சுயசரிதை • கவிஞர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்?

• உம்பர்டோ சபா மற்றும் அவரது கவிதைகள் பற்றிய ஆழமான கட்டுரைகள்

உம்பர்டோ பாலி மார்ச் 9 அன்று ட்ரைஸ்டேவில் பிறந்தார் 1883 அவரது தாயார், ஃபெலிசிட்டா ரேச்சல் கோஹன், யூத வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் மற்றும் ட்ரைஸ்டே கெட்டோவில் பணிபுரியும் வணிகர்களின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்.

தந்தை உகோ எடோர்டோ பாலி, ஒரு உன்னத வெனிஸ் குடும்பத்தின் வணிக முகவர், ஆரம்பத்தில் ரேச்சலை திருமணம் செய்வதற்காக யூத மதத்திற்கு மாறினார், ஆனால் அவர் ஒரு குழந்தையை எதிர்பார்க்கும் போது அவளை கைவிட்டார்.

எனவே, வருங்காலக் கவிஞன், தந்தை உருவம் இல்லாத காரணத்தால் மனச்சோர்வடைந்த சூழலில் வளர்ந்தான். மூன்று வருடங்கள் அவர் பெப்பா சபாஸ், ஒரு ஸ்லோவேனிய ஈரமான நர்ஸால் வளர்க்கப்பட்டார், அவர் சிறிய உம்பெர்டோவுக்கு (ஒரு மகனை இழந்த) அனைத்து பாசத்தையும் கொடுத்தார். சபா அவளை " மகிழ்ச்சியின் தாய் " என்று மேற்கோள் காட்டி அவளைப் பற்றி எழுத முடியும். அவர் பின்னர் தனது தாயுடன், இரண்டு அத்தைகளுடன் சேர்ந்து, முன்னாள் கரிபால்டி மாமாவான கியூசெப் லுசாடோவின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் வளர்வார்.

அவரது இளமைப் பருவத்தில் அவரது படிப்பு மிகவும் ஒழுங்கற்றதாக இருந்தது: அவர் முதலில் "டான்டே அலிகியேரி" ஜிம்னாசியத்தில் பயின்றார், பின்னர் வணிகம் மற்றும் கடல்சார் அகாடமிக்குச் சென்றார், இருப்பினும் பள்ளி ஆண்டின் நடுப்பகுதியில் அவர் அதைக் கைவிட்டார். இந்த காலகட்டத்தில், வயலின் கலைஞரான உகோ சீசா மற்றும் பியானோ கலைஞரான ஏஞ்சலினோ டாக்லியாபீட்ரா ஆகியோருடனான நட்பு காரணமாக அவர் இசையை அணுகுகிறார். இருப்பினும், வயலின் வாசிக்கக் கற்றுக் கொள்ள அவர் எடுத்த முயற்சிகள் குறைவு; மாறாக முதல் கவிதைகளின் தொகுப்புதான் கொடுக்கிறதுஏற்கனவே முதல் நல்ல முடிவு. அவர் உம்பர்டோ சோபின் பாலி என்ற பெயரில் எழுதுகிறார்: அவரது படைப்புகள் பெரும்பாலும் சொனெட்டுகள், அவை பாரினி, ஃபோஸ்கோலோ, லியோபார்டி மற்றும் பெட்ரார்கா ஆகியோரால் தெளிவாக பாதிக்கப்படுகின்றன.

1903 இல், அவர் தனது படிப்பைத் தொடர பீசாவுக்குச் சென்றார். பேராசிரியர் விட்டோரியோ சியான் நடத்திய இத்தாலிய இலக்கியப் படிப்புகளில் அவர் கலந்து கொண்டார், ஆனால் விரைவில் தொல்லியல், லத்தீன் மற்றும் ஜெர்மன் மொழிகளுக்குச் செல்வதற்காக வெளியேறினார்.

