بیوګرافي • د افسانوي کیسو څخه خبر اوسئ

د اجتماعي تخیل محصول، د سمدستي پوهې د ګډ فنډ یوه برخه، شاید د ختیځ ماډل سره تړاو ولري، افسانه په نثر او نثر دواړو کې لیکل شوي متنونو کې کوډ شوی. آیاتونه چې له اخلاقي او اصولي هدف سره مخ دي، نو پلاټ یې په داستاني کیسه پای ته نه رسېږي، بلکې غواړي د یوه اخلاقي حکم پیغام روښانه کړي، ځکه چې ډېری وخت لیکوالانو له فاسدو سیاسي او ټولنیزو شرایطو څخه په استفادې تورن کړی دی. .

او دا د ژان دی لا فونټین څخه مننه ده چې د افسانې کیسه په 18 پیړۍ کې په اروپا کې خپل اوج ته ورسیده.

د ۱۶۲۱ کال د جولای په اتمه په Château-Thierry کې زیږیدلی، دا نازک خو زړه نازک لیکوال یو بې پروا او خوابدی ماشوم و. د هغه پلار، په Chateau-Thierry کې د اوبو او ځنګلونو سرپرست، هغه به غوښتل چې امر واخلي، مګر کوچنی لیکوال د مذهبي ژوند لپاره هیڅ مناسب نه احساس کاوه. خو په شپاړس کلنۍ کې یې واده وکړ او پلار یې د خپل دفتر یوه برخه ورته وسپارله.

په پاریس کې، چیرې چې هغه ډیر ځله پاتې شو، هغه خپل لومړني ادبي ازموینې ترسره کړې او د فرانسوي سیاستوال نیکولاس فوکیټ برخلیک یې شریک کړ چې هغه وخت د خپل واک په اوج کې و. په 1661 کې د فضل څخه وروستنی سقوط لیکوال له جدي مالي ستونزو سره مخ کړ. په 1664 کې دا راټول شوی ود اورلینز دوچیس او په 1672 کې د مادام دی لا سبیلیر لخوا. اوس د بې وزلۍ څخه پناه شوې، د ریسین، بویلیو او مولیر سره ملګري شوي، لا فونټین وتوانید چې د افسانې لومړۍ ټولګه په 1668 کې خپره کړي، دویمه یې په 1678 کې، ځینې کیسې او د اوپیرا لیبرټوس. په 1684 کې هغه د فرانسې اکاډمۍ ته داخل شو. په هرصورت، د اکاډمیک لقب څخه ډیر، لا فونټین د هغه ادبي کار او تر ټولو پورته د هغه افسانو ته د هغه ابدیت ورکوي چې د لرغونو لاتیني ماډلونو (په ځانګړې توګه، په څرګنده توګه، ایسوپ) ته اشاره کوي، بې له شکه د هغه ترټولو بریالي او الهام بخښونکي استازیتوب کوي. تر ټولو پورته ځکه چې دوی د اوولسمې پیړۍ فرانسوي ټولنه انځوروي. په حقیقت کې، په دې کوچنیو کیسو کې، یو ډول بښنه، داستان د څارویو په خوله کې داسې کلمې اچوي چې هغه وخت به هیڅوک د ویلو جرئت ونه کړي.

له هرڅه پورته ځکه چې ډیری وختونه نه، دا هغه کلمې وې چې د واکمن ځواک حساس ټکي یې لمس کړي. بې له شکه یو څوک باید د دې کار کولو لپاره خورا لوی جرئت ولري، یو داسې جرئت چې لا فونټین په پراخه کچه وښودله چې هغه د فوکیټ د نیولو په وخت کې د خپل سرپرست د ژغورلو په هڅه کې د پاچا له قهر څخه ډډه وکړه.

هغه د اپریل په 13، 1695 کې په پاریس کې مړ شو.