بیوګرافي • له حقیقت څخه تاریخونه

ډینو بوزاټي د اکتوبر په 16 د 1906 کال د بیلونو سره نږدې په سان پیلګرینو کې زیږیدلی. د هغه د ځوانۍ څخه د راتلونکي لیکوال ګټې، موضوعات او لیوالتیا په هغه کې ښکاره شوه، چې هغه به د خپل ژوند په اوږدو کې وفادار پاتې شي: شعر، موسیقي (هغه وایلین او پیانو زده کوي او موږ باید هیر نکړو چې په راتلونکي کې به هغه هم یو څه لیکي. librettos of 'opera)، نقاشي، او غره، د ماشومتوب یو ریښتینی ملګری، چې د هغه لومړی ناول، "بارنابو ډیل مونټاګن" هم وقف شوی دی.

یوازې په څوارلس کلنۍ کې هغه خپل محبوب پلار له لاسه ورکړ، چې د پانقراس د سرطان له امله مړ شو. پیښه کوچنی بزاتی دومره خفه کوي چې د اوږدې مودې لپاره به د ورته بد لخوا د ځپل کیدو په جنون کې ژوند وکړي. د خپلو منظمو زده کړو له پای ته رسولو وروسته، هغه ښه او هوښیار ثابت شو، مګر نور څه نه و، هغه د خپل نظامي خدمت لپاره د ښار بیرکونو ته لاړ: شپږ میاشتې د افسرانو کیډیټ ښوونځي، درې میاشتې د غیر کمېشن افسر په توګه. (سرجنټ) او څلور میاشتې د دویم مرستیال په توګه.

یو نوی لیکوال، له ځوانۍ څخه یو ډایري ساتي چې پکې د نظریاتو او پیښو په لیکلو عادت شي. د هغه دننه، په حقیقت کې، د هر هغه کار لپاره چې په لیکلو کې ښکیل وي، د ځان د مسلکي کولو لپاره لیوالتیا او خوب ورځ تر بلې زیاتیږي. د مثال په توګه، هغه د ژورنالیزم سره ډیره مینه لري او دلته د 1928 کال د جولای په میاشت کې حتی د خپلو زده کړو پای ته رسیدو دمخه.په قانون کې زده کړه کوي، د روزونکي په توګه د "کوریر ډیلا سیرا" سره یوځای کیږي. له فراغت وروسته، له بلې خوا، هغه د "Il popolo di Lombardia" اونیزې سره همکاري پیل کړه پداسې حال کې چې لږ وروسته پورته ذکر شوي "Barnabo delle montagne" خپور شو، چې ښه بریالیتوب یې ترلاسه کړ. ورته برخلیک، له بده مرغه، د هغه دویم داستاني ازموینې، "د زاړه لرګي راز" سره نه کیږي، د پام وړ بې پروایۍ سره ترلاسه شوی. د ۱۹۳۹ کال د جنورۍ په میاشت کې هغه د خپل تر ټولو محبوب او تر ټولو مشهور کتاب "د تارتارانو صحرا" د خپل شاهکار نسخه، چې د شلمې پیړۍ د ادبیاتو یوه نښه ګرځیدلې، وسپارله. دا ناول د یو ځوان سرتیری، جیوانی ډروګو کیسه ده، چې خپل مسلک د باستیاني کلا کې پیل کوي، چې د خیالي سلطنت په څنډه کې او په یوه نامعلومه دوره کې ولاړ دی. که په پیل کې، د ډروګو لپاره، دا کلا یو تړلی، د میلمنو ځای دی چې هغه ته هیڅ راتلونکی نه وړاندې کوي، د وخت په تیریدو سره هغه عادت کیږي، تر هغه چې هغه نه غواړي (او نشي کولی) نور پریږدي، یا د ضایع کیدو له امله. د نورې نړۍ سره د تماس، دواړه د دوامداره امید لپاره چې یوه ورځ به د دښتې څخه تاتاریان په کلا برید وکړي. له همدې امله څرګنده ده چې په دې ناول کې هغه تمثیل چې په دې کې رامینځته شوی بنسټیز دی، که څه هم د شرایطو احتمال او د کرکټرونو محتاط توضیحات چې نږدې ډولونه کیږي هیڅکله نه پریښودل کیږي.

د ډروګو ژوند د انسان د ژوند سمبول دی،کوم چې د وخت په تیریدو او د یوازیتوب لخوا فشار راوړل کیږي، په داسې نړۍ کې، چې د کلا استازیتوب کوي، د بې ځایه قوانینو او بې ګټې هیلو څخه جوړ شوی. یو بل ټکی چې د بوزاټي لخوا روښانه شوی دا دی چې سړي څنګه ځان ته دوکه ورکوي: ډروګو په دوامداره توګه خپل ځان ته تکراروي چې "مهم شی لاهم پیل شوی دی"، او خپلو هیلو ته دوام ورکوي حتی که څه هم د دوی ملاتړ نه کوي. بزاتي داسې ښکاري چې د دې ناول سره موږ ته ووایاست چې د انسان لپاره دا غوره ده چې لږ څه وغواړي، څوک چې پوهیږي چې څنګه راضي وي، ځکه چې نړۍ، د ژوند لوبه، لږ څه ورکوي او د ډیرو بې پروایۍ یا سترو ارمانونو د مایوسولو لپاره چمتو دي.

