Biografia - W głębi psychiki

Carl Gustav Jung urodził się w Kesswil nad Jeziorem Bodeńskim (Szwajcaria) 26 lipca 1875 r. Jako syn protestanckiego pastora ukończył studia medyczne, a w 1900 r. rozpoczął pracę w szpitalu psychiatrycznym w Zurychu. Dzięki studiom medycznym zbliżył się do psychiatrii. Przez kilka lat był jednym z ulubionych uczniów Zygmunta Freuda, który wprowadził go w psychoanalizę. Jung stał się jednym z jego uczniów.Silny zwolennik teorii mistrza, jednak wkrótce pojawiają się różnice między nimi, którzy mają głęboko odmienne charaktery.

W 1912 roku - wraz z publikacją książki "Transformations and Symbols of the Libido" - relacje między Jungiem a Freudem uległy załamaniu. Szwajcar zaczął opracowywać nową teorię, nazwaną później psychologią analityczną, która w porównaniu z teoriami Freuda charakteryzowała się większą otwartością na nieracjonalne elementy psychiki.

Jung jest osobą o wysokiej kulturze: dogłębnie studiuje tematy mitologiczne, literackie i religijne ze wszystkich czasów i krajów. Dużo podróżuje: od 1920 r. odwiedza Afrykę, Indie i Amerykę Północną. W 1921 r. publikuje esej "Typy psychologiczne". Podczas swoich wędrówek styka się z licznymi ludami, których mity, rytuały, zwyczaje i nawyki bada. Oprócz osobistej nieświadomości Junga, w 1921 r. publikuje esej "Typy psychologiczne".Jung jest przekonany, że istnieje również zbiorowa nieświadomość wspólna dla ludzi wszystkich czasów, której zawartość na przestrzeni wieków wyrażała się w obrazach, mitach i wierzeniach religijnych, które Jung identycznie odnajduje w kulturach ludów różnych czasów i miejsc.

W jego teoriach archetypy - które nazywa "pierwotnymi obrazami" - odgrywają fundamentalną rolę. Archetypy to nieświadome treści, które działają jako producenci i zamawiający reprezentacje: rodzaj modelu, który jest z natury obecny w ludzkiej psychice.

W 1930 roku został mianowany honorowym przewodniczącym "Niemieckiego Towarzystwa Psychoterapii"; po nadejściu nazizmu (1933) nie zrezygnował, zamiast tego współpracował z Hermannem Göringiem przy reorganizacji Towarzystwa do 1940 roku.

Oprócz podróży i rozwijania psychologii analitycznej Jung prowadził również intensywną działalność terapeutyczną w pobliżu Zurychu, gdzie założył instytut noszący jego imię (Carl Gustav Jung Institut): zbudował wieżę, symboliczne miejsce schronienia i medytacji. Nauczał teorii i metod tego, co dla odróżnienia od psychoanalizy Freuda nazywa się obecnie "psychologią".analityczne".

W 1944 r. opublikował "Psychology and Alchemy", ale w tym samym roku doznał wypadku, złamania i późniejszego zawału serca. W śpiączce miał doświadczenie bliskie śmierci, które później opisał w autobiograficznym tekście "Memories, Dreams and Reflections". W 1952 r. opublikował ważne pisma na temat "teorii synchroniczności".

Od lat 40. zajmował się również nowym zjawiskiem, które stawało się coraz bardziej intensywne, zwłaszcza po zakończeniu II wojny światowej: ufologią.

Po krótkiej chorobie zmarł 6 czerwca 1961 r. w swoim domku nad jeziorem w Bollingen.

Główne prace:

- Zjawiska okultystyczne (1902)

- Libido: symbole i transformacje (1912)

- Nieświadomość (1914-1917)

- Słownik psychologii klinicznej (1921)

- Energetyka psychiczna (1928)

- Analiza snów. Seminarium (1928-1930)

- Psychologia i alchemia (1935, Eranos Jarbuch)

- Dziecko i rdzeń: dwa archetypy (1940-1941)

- Psychologia i edukacja (1942-1946)

- Psychologia i poezja (1922-1950)

- Synchroniczność (1952)

- Odpowiedź Hiobowi (1952)

- Teraźniejszość i przyszłość (1957)

- Schizofrenia(1958)

- Współczesny mit: Rzeczy, które widzisz na niebie (1958)

- The Child Psyche (1909-1961)

- Dobro i zło w psychologii analitycznej (1943-1961)

- Świadomość, nieświadomość i indywiduacja

- Ego i nieświadomość

- Drzewo filozoficzne

- Analiza snów

- Typy psychologiczne

- Psychologia nieświadomości

- Wspomnienia marzenia refleksje

- Człowiek i jego symbole