Biografie - Ontembare geest

De vader van het Italiaanse Risorgimento werd op 22 juni 1805 in Genua geboren als derde van drie kinderen. Hij werd voorafgegaan door zijn twee zussen, Rosa en Antonietta.

Hij was een pientere en levendige jongen en had als tiener al een sterke belangstelling voor politieke kwesties, vooral die met betrekking tot Italië.

In 1820 werd hij toegelaten tot de universiteit; eerst ging hij medicijnen studeren, daarna rechten. In 1826 schreef hij zijn eerste literaire essay, 'Dell'amor patrio di Dante', dat het jaar daarop werd gepubliceerd. Kort na zijn afstuderen sloot hij zich aan bij de zogenaamde Carboneria, een geheim genootschap met revolutionaire doelen.

Om zijn ideeën steeds meer stuwkracht te geven, begon hij een samenwerking met 'L'indicatore genovese', een krant die beweerde literair te zijn als dekmantel, die al snel werd opgeheven door de Piemontese regering op 20 december. Daarna ging hij verder en begon in plaats daarvan samen te werken met 'L'Indicatore livornese'. Ondertussen, parallel aan zijn uitgeversactiviteit, voerde hij een veel concretere activiteit uit alsOp 21 oktober wordt hij in Genua verraden en bij de politie aangegeven als Carbonaro. Op 13 november wordt hij gearresteerd en opgesloten in het fort van Savona.

Omdat er geen bewijs tegen hem werd gevonden, werd hem aangeboden om ofwel in "afzondering" te leven in een afgelegen gehucht van het koninkrijk onder politiebewaking of om in ballingschap te gaan in Marseille: hij koos voor de tweede oplossing: hij verliet het Koninkrijk Sardinië op 10 februari 1831. Zijn ziel was beproefd, maar zeker niet moedeloos. Zijn gevechtsactiviteiten gingen door. Hij ging naar Genève, waar hij enkele ballingen ontmoette; hij ging naar Lyon enTerug in Frankrijk richtte hij in Marseille de Giovine Italia (Jong Italië) op met als doel de oprichting van de 'Una, Independente, Libera, Repubblicana' (Eén, Onafhankelijk, Vrij, Republikeins) Natie. Hij liet een open brief drukken aan Charles Albert, die net de troon had bestegen, waarin hij hem aanspoorde het initiatief te nemen in de opstandItaliaans.

Dankzij zijn diep religieuze geest en zijn toewijding aan de studie van historische gebeurtenissen begreep hij dat alleen een republikeinse staat de idealen van vrijheid, gelijkheid en broederschap kon verwezenlijken die eigen waren aan de Franse Revolutie. Daarom formuleerde hij het meest radicale programma van alle programma's die tijdens de Risorgimento werden besprokenItaliaan en, trouw aan zijn democratische ideeën, verzette hij zich tegen de vorming van een monarchale staat.

In 1832 werd in Marseille begonnen met de publicatie van het tijdschrift "La Giovine Italia", met als ondertitel "Reeks geschriften over de politieke, morele en literaire toestand van Italië, gericht op haar wedergeboorte". Het initiatief had succes en al snel breidde de vereniging Giovine Italia zich ook uit tot de militaire sfeer. In het Koninkrijk Sardinië werden verschillende aangeslotenen ter dood veroordeeld. Voor deVanwege zijn revolutionaire activiteiten werd Mazzini op 26 oktober bij verstek ter dood veroordeeld door de krijgsraad van Alexandrië.

Op 2 februari 1834 mislukte de poging tot invasie van Savoye. Mazzini zocht zijn toevlucht in Zwitserland. Hij sloot overeenkomsten met verbannen patriotten van alle onderdrukte nationaliteiten; hij was voorstander van de oprichting van min of meer geheime genootschappen, Giovine Polonia, Giovine Germania, die samen met Giovine Italia Giovine Europa vormden, met als doel de vrije Europese naties in broederschap te verenigen. De GroteDe Raad van Bern verbande Mazzini, die ook de oprichting van Jong Zwitserland had gepromoot. In oktober was hij in Grenchen met de gebroeders Ruffini. Talrijke reizen volgden.

1836 Op 28 mei wordt hij gearresteerd in Solothurn; kort daarna verbant de Zwitserse Diet hem voorgoed uit de staat. Hij reist naar Parijs, waar hij op 5 juli wordt gearresteerd; hij wordt vrijgelaten op voorwaarde dat hij naar Engeland vertrekt. In 1837 januari komt hij aan in Londen. Hij is berooid: later ontvangt hij een bescheiden vergoeding voor zijn medewerking aan Engelse kranten en tijdschriften.

We zijn nu in 1840. Op 30 april richtte hij Giovine Italia opnieuw op. Op 10 november begon hij in Londen met de publicatie van het tijdschrift "Popular Apostolate", met als ondertitel "Vrijheid, Gelijkheid, Menselijkheid, Onafhankelijkheid, Eenheid - God en het Volk - Werk en Evenredige Vrucht".