لومړی لوستونکی چې دا نسخه یې ترلاسه کړه د هغه ملګری ارټورو برامبیلا دی چې په لیوالتیا لوستلو وروسته یې لیو لونګانیسي ته وسپاره ، څوک چې د "سوفا ډیل میوز" په نوم د رزولي لپاره نوې ټولګه چمتو کوي. د اندرو مونټانیلي په سپارښتنه، هغه د هغې خپرونه مني؛ په هرصورت، په یوه لیک کې، لونګینسي له لیکوال څخه وغوښتل چې اصلي سرلیک "قلعه" بدل کړي، ترڅو د اوسنۍ جګړې په اړه د هر ډول انګیرنې مخه ونیسي. وروسته، بوزاتي د کولمبو په کښتۍ کې نیپلس ته ځي او د "کوریر ډیلا سیرا" د ځانګړي خبریال په توګه د خبریال او عکس ژورنالیست په توګه ادیس ابابا ته ځي. دا 1939 دی او دوهم نړیوال جنګ زموږ په وړاندې دی. راتلونکی کال، په حقیقت کې، هغه د کروزر فیوم کې د جنګ خبریال په توګه ورته بندر پریښود. په دې ډول ګډون وکړئکه څه هم د کیپ تیولدا او کیپ ماتاپان په جګړو او د سیرت په دوهمه جګړه کې د شاهد په توګه، ورځپاڼې ته خپلې مقالې لیږلې. دا به د هغه "د یادګار ساعتونو تاریخ" وي چې د اپریل په 25 ، 1945 ، د آزادۍ په ورځ د "کوریر ډیلا سیرا" په لومړي مخ کې څرګند شو.

په 1949 کې د "پاورا آلا سکالا" د کیسې مجموعه خپره شوه او د همدې کال په جون کې د ګیرو ایټالیا په تعقیب د "کوریر ډیلا سیرا" لخوا واستول شوه. په 1950 کې د ویسنزا خپرونکي نیري پوزا د "هغه دقیقې شیبې" د 88 ټوټو لومړۍ نسخه چاپ کړه، د یادښتونو، یاداښتونو، لنډو کیسو او تحلیلونو مجموعه، پداسې حال کې چې څلور کاله وروسته، د کیسې حجم "د کیسې سقوط" بالیورنا"، د کوم سره چې هغه به وګټي، د کاردارلي سره، د نیپلس جایزه. د ۱۹۵۷ کال په جنورۍ کې هغه په ​​موقتي توګه د لیونارډو بورګیس پر ځای د "کوریر" د هنر نقاد په توګه وټاکل شو. هغه د "ډومینیکا ډیل کوریر" لپاره هم کار کوي ، په عمده ډول د سرلیکونو او سرلیکونو سره معامله کوي. هغه ځینې شعرونه جوړوي، کوم چې به د "کپتان انځور" د شعر برخه شي. په 1958 کې "د انځور شوي کیسې" خپور شو، د لیکوال د نقاشۍ نندارتون په مناسبت وړاندې شو چې د نومبر په 21 په میلان کې د ری میګي ګالري کې پرانیستل شو. د 1961 کال د جون په 8 نیټه د هغه مور مړه شوه او دوه کاله وروسته هغه په ​​الزیویرو "I due autisti" کې د هغه جنازې داخلي تاریخ ولیکه. کلونه سفرونه د سفیر په توګه تعقیب کړلورځپاڼه د 1966 کال د دسمبر په 8 مه هغه د المرینا انتونیازي سره واده وکړ، هغه ښځه چې، که څه هم له لرې او له افسانوي نظره یې، هغه ته د ځورونکي "Un Amore" الهام ورکړ.

په 1970 کې هغه ته د "ماریو مسای" ژورنالیستیک جایزه د هغه مقالو لپاره ورکړل شوه چې د 1969 په دوبي کې په "کوریر ډیلا سیرا" کې خپره شوې وه چې سپوږمۍ ته د انسان د نزول په اړه تبصره کوي. د 1971 کال د فبروري په 27، اوپیرا په یوه عمل کې او درې ربعې د استاد ماریو بوګانلي لخوا د "فونټانا" په نوم په ټریسټ کې ترسره شوه، د کیسې څخه اخیستل شوې "موږ د بل څه تمه نه درلوده".

ناشر ګرزانتي د سرلیکونو سربیره ، د بزاټي "د ویل موریل معجزې" لخوا رنګ شوي د رایو وړاندیزونه خپروي پداسې حال کې چې په مونډاډوري کې د کیسې او الزیویرونو حجم "د سختو شپې" خپریږي.

په عین حال کې، د انځورګر او انځورګر په توګه د هغه فعالیت هم په شدت سره دوام درلود، یو تل د ځمکې لاندې جذبه چې هغه هیڅکله نه پریښوده. د هغه د پام وړ شوقي چلند سره سره، د هغه انځورونه لاهم د مینه والو لخوا ستاینه کیږي او ځینې نندارتونونه هغه ته وقف شوي دي. دا د 1971 پرځای وه کله چې هغه د ناروغۍ نښې نښانې پیل کړې (د پانقراس سرطان، لکه د هغه پلار) چې د هغه د مړینې لامل کیږي.

په اکتوبر کې هغه د ټرینټو په ګالیریا کاستیلو کې نندارې ته وړاندې کړ، په نومبر کې په روم کې په ګالیریا لو سپازیو کې. د "بزطي، انځورګر" ټوک وړاندې شوی، چې د نقادانو، لیکوالانو او لیکوالانو قضاوتونه لري.ژورنالیستان او ګرزانتي "د ویل موریل معجزې" خپروي، پداسې حال کې چې مونډاډوري د کیسې او الزیویري وروستۍ ټولګه خپروي.

د اوړي په جریان کې د Yves Panafieu سره د غونډو لړۍ او د دغو خبرو اترو ریکارډونه د کتاب مرکې "ډینو بوزاتي: یو ځان انځور" بنسټ دی چې په 1973 کې به د مونډاډوري لخوا خپور شي.

د دسمبر په 8، بوزاتي کلینیک ته داخل شو او د جنوري په 28، 1972 مړ شو.