Βιογραφία - Ξεπερνώντας σκάνδαλα και πολέμους

Ο Αλβέρτος Φρειδερίκος Άρθουρ Γεώργιος Ουίνδσορ, γνωστός ως Βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' του Ηνωμένου Βασιλείου, γεννήθηκε στο Sandringham, στην κομητεία Norfolk της Αγγλίας, στις 14 Δεκεμβρίου 1895, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Βασίλισσας Βικτωρίας. Ήταν ο δεύτερος γιος της Πριγκίπισσας Μαρίας του Τεκ και του Δούκα της Υόρκης, του μελλοντικού Βασιλιά Γεωργίου Ε' του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στην οικογένεια τον αποκαλούσαν ανεπίσημα "Μπέρτι". Από το 1909 φοίτησε στο Βασιλικό Ναυτικό Κολέγιο του Όσμπορν ως δόκιμος του Βασιλικού Ναυτικού της Αγγλίας. Έδειξε μικρή κλίση για σπουδές (τελευταίος στην τάξη του στις τελικές εξετάσεις), αλλά παρόλα αυτά πήγε στο Βασιλικό Ναυτικό Κολέγιο του Ντάρτμουθ το 1911. Μετά το θάνατο της γιαγιάς του, της βασίλισσας Βικτωρίας, στις 22 Ιανουαρίου 1901, μπήκε στογραφείο Βασιλιάς Εδουάρδος Ζ΄, γιος της Βικτωρίας. Όταν ο Βασιλιάς Εδουάρδος Ζ΄ πέθανε στις 6 Μαΐου 1910, ο πατέρας του Αλβέρτου έγινε βασιλιάς με το όνομα Γεώργιος Ε΄ και ο Αλβέρτος (μελλοντικός Γεώργιος ΣΤ΄) έγινε δεύτερος στη σειρά διαδοχής του θρόνου.

Ο Άλμπερτ μπήκε στο ναυτικό στις 15 Σεπτεμβρίου 1913 και τον επόμενο χρόνο υπηρέτησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: το κωδικό του όνομα ήταν κ. Τζόνσον. Τον Οκτώβριο του 1919 φοίτησε στο Trinity College του Κέιμπριτζ, όπου σπούδασε ιστορία, οικονομικά και αστικό δίκαιο για ένα χρόνο. Το 1920 διορίστηκε από τον πατέρα του δούκας του Γιορκ και κόμης του Ινβερνές. Άρχισε να ασχολείται με τις υποθέσεις της αυλής,εκπροσωπώντας τον πατέρα του σε επισκέψεις σε ανθρακωρυχεία, εργοστάσια και σιδηροδρομικούς σταθμούς, κερδίζοντας το παρατσούκλι "Βιομηχανικός Πρίγκιπας".

Η φυσική του ντροπαλότητα και τα λίγα λόγια τον έκαναν να φαίνεται πολύ λιγότερο επιβλητικός από τον αδελφό του Εδουάρδο, παρόλο που του άρεσε να κρατιέται σε φόρμα με αθλήματα όπως το τένις. Σε ηλικία 28 ετών παντρεύτηκε τη λαίδη Ελίζαμπεθ Μπόουζ-Λιόν, από την οποία θα αποκτούσε δύο κόρες, τις πριγκίπισσες Ελισάβετ (τη μετέπειτα βασίλισσα Ελισάβετ Β') και Μαργαρίτα. Σε μια εποχή που οι βασιλείς ήταν συγγενείς μεταξύ τους, εμφανίστηκε ωςεξαίρεση αποτελεί το γεγονός ότι ο Αλβέρτος είχε σχεδόν απόλυτη ελευθερία στην επιλογή της συζύγου του. Η ένωση αυτή θεωρείται εντελώς καινοτόμος για την εποχή, και ως εκ τούτου σημάδι μιας ισχυρής αλλαγής που συντελείται στις ευρωπαϊκές δυναστείες.

Η Δούκισσα της Υόρκης γίνεται η πραγματική κηδεμόνας του πρίγκιπα Αλβέρτου, βοηθώντας τον στη σύνταξη επίσημων εγγράφων- ο σύζυγός της πάσχει από πρόβλημα τραυλισμού, γι' αυτό και τον συστήνει στον Λάιονελ Λόγκου, έναν αυστραλιανής καταγωγής γλωσσολόγο. Ο Αλβέρτος αρχίζει να εξασκείται σε κάποιες ασκήσεις αναπνοής για να βελτιώσει την ομιλία του και να εξαλείψει το τραύλισμα ορισμένωνΩς αποτέλεσμα, ο Δούκας έθεσε τον εαυτό του σε δοκιμασία το 1927 με την παραδοσιακή εναρκτήρια ομιλία του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της Αυστραλίας: η εκδήλωση είχε επιτυχία και επέτρεψε στον Πρίγκιπα να μιλήσει με ελάχιστους συναισθηματικούς δισταγμούς.

