزین گیاتسو، چهاردهمین دالایی لاما تبت، چندین هویت اصلی دارد. او یک راهب بودایی در نظم مذهبی است که توسط بودا شاکیامونی در حدود 525 قبل از میلاد تأسیس شد. و در تبت توسط لاما سونگ خاپا در سال 1400 احیا شد: بنابراین او سخنگوی سنت آموزشی باستانی بودایی است. برای پیروانش او تناسخ بودا آوالوکیتشوارا، فرشته بودایی ماهایانا و به ویژه ناجی تبتی ها است. او همچنین استاد واجرای ماندالاهای باطنی تانترای عالی یوگا، به ویژه "کالاچاکرا" ("چرخ زمان") است، مفهومی که آرزوی تکامل مثبت همه حیات هوشمند را در محیط مقدس این سیاره دارد. .

اما به معنای زمینی تر، او پادشاه تبت است که از سال 1959 به زور و با استبداد مجبور به تبعید شد.

دالایی لاما در 6 ژوئیه 1935 متولد شد. خانواده ای دهقانی، در دهکده ای کوچک در شمال شرقی تبت. در سال 1940، در سن تنها دو سالگی، رسما به عنوان تناسخ سلف خود، سیزدهمین دالایی لاما شناخته شد. از آن لحظه او با اقتدار سر روحانی و دنیوی سرمایه گذاری می شود. دالایی لاما لقبی است که توسط فرمانروایان مغول داده شده است و کلمه ای است به معنای "اقیانوس خرد". دالایی لاماها مظاهر بودیساتوای شفقت هستند. بودیساتوا هستندموجودات روشن فکری که نیروانای خود را به تعویق انداخته اند تا دوباره متولد شوند تا بتوانند به بشریت خدمت کنند.

تحصیلات آکادمیک او در سن شش سالگی آغاز شد و در بیست و پنج سالگی، با امتحانات مناظره سنتی که باعث شد او عنوان "gheshe lharampa" (ترجمه شده به عنوان "دکترای فلسفه بودایی") را به دست آورد، به پایان رسید.

در سال 1950، در سن پانزده سالگی، او تمام قدرت های سیاسی کشورش - رئیس دولت و دولت را به دست گرفت، در حالی که تبت به سختی در حال مذاکره با چین برای جلوگیری از تهاجم به قلمرو خود بود. در سال 1959 تمام تلاش ها برای وادار ساختن چین (که در این میان خودسرانه بخشی از تبت را ضمیمه کرده بود) به تعهدات معاهده ای که استقلال و احترام مذهبی تبتی ها را در نظر می گرفت، رعایت کند. در سال 1954 او به پکن رفت تا با مائو تسه تونگ و دیگر رهبران چین از جمله دنگ شیائوپینگ گفتگوهای صلح انجام دهد. اما سرانجام، در سال 1959، با سرکوب وحشیانه ارتش چین قیام ملی تبت در لهاسا، دالایی لاما مجبور به تبعید شد.

به دنبال اشغال تهدیدآمیز چینی ها، در واقع مجبور به ترک لهاسا به صورت مخفیانه و درخواست پناهندگی سیاسی در هند شدند. از آن زمان، مهاجرت مستمر تبتی ها از کشور خود نشان دهنده یک وضعیت اضطراری بین المللی است که اغلب نادیده گرفته می شود.

بنابراین از سال 1960، راهنمای معنویاز مردم تبت مجبور می شوند در دارمسالا، روستای کوچکی در سمت هندی کوه های هیمالیا، مقر دولت تبت در تبعید، زندگی کنند. او در تمام این سال‌ها خود را وقف دفاع از حقوق مردمش در برابر دیکتاتوری چین کرده است، بدون خشونت اما قاطعانه و از همه نهادهای بین‌المللی دموکراتیک کمک می‌خواهد. در عین حال، دالایی لاما هرگز از دادن تعالیم و ابتکار در نقاط مختلف جهان و توسل به مسئولیت فردی و جمعی برای جهانی بهتر دست برنداشته است.

در سال 1989 به او جایزه صلح نوبل اعطا شد.

او مردی با دکترین، مرد صلح و سخنگوی تفاهم گسترده‌تر بین مردم و مذاهب بود، او همچنین مدارک افتخاری متعدد و شناسایی بین‌المللی را دریافت کرد.

در ژانویه 1992، معظم له در بیانیه ای اعلام کردند که وقتی تبت استقلال خود را بازیابد، از اختیارات سیاسی و تاریخی خود صرف نظر می کند و به عنوان یک شهروند خصوصی زندگی می کند.

در سال 1987، او "پیمان صلح پنج نقطه ای" را به عنوان اولین گام به سوی راه حلی صلح آمیز برای بدتر شدن وضعیت تبت پیشنهاد کرد. این پیشنهاد از این امید شروع می شود که تبت به منطقه ای برای صلح در قلب آسیا تبدیل شود که در آن همه موجودات زنده بتوانند در هماهنگی زندگی کنند و محیط زیست بتواند در آن رشد کند. تا به امروز، چین واکنشی نشان نداده استمثبت به هر یک از این پیشنهادات.

دالایی لاما به دلیل هوش خلع سلاح، درک و صلح طلبی عمیق خود، یکی از معتبرترین رهبران معنوی زنده است. او در طول سفر، هر کجا که باشد، بر هر مانع مذهبی، ملی و سیاسی فائق می‌آید و اصالت احساسات صلح‌آمیز و عشق خود را بر دل انسان‌ها می‌چسباند که پیام‌آور خستگی ناپذیر آن می‌شود.