Biografia - Niezłomny duch

Ojciec włoskiego Risorgimento urodził się w Genui 22 czerwca 1805 r., jako trzecie z trojga dzieci. Poprzedziły go dwie siostry, Rosa i Antonietta.

Bystry i żywy chłopiec, już jako nastolatek odczuwał żywe i silne zainteresowanie kwestiami politycznymi, zwłaszcza tymi dotyczącymi Włoch.

W 1820 r. został przyjęty na uniwersytet; początkowo zaczął studiować medycynę, a następnie prawo. W 1826 r. napisał swój pierwszy esej literacki "Dell'amor patrio di Dante", opublikowany w następnym roku. Wkrótce po ukończeniu studiów wstąpił do tak zwanej Carbonerii, tajnego stowarzyszenia o rewolucyjnych celach.

Aby nadać swoim pomysłom coraz większą wartość napędową, rozpoczął współpracę z "L'indicatore genovese", gazetą, która pod przykrywką deklarowała się jako literacka, która wkrótce została stłumiona przez rząd Piemontu 20 grudnia. Po tym wydarzeniu przeniósł się dalej i zaczął współpracować z "L'Indicatore livornese". W międzyczasie, równolegle do swojej działalności wydawniczej, prowadził znacznie bardziej konkretną działalność jakoPrzekonuje ludzi, podróżując po Toskanii i szukając zwolenników Carbonerii. Czeka go jednak gwałtowne rozczarowanie. 21 października w Genui zostaje zdradzony i zadenuncjowany policji jako Carbonaro. 13 listopada zostaje aresztowany i zamknięty w twierdzy Savona.

Ponieważ nie znaleziono żadnych dowodów przeciwko niemu, zaproponowano mu albo życie w "zamknięciu" w jakiejś odległej wiosce królestwa pod nadzorem policji, albo udanie się na wygnanie do Marsylii: zdecydował się na drugie rozwiązanie: opuścił Królestwo Sardynii 10 lutego 1831 r. Jego dusza była wypróbowana, ale z pewnością nie przygnębiona. Jego działalność bojowa była kontynuowana. Udał się do Genewy, gdzie spotkał kilku wygnańców; udał się do Lyonu iPo powrocie do Francji założył w Marsylii organizację Giovine Italia (Młode Włochy), której celem było ustanowienie narodu "Una, Independente, Libera, Repubblicana" (Jeden, Niepodległy, Wolny, Republikański). Zlecił wydrukowanie listu otwartego do Karola Alberta, który właśnie wstąpił na tron, wzywając go do przejęcia inicjatywy w powstaniu.Włoski.

Dzięki swojej głębokiej religijności i oddaniu studiowaniu wydarzeń historycznych zrozumiał, że tylko republikański typ państwa może pozwolić na osiągnięcie ideałów wolności, równości i braterstwa właściwych Rewolucji Francuskiej. Dlatego sformułował najbardziej radykalny program ze wszystkich dyskutowanych podczas Risorgimento.Włoch i, wierny swoim demokratycznym ideom, sprzeciwiał się utworzeniu państwa monarchicznego.

W 1832 r. w Marsylii rozpoczęto publikację czasopisma "La Giovine Italia" z podtytułem "Seria pism o politycznym, moralnym i literackim stanie Włoch, zmierzających do ich odnowy". Inicjatywa okazała się sukcesem i wkrótce stowarzyszenie Giovine Italia rozszerzyło się również na sferę wojskową. W Królestwie Sardynii skazano na śmierć kilku członków stowarzyszenia. ZaZa swoją rewolucyjną działalność Mazzini został 26 października zaocznie skazany na śmierć przez Radę Wydziału Wojny w Aleksandrii.

W dniu 2 lutego 1834 r. próba inwazji na Sabaudię nie powiodła się. Mazzini schronił się w Szwajcarii. Zawarł porozumienia z wygnanymi patriotami wszystkich uciskanych narodowości; popierał tworzenie stowarzyszeń, mniej lub bardziej tajnych, Giovine Polonia, Giovine Germania, które w połączeniu z Giovine Italia tworzyły Giovine Europa, mające na celu utworzenie wolnych narodów europejskich w braterstwie. WielkiRada Berna wydaliła Mazziniego, który promował również konstytucję Młodej Szwajcarii. W październiku był w Grenchen z braćmi Ruffini. Potem nastąpiły liczne podróże.

1836 28 maja zostaje aresztowany w Solothurn; wkrótce potem szwajcarski Sejm bezterminowo wygania go z kraju. Podróżuje do Paryża, gdzie zostaje aresztowany 5 lipca; zostaje zwolniony pod warunkiem wyjazdu do Anglii. W styczniu 1837 r. przybywa do Londynu. Pozostaje bez środków do życia: później otrzymuje skromne wynagrodzenie za współpracę z angielskimi gazetami i czasopismami.

