Biografia - Twardy jak lew

Jego ojciec Vincenzo Leone, znany pod pseudonimem Roberto Roberti, był reżyserem niemych filmów; jego matka Edvige Valcarenghi była wówczas wybitną aktorką (znaną we Włoszech jako Bice Valerian). Sergio Leone urodził się w Rzymie 3 stycznia 1929 roku i rozpoczął pracę w magicznym świecie kina w wieku osiemnastu lat. Jego pierwsza ważna praca pojawiła się w 1948 roku przy filmie "Złodzieje rowerów".Vittorio De Sica: pracuje jako asystent wolontariusza i gra małą rolę w filmie, jako statysta (jest jednym z niemieckich księży złapanych w deszczu).

Później przez długi czas był asystentem reżysera Mario Bonnarda: w 1959 roku, gdy ten ostatni był chory, musiał zastąpić go na planie "Ostatnich dni Pompejów", aby dokończyć zdjęcia.

Był także asystentem reżysera przy wielokrotnie nagradzanym (11 Oscarów) filmie Williama Wylera "Ben Hur" (1959); następnie Leone wyreżyserował drugą jednostkę w filmie Roberta Aldricha "Sodoma i Gomora" (1961). Jego pierwszy film powstał w 1961 roku i nosił tytuł "Kolos z Rodos".

Trzy lata później, w 1964 roku, kręci film, który zwróci na niego powszechną uwagę: " Za garść dolarów "Film wydaje się nawiązywać do fabuły filmu Akiry Kurosawy "Wyzwanie samuraja" z 1961 r. Kurosawa oskarżył Leone o plagiat, wygrywając sprawę i uzyskując jako rekompensatę wyłączne prawa do dystrybucji włoskiego filmu w Japonii, Korei Południowej i na Formozie, a także 15 % komercyjnego wykorzystania tego samego filmu, wwszystko inne na świecie.

Dzięki temu pierwszemu sukcesowi reżyser rozpoczyna Clint Eastwood For a Fistful of Dollars" przedstawia brutalną i moralnie złożoną wizję amerykańskiego Dalekiego Zachodu; choć wydaje się oddawać hołd klasycznym westernom, to jednocześnie odbiega od nich tonem. Leone wprowadza bowiem istotne innowacje, które będą miały wpływ na kolejnych reżyserów przez wiele kolejnych lat. Postacie wLeone mają w sobie elementy wyraźnego realizmu i prawdy, często mają zmierzwione brody, wydają się brudni, a ze sceny łatwo odnieść wrażenie, że mogą mieć nieprzyjemny zapach ciała. Z kolei bohaterowie - tak samo jak złoczyńcy - tradycyjnych westernów byli zawsze idealni, przystojni i szlachetnie się prezentowali.

Surowy realizm Leone pozostanie nieśmiertelny w gatunku westernu, prowokując silne wpływy nawet poza samym gatunkiem.

Leone przypisuje się również uchwycenie - jako jeden z pierwszych - siły ciszy; jest wiele scen rozgrywanych w sytuacjach oczekiwania, które tworzą namacalne napięcie, również dzięki zastosowaniu zbliżeń i szybkiej muzyki.

Kolejne dzieła "Za kilka dolarów więcej" (1965) i "Dobry, zły, brzydki" (1966) dopełniły to, co później zostanie nazwane "trylogią dolarową": filmy zarabiały ogromne sumy, zawsze powtarzając tę samą zwycięską formułę. Wśród głównych składników była agresywna i napierająca ścieżka dźwiękowa autorstwa Ennio Morricone i mocne kreacje Clinta Eastwooda (warto też wspomnieć o znakomitych Gian Marii Volonté i Lee Van Cleefie).

Biorąc pod uwagę poziom sukcesu, w 1967 roku Sergio Leone został zaproszony do USA, aby nakręcić " Dawno, dawno temu na Zachodzie "Nakręcony w pięknej scenerii Monument Valley, ale także we Włoszech i Hiszpanii, film będzie długą i brutalną medytacją nad mitologią Zachodu. Do tematuwspółpracują również dwaj inni wielcy reżyserzy: Bernardo Bertolucci e Dario Argento (ta ostatnia była wówczas jeszcze mało znana).

Przed premierą kinową film został wyretuszowany i zmodyfikowany przez menedżerów studia i być może z tego powodu początkowo uznano go za pół-flopa, z niskimi wpływami do kas. Film został ponownie odkryty i doceniony dopiero kilka lat później.

"Once Upon a Time in the West" przedstawia koniec Zachodu i mit granicy: ikona Henry Fonda przyjmuje cechy okrutnego i nieubłaganego zabójcy, podczas gdy granitowy profil Charlesa Bronsona kontrastuje z nim w poważnej i ponurej opowieści o zemście i śmierci.

W 1971 roku wyreżyserował "Giù la testa" (Na głowę), krótkotrwały projekt z Jamesem Coburnem i Rodem Steigerem w rolach głównych, rozgrywający się w Meksyku Pancho Villi i Zapaty. To drugie arcydzieło jest filmem, w którym Leone być może najbardziej manifestuje swoje refleksje na temat ludzkości i polityki.

Po odrzuceniu propozycji wyreżyserowania "Ojca chrzestnego", przyszedł owoc dziesięcioletniej ciąży: w 1984 roku ukończył film "Pewnego razu w Ameryce" (z Robertem De Niro i James Woods ), przez wielu uważany za absolutne arcydzieło Sergio Leone, którego akcja rozgrywa się w latach świetności kina. zakaz Fabuła opowiada historie gangsterów i przyjaźni i rozwija się przez prawie cztery godziny wśród broni, krwi i wzruszającego sentymentalizmu. Ścieżka dźwiękowa jest ponownie autorstwa Ennio Morricone.

Zmagał się z pracochłonnym projektem filmu o oblężeniu Leningradu (epizod z II wojny światowej), kiedy atak serca zabił go w Rzymie 30 kwietnia 1989 roku.

Niezliczeni są fani i miłośnicy kina Leone, a także hołdy dla jego pamięci: na przykład w filmie "Bezlitosny" (1992) Clint Eastwood, reżyser i wykonawca, umieścił dedykację " Do Sergio ". To samo się stało Quentin Tarantino w 2003 roku, w tytułach Kill Bill vol. 2 ".