Αυτή η πτυχή του τραυλισμού του μελλοντικού βασιλιά εξιστορήθηκε στην ταινία "Ο λόγος του βασιλιά" του 2010 - που κέρδισε τέσσερα βραβεία Όσκαρ - σε σκηνοθεσία του Tom Hooper και με πρωταγωνιστές τους Colin Firth (βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ'), Geoffrey Rush (Lionel Logue), Helena Bonham Carter (βασίλισσα Ελισάβετ), Guy Pearce (Εδουάρδος Η'), Michael Gambon (βασιλιάς Γεώργιος Ε') και Timothy Spall (Ουίνστον Τσόρτσιλ).

Στις 20 Ιανουαρίου 1936, ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ πέθανε- τον διαδέχθηκε ο πρίγκιπας Εδουάρδος με το όνομα Εδουάρδος Η΄. Δεδομένου ότι ο Εδουάρδος δεν έχει παιδιά, ο Αλβέρτος είναι ο κύριος κληρονόμος. Ωστόσο, μετά από λιγότερο από ένα χρόνο (στις 11 Δεκεμβρίου 1936), ο Εδουάρδος Η΄ παραιτείται από το θρόνο για να είναι ελεύθερος να παντρευτεί την ερωμένη του, τη διαζευγμένη Αμερικανίδα δισεκατομμυριούχο Γουόλις Σίμπσον. Ο Αλβέρτος είναι αρχικά απρόθυμος νααποδέχτηκε το στέμμα, αλλά στις 12 Μαΐου 1937 ανέβηκε στο θρόνο παίρνοντας το όνομα Γεώργιος ΣΤ', σε μια τελετή στέψης που ήταν η πρώτη που μεταδόθηκε ζωντανά από τα μέσα ενημέρωσης, από το ραδιόφωνο του BBC.

Η πρώτη πράξη του Γεωργίου ΣΤ' κατά τη διάρκεια της βασιλείας του είχε σκοπό να διορθώσει το σκάνδαλο του αδελφού του: του παραχώρησε τον τίτλο της "Βασιλικής Υψηλότητας", τον οποίο διαφορετικά θα είχε χάσει, επιτρέποντάς του τον τίτλο του Δούκα του Ουίνδσορ, αλλά στη συνέχεια όρισε με διάταγμα ότι ο τίτλος αυτός δεν θα περνούσε στη σύζυγό του ή σε τυχόν παιδιά του ζευγαριού. Τρεις ημέρες μετά τη στέψη του, την ημέρα του 41ουγενέθλια, διορίζει τη σύζυγό του, τη νέα βασίλισσα, μέλος του Τάγματος της Ζαρντινιέρας.

Είναι τα χρόνια που γίνεται αντιληπτό στον αέρα, ακόμη και στην Αγγλία, ότι επίκειται ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με τη Γερμανία. Ο βασιλιάς είναι συνταγματικά επιφορτισμένος με τα λόγια του πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν. Το 1939, ο βασιλιάς και η βασίλισσα επισκέπτονται τον Καναδά, κάνοντας στάση και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την Οτάβα, το βασιλικό ζεύγος συνοδεύεται από τον Καναδό πρωθυπουργό και δεναπό το βρετανικό υπουργικό συμβούλιο, εκπροσωπώντας σημαντικά τον Καναδά και στις κυβερνητικές πράξεις και δίνοντας ένα μήνυμα εγγύτητας προς τους ανθρώπους στο εξωτερικό.

Ο Γεώργιος ΣΤ' είναι ο πρώτος μονάρχης του Καναδά που επισκέπτεται τη Βόρεια Αμερική, αν και ήταν ήδη εξοικειωμένος με τη χώρα, αφού την είχε επισκεφθεί όταν κατείχε ακόμη τον τίτλο του Δούκα της Υόρκης. Ο καναδικός και ο αμερικανικός πληθυσμός αντιδρούν θετικά σε αυτή την κρατική επίσκεψη.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1939, ο Γεώργιος ΣΤ' και η σύζυγός του αποφάσισαν να παραμείνουν στο Λονδίνο και να μην αναζητήσουν ασφάλεια στον Καναδά, όπως τους είχε προτείνει το υπουργικό συμβούλιο. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα έμειναν επίσημα στο παλάτι του Μπάκιγχαμ, αν και μετά τους πρώτους βομβαρδισμούς για λόγους ασφαλείας, οι νύχτες περνούσαν κυρίως στο κάστρο του Ουίνδσορ. Ο Γεώργιος ΣΤ' και ηΗ βασίλισσα Ελισάβετ βιώνει από πρώτο χέρι τα γεγονότα του πολέμου, όταν μια βόμβα εκρήγνυται στην κεντρική αυλή του παλατιού του Λονδίνου, ενώ βρίσκονται στην κατοικία.

