Βιογραφία - Ιππότης της Μουσικής

Συνθέτης, πιανίστας και μουσικολόγος, ένας άνθρωπος με βαθιά και τεράστια καλλιέργεια, ο Roman Vlad γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 29 Δεκεμβρίου 1919 στο Cernauti (σημερινό Cernovtzy, σήμερα στην Ουκρανία). Πριν εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, απέκτησε δίπλωμα πιάνου από το Ωδείο και το 1938 μετακόμισε στη Ρώμη, αποκτώντας την ιταλική υπηκοότητα το 1951.

Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και αποφοίτησε το 1942 ακολουθώντας το μάθημα εξειδίκευσης του Alfredo Casella στην Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Το έργο του "Sinfonietta" τιμήθηκε με το βραβείο ENESCU το 1942.

Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, ο Roman Vlad, συνεχίζοντας τις δραστηριότητές του ως εκτελεστής συναυλιών και συνθέτης, έγινε γνωστός ως δοκιμιογράφος και λέκτορας στην Ιταλία, καθώς και στη Γερμανία, τη Γαλλία, τις δύο αμερικανικές ηπείρους, την Ιαπωνία και την Αγγλία, όπου δίδαξε στο Θερινό Σχολείο Μουσικής του Dartington Hall κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του 1954 και 1955.

Καλλιτεχνικός διευθυντής της Accademia Filarmonica Romana από το 1955 έως το 1958 και από το 1966 έως το 1969, ήταν επίσης συνδιευθυντής του μουσικού τμήματος της "Enciclopedia dello Spettacolo" (1958-62).

Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ιταλικής Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής (1960), σύμβουλος και συνεργάτης του Τρίτου Προγράμματος της RAI, καλλιτεχνικός διευθυντής του Maggio Musicale στη Φλωρεντία το 1964 και του Teatro Comunale στην ίδια πόλη (1968-72).

Το 1974, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας στο Δουβλίνο του απένειμε τον τιμητικό τίτλο του διδάκτορα της μουσικής. Πρόεδρος της Società Aquilana dei Concerti (από το 1973 έως το 1992), διετέλεσε επιθεωρητής του Teatro dell'Opera στη Ρώμη.

Από το 1967 είναι συνδιευθυντής της "Nuova Rivista Musicale Italiana" και από το 1973 έως το 1989 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της Orchestra Sinfonica della Radio-Televisione Italiana στο Τορίνο.

Από το 1980 έως το 1982 και, για δύο συνεχόμενες θητείες, από το 1990 έως το 1994, ήταν πρόεδρος της C.I.S.A.C. (Confédération Internationale des Auteurs et Compositeurs). Εξακολουθεί να είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της C.I.S.A.C..

Υπήρξε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Accademia Nazionale di Santa Cecilia και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Φεστιβάλ της Ραβέννας, του Φεστιβάλ Settembre Musica και του Μουσικού Φεστιβάλ του Ραβέλο. Το 1994 διορίστηκε Πρόεδρος της Accademia Filarmonica Romana.

Αλλά ο Roman Vlad ήταν επίσης ένας εκπληκτικός άνθρωπος και δεν περιορίστηκε στο να κατέχει θέσεις με περισσότερο ή λιγότερο κύρος: βαθύς γνώστης, φυσικά, της Ιστορίας της Μουσικής και των βιογραφιών των σημαντικότερων συνθετών, είχε επίσης μια σημαντική καλλιτεχνική παραγωγή από μόνος του. Έγραψε θεατρικά, συμφωνικά έργα και έργα δωματίου, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων "Πέντε ελεγείες σε κείμεναbiblical", "Varied Melody" και ο όμορφος κύκλος "The Japanese Seasons, 24 Haiku" (όλα τα έργα γράφτηκαν τη δεκαετία του 1990).

Συνέθεσε επίσης μουσική για τη σκηνή και τον κινηματογράφο, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής για το διάσημο αριστούργημα του René Clair "Η ομορφιά του διαβόλου" (το 1950 κέρδισε επίσης το Nastro d'Argento για τις κινηματογραφικές του συνθέσεις).

Οι τηλεθεατές της ιταλικής τηλεόρασης τον θυμούνται ιδιαίτερα για τις ικανές -και κατά κάποιο τρόπο συγκινητικές- παρουσιάσεις του κύκλου ηχογραφήσεων που είχε κάνει για τη RAI το 1962 ο πιανίστας από τη Μπρέσια Αρτούρο Μπενεντέτι Μιχαλαγγέλι, ίσως ο σπουδαιότερος του αιώνα: πραγματικά μαθήματα που βοήθησαν ολόκληρα πλήθη ανθρώπων να προσεγγίσουν τον κόσμο της μουσικής και να κατανοήσουν την τέχνηαυτού του μάστορα του πληκτρολογίου.

Ο Roman Vlad ήταν επίσης συγγραφέας σημαντικών μη μυθοπλαστικών έργων, μεταξύ των οποίων η ιστορική πλέον "Ιστορία της Δωδεκαφωνίας" (εκδόθηκε το 1958), ενώ αμέσως μετά ακολούθησαν δύο σημαντικές βιογραφίες δύο γιγάντων της μουσικής: "Stravinsky" και "Dallapiccola". Πολύ όμορφα και σημαντικά ήταν επίσης τα δοκίμια της δεκαετίας του 1980: "Κατανοώντας τη μουσική" και "Εισαγωγή στον μουσικό πολιτισμό".

Το 1991 εξελέγη μέλος της Koninlijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten του Βελγίου. Έλαβε τον βαθμό του Commandeur des Art et des Lettres της γαλλικής Académie des Arts et des Lettres. Από το 1987 έως το καλοκαίρι του 1993 ήταν πρόεδρος της S.I.A.E. (Ιταλική Εταιρεία Συγγραφέων και Εκδοτών), της οποίας αργότερα διορίστηκε έκτακτος επίτροπος,θέση που κατείχε από τις αρχές του 1994 έως τον Ιανουάριο του 1996.

Πέθανε στη Ρώμη σε ηλικία 93 ετών στις 21 Σεπτεμβρίου 2013.