Jesteśmy teraz w 1840 r. 30 kwietnia odtworzył Giovine Italia. 10 listopada rozpoczął publikację czasopisma "Popular Apostolate" w Londynie, z podtytułem "Wolność, równość, ludzkość, niepodległość, jedność - Bóg i ludzie - praca i proporcjonalne owoce".

1841 Założył bezpłatną szkołę dla ubogich dzieci w Londynie.

8 września 1847 r. z Londynu podpisał długi list do Piusa IX wskazujący, co powinien i może zrobić, a następnie udał się do Paryża, gdzie podyktował statut Włoskiego Związku Narodowego. 7 kwietnia przybył do wyzwolonego przez Austriaków Mediolanu. Założył gazetę "L'Italia del popolo", w której sprecyzował swoje pomysły na prowadzenie wojny. W sierpniu opuścił Mediolan, aby przybyć do Włoch.8 sierpnia udał się do Szwajcarii, gdzie pozostał do 5 stycznia 1849 roku.

9 lutego 1849 r. proklamowana zostaje Republika Rzymska. Goffredo Mameli depeszuje do Mazziniego: "Roma Repubblica, venite!" 5 marca wjeżdża do Rzymu "trepidante e quasi adorando". 29 marca zostaje mianowany triumwiratem. 30 czerwca, w obliczu niemożności dalszego stawiania oporu w Rzymie i po odrzuceniu jego propozycji wyjścia z armią i przeniesienia wojny gdzie indziej, podaje się do dymisji wraz z innymi triumwirami.Po wkroczeniu wrogów wyjeżdża 12 lipca do Marsylii, następnie udaje się do Genewy, a później do Lozanny, gdzie zmuszony jest do życia w ukryciu.

W 1851 r. powrócił do Londynu w styczniu, gdzie pozostał do 1868 r., z wyjątkiem licznych tygodniowych lub kilkumiesięcznych wizyt na kontynencie. Założył stowarzyszenie "Przyjaciele Włoch" w stolicy Anglii, aby rozszerzyć sympatie dla sprawy narodowej. Tymczasem wybuchy protestów i rewolucji rozprzestrzeniały się wszędzie. Na przykład 6 lutego 1853 r. w Mediolanie krwawo stłumiono próbę rewolucjipowstanie przeciwko Austriakom.

Po kilku kolejnych latach spędzonych poza Włochami, powrócił do Genui w 1957 r., aby wraz z Carlo Pisacane przygotować powstanie, które miało wybuchnąć w liguryjskiej stolicy. Policji nie udało się aresztować Mazziniego, który po raz drugi został zaocznie skazany na śmierć (28 marca 1858 r.).

Londyn ponownie wita zagrożonego wygnańca. Pisze stamtąd do Cavoura, aby zaprotestować przeciwko niektórym wypowiedziom męża stanu i sprzeciwia się, wspierany przez kilku innych republikanów, wojnie z Austrią w sojuszu z Napoleonem III. Wyłączony z amnestii udzielonej na początku wojny, potajemnie udaje się do Florencji. Ma nadzieję dołączyć do Garibaldiegoza wyczyn Tysiąca, który ziścił się dopiero w 1861 roku, dzięki zebraniu Mazzinich i Garibaldich, aby pomóc Garibaldiemu w kłopotach na Sycylii i w Neapolu.

11 sierpnia wyruszył na Sycylię, mając nadzieję na ruch powstańczy. W Palermo, przed zejściem ze statku, został aresztowany; 14 sierpnia został przewieziony do więzienia w twierdzy Gaeta. 14 października został uwolniony na mocy amnestii przyznanej więźniom politycznym za zajęcie Rzymu. Po krótkich postojach w Rzymie, Livorno i Genui wznowił wygnanie. Pod koniec października przebywał w Lugano;powraca do Londynu w połowie grudnia.

1871 9 lutego w Rzymie opublikowano program tygodnika "La Roma del popolo". 10 lutego wyjechał z Londynu do Lugano. W listopadzie promował pakt braterstwa między włoskimi stowarzyszeniami robotniczymi.

1872 Przybył incognito do Pizy 6 lutego jako gość rodziny Nathan-Rosselli, gdzie zmarł 10 marca. 17 marca w Genui odbył się uroczysty pogrzeb, w którym według obliczeń policji wzięło udział około stu tysięcy osób.

Jedną z wad Mazziniego jest to, że nigdy nie trzymał się marksistowskiego poglądu na historię i odrzucił zarówno teorię podziału klasowego, jak i gwałtowne rewolucyjne podejście właściwe komunizmowi, mimo że był związany z solidarystyczną koncepcją stosunków społecznych. Jego bunt był buntem wolności, a nie próbą zmiany społeczeństwa w celu ustanowienia komunizmu."sprawiedliwszy".

Jego ostatnie bitwy polityczne były skierowane przeciwko postępującej hegemonii marksistowskiej we włoskim ruchu robotniczym, przeciwko której promował w 1864 r. Pakt Braterstwa między stowarzyszeniami robotniczymi, wyznającymi umiarkowany i międzyklasowy program.