Wasifu • Mgumu Kama Simba

Baba yake Vincenzo Leone, anayejulikana kwa jina bandia la Roberto Roberti, alikuwa mwongozaji wa filamu kimya; mama Edvige Valcarenghi, alikuwa mwigizaji wa pesa wakati huo (huko Italia anayejulikana kama Bice Valerian). Sergio Leone alizaliwa Roma mnamo Januari 3, 1929 na alianza kufanya kazi katika ulimwengu wa kichawi wa sinema akiwa na umri wa miaka kumi na minane. Kazi yake ya kwanza muhimu ilikuja mnamo 1948 na filamu "Wezi wa Baiskeli" na Vittorio De Sica: alifanya kazi kama msaidizi wa hiari na aliweza kucheza sehemu ndogo katika filamu, kama ziada (alikuwa mmoja wa makuhani wa Ujerumani waliokamatwa. mvua).

Baadaye na kwa kipindi kirefu alikua mkurugenzi msaidizi wa Mario Bonnard: inatokea mnamo 1959, mwishowe akiwa mgonjwa, ikabidi kuchukua nafasi yake kwenye seti ya "Siku za Mwisho za Pompeii" kukamilisha upigaji risasi. .

Pia alikuwa mkurugenzi msaidizi kwenye tuzo zilizoshinda tuzo (Oscars 11) "Ben Hur" na William Wyler (1959); kisha Leone anaongoza kitengo cha pili katika "Sodoma na Gomora" (1961) na Robert Aldrich. Filamu yake ya kwanza ilikuja mnamo 1961 na iliitwa "Colossus of Rhodes".

Miaka mitatu baadaye, ilikuwa 1964, alitengeneza filamu ambayo ingemvutia kwa ujumla: " A Fistful of Dollars ", iliyosainiwa na jina bandia la Bob Robertson kwa heshima ya baba. Filamu hiyo inaonekana kufuata njama ya "Changamoto ya Samurai" na Akira Kurosawa, filamu ya 1961. Kurosawa anamshutumu Leone kwa wizi, kushinda kesi nakupata kama fidia haki za kipekee za usambazaji wa filamu ya Kiitaliano nchini Japani, Korea Kusini na Formosa, pamoja na 15% ya unyonyaji wa hiyo hiyo kibiashara, kote ulimwenguni.

Kwa mafanikio haya ya kwanza, mkurugenzi anazindua Clint Eastwood , hadi wakati huo mwigizaji wa TV wa kawaida na majukumu machache ya amilifu. "Ngumi ya Dola" inatoa maono ya vurugu na ya kimaadili ya Marekani Pori Magharibi; ikiwa kwa upande mmoja inaonekana kulipa kodi kwa magharibi ya classic, kwa upande mwingine inasimama tofauti kwa sauti. Leone kweli huleta ubunifu mkubwa, ambao utaweza kushawishi wakurugenzi wafuatao kwa miaka mingi ijayo. Wahusika wa Leone wanawasilisha vipengele vya uhalisia uliowekwa alama na ukweli, mara nyingi wana ndevu chafu, wanaonekana wachafu na ni rahisi kuathiriwa na tukio juu ya harufu mbaya ya miili. Kinyume chake, mashujaa - na vile vile wabaya - wa Magharibi wa jadi walielekea kuwa wakamilifu, wazuri, na wenye kudhihirika.

Uhalisia mbichi wa Leone utasalia kuwa usioweza kufa katika aina ya muziki wa kimagharibi, na hivyo kuamsha ushawishi mkubwa hata nje ya aina yenyewe.

Leone pia anasifiwa kwa kufahamu - miongoni mwa wale wa kwanza - nguvu ya ukimya; kuna matukio mengi yanayochezwa kwenye hali ya kusubiri, ambayo huzua mashaka yanayoeleweka, piakwa kutumia nyimbo za karibu sana na kubonyeza muziki.