1841 Stichtte een gratis school voor arme kinderen in Londen.

Op 8 september 1847 ondertekende hij vanuit Londen een lange brief aan Pius IX waarin hij aangaf wat hij moest en kon doen, waarna hij naar Parijs ging waar hij het statuut van de Italiaanse Nationale Vereniging dicteerde. Op 7 april kwam hij bevrijd door de Oostenrijkers aan in Milaan. Hij richtte de krant 'L'Italia del popolo' op, waarin hij zijn ideeën over het voeren van de oorlog toelichtte. In augustus verliet hij Milaan voor de aankomstvan de Oostenrijkers, voegde hij zich bij Garibaldi in Bergamo en volgde hem als vaandeldrager. Op 8 augustus keerde hij terug naar Zwitserland, waar hij bleef tot 5 januari 1849.

Op 9 februari 1849 wordt de Romeinse Republiek uitgeroepen. Goffredo Mameli telegrafeert naar Mazzini: "Roma Repubblica, venite!" Op 5 maart komt hij "trepidante e quasi adorando" Rome binnen. Op 29 maart wordt hij benoemd tot triumviraat. Op 30 juni, geconfronteerd met de onmogelijkheid om nog langer weerstand te bieden in Rome, en nadat hij zijn voorstel om met het leger uit te trekken en de oorlog naar elders over te brengen heeft verworpen, neemt hij ontslag met de andere triumviraatsomdat hij verklaart dat hij gekozen is om de Republiek te verdedigen, niet om te begraven. Zodra zijn vijanden binnenkomen, vertrekt hij op 12 juli naar Marseille. Hij gaat vervolgens naar Genève en later naar Lausanne, waar hij gedwongen wordt onder te duiken.

In 1851 keerde hij in januari terug naar Londen, waar hij tot 1868 zou blijven, afgezien van talrijke bezoeken van weken of enkele maanden aan het continent. In de Engelse hoofdstad richtte hij de vereniging 'Vrienden van Italië' op om sympathieën te kweken voor de nationale zaak. Ondertussen verspreidden zich overal uitbarstingen van protest en revolutie. Het was bijvoorbeeld op 6 februari 1853 toen een poging in Milaan bloedig werd neergeslagenopstand tegen de Oostenrijkers.

Na nog een paar jaar buiten Italië keerde hij in 1957 terug naar Genua om samen met Carlo Pisacane de opstand voor te bereiden die in de Ligurische hoofdstad zou uitbreken. De politie slaagde er niet in Mazzini te arresteren, die voor de tweede keer bij verstek ter dood werd veroordeeld (28 maart 1858).

Londen verwelkomt de bedreigde balling opnieuw. Van daaruit schrijft hij een brief aan Cavour om te protesteren tegen bepaalde uitspraken van de staatsman en verzet hij zich, gesteund door enkele andere republikeinen, tegen de oorlog tegen Oostenrijk in alliantie met Napoleon III. Uitgesloten van de amnestie die aan het begin van de oorlog werd verleend, gaat hij clandestien naar Florence. De hoop is zich aan te sluiten bij Garibaldivoor de prestatie van de Duizend, die pas in 1861 werkelijkheid werd, dankzij een bijeenkomst van Mazzinians en Garibaldini om Garibaldi te helpen in de problemen op Sicilië en Napels.

Op 11 augustus vertrok hij naar Sicilië, in de hoop op een opstandige beweging. In Palermo, voordat hij van boord ging, werd hij gearresteerd verklaard; op 14 augustus werd hij overgebracht naar de gevangenis van de vesting Gaeta. Op 14 oktober werd hij vrijgelaten op grond van de amnestie die was verleend aan politieke gevangenen voor de inname van Rome. Na korte stops in Rome, Livorno en Genua hervatte hij zijn ballingschap. Eind oktober bevond hij zich in Lugano;keert half december terug naar Londen.

1871 Op 9 februari verscheen in Rome het nummer - programma van het weekblad 'La Roma del popolo'. Op 10 februari vertrok hij vanuit Londen naar Lugano. In november bevorderde hij het Broederschapspact tussen Italiaanse arbeidersverenigingen.

1872 Op 6 februari kwam hij incognito aan in Pisa, als gast van de familie Nathan-Rosselli, waar hij op 10 maart overleed. De 17e daarop werd in Genua een plechtige begrafenis gehouden die volgens berekeningen van de politie door ongeveer honderdduizend mensen werd bijgewoond.

Een van de fouten van Mazzini is dat hij nooit de marxistische kijk op de geschiedenis heeft aangehangen en zowel de theorie van de klassenverdeling als de gewelddadige revolutionaire aanpak die bij het communisme hoort, verwierp, ook al was hij gebonden aan een solidaristische opvatting van sociale relaties. Zijn opstand was een opstand van vrijheid, geen poging om de samenleving te veranderen om eeneerlijker'.

Zijn laatste politieke gevechten waren gericht tegen de progressieve bevestiging van de marxistische hegemonie binnen de Italiaanse arbeidersbeweging, waartegen hij in 1864 een pact van broederschap had gepromoot tussen de arbeidersverenigingen die een gematigd en interklassiek programma aanhingen.