Το 1940, ο Νέβιλ Τσάμπερλεϊν παραιτήθηκε από πρωθυπουργός: διάδοχός του ήταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο βασιλιάς παρέμεινε στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να διατηρήσει το ηθικό του πληθυσμού- η σύζυγος του Αμερικανού προέδρου, Έλενορ Ρούσβελτ, θαυμάζοντας τη χειρονομία αυτή, ανέλαβε να οργανώσει αποστολές τροφίμων στο βρετανικό βασιλικό παλάτι.

Στο τέλος των συγκρούσεων το 1945, ο αγγλικός πληθυσμός είναι ενθουσιασμένος και υπερήφανος για το ρόλο που έπαιξε ο βασιλιάς του στις μάχες. Το αγγλικό έθνος βγαίνει θριαμβευτικό από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Γεώργιος ΣΤ', στον απόηχο όσων είχαν ήδη κάνει αυτός και ο Τσάμπερλεν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, προσκαλεί τον Ουίνστον Τσόρτσιλ να εμφανιστεί μαζί του στο μπαλκόνι του παλατιού του Μπάκιγχαμ. Μετά τον πόλεμο, ο βασιλιάς είναιέγινε ένας από τους κύριους προωθητές της οικονομικής και κοινωνικής ανάκαμψης της Βρετανίας.

Υπό τη βασιλεία του Γεωργίου ΣΤ' επιταχύνθηκε επίσης η διαδικασία και η οριστική διάλυση της βρετανικής αποικιακής αυτοκρατορίας, η οποία είχε ήδη δώσει τα πρώτα σημάδια κατάρρευσης μετά τη Διακήρυξη Μπάλφουρ του 1926, έτος κατά το οποίο οι διάφορες αγγλικές επικράτειες άρχισαν να είναι γνωστές ως Κοινοπολιτεία, η οποία αργότερα επισημοποιήθηκε με το Καταστατικό του Ουέστμινστερ του 1931.

Το 1932, η Βρετανία παραχώρησε την ανεξαρτησία στο Ιράκ από το βρετανικό προτεκτοράτο που ήταν, παρόλο που δεν είχε γίνει ποτέ μέρος της Κοινοπολιτείας. Αυτή η διαδικασία εξασφάλισε την αποκατάσταση των κρατών μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: η Ιορδανία και η Βιρμανία έγιναν επίσης ανεξάρτητες το 1948, καθώς και το προτεκτοράτο επί της Παλαιστίνης και το Ισραήλ. Η Ιρλανδία, μετά τηναφού ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη δημοκρατία, αποχώρησε από την Κοινοπολιτεία τον επόμενο χρόνο. Η Ινδία διασπάστηκε σε Ινδικό και Πακιστανικό κράτος και απέκτησε ανεξαρτησία. Ο Γεώργιος ΣΤ' παραιτήθηκε από τον τίτλο του αυτοκράτορα της Ινδίας και έγινε βασιλιάς της Ινδίας και του Πακιστάν, κρατών που συνέχισαν να παραμένουν στην Κοινοπολιτεία. Ωστόσο, οι τίτλοι αυτοί έπαψαν επίσης να ισχύουν, αρχής γενομένης από το 1950, όταν τα δύο κράτη αναγνώρισαν τον εαυτό τους ωςδημοκρατίες.

Το άγχος που προκάλεσε ο πόλεμος ήταν μόνο ένας από τους λόγους που επιδείνωσαν την ήδη επισφαλή υγεία του Γεωργίου ΣΤ΄- η υγεία του επιδεινώθηκε επίσης από το κάπνισμα και αργότερα από την ανάπτυξη ενός καρκίνου που του έφερε, μεταξύ άλλων προβλημάτων, μια μορφή αρτηριοσκλήρυνσης. Τον Σεπτέμβριο του 1951 διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο.

Στις 31 Ιανουαρίου 1952, παρά τις συμβουλές των γιατρών, ο Γεώργιος ΣΤ' επιμένει να πάει στο αεροδρόμιο για να δει την κόρη του πριγκίπισσα Ελισάβετ, η οποία αναχωρεί για ταξίδι στην Αυστραλία με ενδιάμεσο σταθμό την Κένυα. Ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' πεθαίνει λίγες ημέρες αργότερα, στις 6 Φεβρουαρίου 1952, από θρόμβωση της στεφανιαίας αρτηρίας, στο Sandringham House στο Νόρφολκ, σε ηλικία 56 ετών. Η κόρη Ελισάβετ επιστρέφει στην Αγγλία.από την Κένυα για να τον διαδεχθεί ως Ελισάβετ Β΄.