Kazi zinazofuata "Kwa Dola Chache Zaidi" (1965) na "The Good, the Bad and the Ugly" (1966) zinakamilisha kile kitakachoitwa baadaye "Dollar Trilogy": filamu zinakusanya kubwa, daima kupendekeza fomula sawa ya kushinda. Miongoni mwa viambajengo kuu ni sauti ya uchokozi na ya kushinikiza ya Ennio Morricone na tafsiri za Clint Eastwood (pia zinazofaa kutajwa ni Gian Maria Volonté na Lee Van Cleef bora zaidi).

Kwa kuzingatia kiwango cha mafanikio, mwaka 1967 Sergio Leone alialikwa Marekani kupiga picha ya " Hapo zamani za Magharibi ", mradi ambao mkurugenzi wa Italia alikuwa akiukuza kwa ajili ya muda mrefu, na kuahirishwa kila wakati kwa sababu ya bajeti ya juu inayohitajika; kile Leone angependa kuwa kito chake kinatolewa na Paramount. Ikipigwa picha katika mandhari nzuri ya Monument Valley, lakini pia nchini Italia na Uhispania, filamu hiyo itakuwa kama kutafakari kwa muda mrefu na kwa jeuri juu ya hadithi za Magharibi. Wakurugenzi wengine wakuu wawili pia walishirikiana kwenye mada: Bernardo Bertolucci na Dario Argento (wa pili bado hawakujulikana sana wakati huo).

Kabla ya kuachiliwa kwake katika uigizaji, filamu huguswa na kurekebishwa na wasimamizi wa studio, na labda kwa sababu hii itachukuliwa kuwa ya nusu-flop, na ofisi ya chini ya sanduku.sanduku la posta. Filamu hiyo itagunduliwa tena na kutathminiwa tena miaka kadhaa baadaye.

"Hapo zamani za Magharibi" ilifikia mwisho wa Magharibi na hadithi ya Frontier: ikoni Henry Fonda inachukua sifa za muuaji mkatili na asiyeweza kuepukika, huku wasifu wa granite wa Charles. Bronson anampinga katika hadithi nzito na ya giza ya kulipiza kisasi na kifo.

Mwaka wa 1971 aliongoza "Giù la testa", mradi ulioanzishwa kwa muda mfupi, akiigiza na James Coburn na Rod Steiger, ulioanzishwa Mexico wa Pancho Villa na Zapata. Kito hiki kingine ni filamu ambayo Leone labda anaelezea zaidi mawazo yake juu ya wanadamu na siasa.

Baada ya kukataa ofa ya kuongoza "The Godfather", matunda ya ujauzito wa miaka kumi yanafika: mnamo 1984 anakamilisha filamu ya "Once Upon a Time in America" ​​(pamoja na Robert De Niro na James Woods ), anayechukuliwa na wengi kuwa kazi bora kabisa ya Sergio Leone. Filamu hiyo inafanyika katika miaka ya kishindo ya marufuku : njama hiyo inasimulia hadithi za majambazi na urafiki na inajitokeza kwa karibu saa nne kati ya bunduki, damu na hisia kali. Wimbo wa sauti kwa mara nyingine tena ni ule wa Ennio Morricone.

Alikuwa akipambana na mradi mgumu wa filamu inayohusu kuzingirwa kwa Leningrad (kipindi cha Vita vya Pili vya Dunia), wakati mshtuko wa moyo ulipomuua huko Roma mnamo Aprili 30, 1989.

Kuna mashabiki wengi na wapenzi wa sinema wa Leone, na pia sifa kwa kumbukumbu yake: kwa mfano katika filamu "Unforgiven" (1992), Clint Eastwood, mkurugenzi na muigizaji, aliingiza kujitolea kwenye sifa. " Kwa Sergio ". Quentin Tarantino alifanya vivyo hivyo mwaka wa 2003, katika sifa za " Kill Bill juzuu ya 2 ".