Βιογραφία - Tango Revolution

Αυτή η εξαιρετική μουσική ιδιοφυΐα, ο άνθρωπος που έφερε την επανάσταση στο τάνγκο και έδωσε νέα ζωή και ευγένεια σε αυτό το είδος μουσικής, γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1921 στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής (δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά). Το 1924 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια επέστρεψε ξανά στη Νότια Αμερική το 1936, αυτή τη φορά στο Μπουένος Άιρες.

Astor Piazzolla

Εδώ, ενώ ήταν ακόμη πολύ νέος, ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα. Αναγνωρισμένος από την αρχή ως εξαιρετικός σολίστας του bandonèon (ένα όργανο με ελεύθερο γλωσσίδι, παρόμοιο με το ακορντεόν, που παραδόξως γεννήθηκε στη Γερμανία, σε αντίθεση με τον κοινό τόπο που το θέλει τυπικά αργεντίνικο), ξεκίνησε την περιπέτειά του σε μια ορχήστρα που εμφανιζόταν στα νυχτερινά κέντρα της πόλης, πριν "εξελιχθεί" καιαναλαμβάνει μια γόνιμη δραστηριότητα ως ακαδημαϊκός συνθέτης, μετριασμένος από τα μαθήματα της Nadia Boulanger στο Παρίσι, γενναιόδωρης μέντορος για αμέτρητους μουσικούς του 20ού αιώνα, καθώς και από εκείνα του μεγάλου συμπατριώτη του Alberto Ginastera.

Αλλά η πραγματική του φιλοδοξία είναι να παίξει τανγκό: αυτή είναι η μουσική που πραγματικά αισθάνεται, τόσο πολύ που οι ίδιοι οι δάσκαλοί του τον ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Έτσι, όταν επέστρεψε στην Αργεντινή το 1955, το υπόβαθρό του ήταν εξαιρετικά πλούσιο και η εκπαίδευσή του υψηλού επιπέδου- μια εκπαίδευση που πολύ σπάνια συναντά κανείς σε μουσικούς "λαϊκής" καταγωγής. Όλα αυτά δεν μπορεί να τα ξεχάσει κανείς ακούγοντας τη μουσική του. Η αγάπη για την Ευρώπη, η φιλοδοξία του για μια σύνθετη και εκλεπτυσμένη γλώσσα, ο φόρος τιμής που ο μουσικόςεπιθυμεί σιωπηρά να αποδώσει στους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών, τους οποίους αγαπά βαθιά, είναι απαραίτητα στοιχεία της μουσικής του δημιουργίας. Και τα αποτελέσματα τον έχουν ιστορικά ανταμείψει για την τόση προσπάθεια. Ποτέ άλλοτε η μουσική δεν ήταν τόσο συγκινητική, διαποτισμένη από μελαγχολία αλλά και ικανή για απροσδόκητη επιθετικότητα και ζωτικότητα.

Εν ολίγοις, ο Piazzolla, χάρη στις εμφανίσεις του στην Αργεντινή, άρχισε να δίνει ζωή, με το σχηματισμό του Octeto Buenos Aires, σε αυτό που ονομάστηκε "νέο τάνγκο", επαναστατικό σε μορφή και χρώμα σε σχέση με το παραδοσιακό αργεντίνικο τάνγκο.

Η ρυθμική γλώσσα, το έντονα δραματικό και παθιασμένο πνεύμα και τα ζωηρά χρώματα είναι τα θεμελιώδη στοιχεία από τα οποία αντλεί ο Piazzolla για να δημιουργήσει συνθέσεις που είναι "σχεδόν" κλασικές σε δομή και επεξεργασία, χρησιμοποιώντας όλα τα εκφραστικά εργαλεία της "καλλιεργημένης" μουσικής και της τζαζ.

Φυσικά, αυτό δεν παρέλειψε να προκαλέσει τις διαμαρτυρίες και τις αποδοκιμασίες ορισμένων συντηρητικών, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονταν ότι στην πραγματικότητα η τέχνη του Piazzolla τοποθετούσε το τανγκό οριστικά πέρα από το χώρο και το χρόνο, προσφέροντας μια καλλιεργημένη και απολύτως ευγενική διάσταση στην παράδοση αυτή.

Ο Piazzola δημιούργησε για το σκοπό αυτό ένα πλήρως οργανικό σύνολο, που περιλάμβανε μπαντονεόν, πιάνο, βιολιά, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο και κιθάρα. Η παραγωγή του κατά την περίοδο της Αργεντινής και τα επόμενα χρόνια ήταν πλούσια. Μεταξύ των πιο διάσημων τίτλων του είναι τα "Concierto para Quinteto", "Adiós Nonino", "Libertango", η σειρά "Las cuatro estaciones porteñas", "Tristezas de un Doble A",'Soledad', 'Muerte del Angel', 'Tanguedia', 'Violentango', 'Tango apasionado', 'Five Tango Sensations' και πολλά άλλα, στα οποία μπορεί κανείς να προσθέσει τα πολυάριθμα soundtracks που έχει δημιουργήσει. Αλλά έχει επίσης δημιουργήσει ένα υπέροχο θεατρικό έργο 'Maria of Buenos Aires', το οποίο έχει όλα τα αλάνθαστα χαρακτηριστικά της τέχνης του.

Σήμερα, ο Piazzolla θεωρείται κατά γενική ομολογία ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες του 20ού αιώνα και χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης και φήμης. Οι συνθέσεις του εκτελούνται από μεγάλες ορχήστρες και διάσημους κλασικούς μουσικούς, καθώς και από πολυάριθμους μουσικούς της τζαζ. Με το έργο του, ο παθιασμένος Αργεντινός μουσικός απέδειξε ότι το τάνγκο μπορεί να είναι μια αιώνια έκφραση του ανθρώπινου πνεύματος.

Ο Astor Piazzola έπασχε από καρδιακή νόσο και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 1992 σε ηλικία 71 ετών στο Μπουένος Άιρες.