அடுத்த ஆண்டு, அவரது நண்பர் சீசாவுடன் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடு காரணமாக, அவர் கடுமையான மன அழுத்தத்தில் விழுந்தார், இது அவரை ட்ரைஸ்டேக்குத் திரும்ப முடிவு செய்தது. இந்த காலகட்டத்தில்தான் அவர் "Caffè Rossetti" க்கு அடிக்கடி வந்தார், இது ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க சந்திப்பு இடமாகவும் இளம் அறிவுஜீவிகளுக்கான ஹேங்கவுட்டாகவும் இருந்தது; இங்கே அவர் வருங்கால கவிஞர் விர்ஜிலியோ ஜியோட்டியை சந்தித்தார்.

1905 ஆம் ஆண்டில் அவர் ஃப்ளோரன்ஸுக்குச் செல்வதற்காக ட்ரைஸ்டேவை விட்டு வெளியேறினார், அங்கு அவர் இரண்டு ஆண்டுகள் தங்கியிருந்தார், மேலும் அவர் நகரின் "வொசியன்" கலை வட்டங்களுக்கு அடிக்கடி வந்தார், இருப்பினும் அவர்களில் எவருடனும் ஆழமாகப் பிணைக்கவில்லை.

அவரது சில மற்றும் எப்போதாவது வீடு திரும்பச் சென்ற போது, ​​அவர் கரோலினா வோல்ஃப்லரை சந்தித்தார், அவர் தனது கவிதைகளின் லினாவாக இருப்பார், மேலும் அவர் தனது மனைவியாக மாறுவார்.

புவியியல் ரீதியாக ஆஸ்ட்ரோ-ஹங்கேரியப் பேரரசின் எல்லைக்குள் வாழ்ந்தாலும், அவர் இத்தாலிய குடிமகனாக இருந்து, ஏப்ரல் 1907 இல் இராணுவ சேவைக்காக வெளியேறினார். அவரது "இராணுவ வசனங்கள்" சலெர்னோவில் பிறக்கும்.

அவர் செப்டம்பர் 1908 இல் ட்ரைஸ்டேக்குத் திரும்பினார் மற்றும் இரண்டு பொருள் கடைகளை நிர்வகிப்பதற்காக தனது வருங்கால மைத்துனருடன் வணிகத்தைத் தொடங்கினார்.மின்சார. பிப்ரவரி 28 அன்று அவர் யூத சடங்குடன் லினாவை மணந்தார். அடுத்த ஆண்டு, அவர்களின் மகள் லினுசியா பிறந்தார்.

1911 ஆம் ஆண்டு, உம்பர்டோ சபா என்ற புனைப்பெயரில், அவர் தனது முதல் புத்தகத்தை வெளியிட்டார்: "கவிதைகள்". "எனது கண்களால் (வசனங்களின் எனது இரண்டாவது புத்தகம்)", இப்போது "ட்ரைஸ்டே மற்றும் ஒரு பெண்" என்று அழைக்கப்படுகிறது. புனைப்பெயர் நிச்சயமற்ற தோற்றம் போல் தெரிகிறது; அவர் தனது அபிமான செவிலியர் பெப்பா சபாஸின் மரியாதைக்காகவோ அல்லது ஒருவேளை அவருடைய யூத வம்சாவளியினருக்கான மரியாதைக்காகவோ அதைத் தேர்ந்தெடுத்தார் என்று கருதப்படுகிறது ('சபா' என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் 'தாத்தா').

"கவிஞர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்" என்ற கட்டுரை இந்தக் காலகட்டத்தைச் சேர்ந்தது, இதில் சபா ஒரு வெளிப்படையான மற்றும் நேர்மையான கவிதையை முன்மொழிகிறார். மான்சோனியின் "சேக்ரட் ஹிம்ஸ்" மாதிரியை டி'அனுன்சியோவின் தயாரிப்பின் மாதிரியுடன் ஒப்பிடுகிறது. அவர் Vocaloid இதழில் கட்டுரையை வெளியிடுகிறார், ஆனால் மறுக்கப்பட்டார்: அது 1959 இல் மட்டுமே வெளியிடப்படும்.

அவர் தனது மனைவியின் துரோகத்தைத் தொடர்ந்து நெருக்கடியான காலகட்டத்தை அனுபவிக்கிறார். அவரது குடும்பத்துடன் அவர் போலோக்னாவுக்குச் செல்ல முடிவு செய்தார், அங்கு அவர் "இல் ரெஸ்டோ டெல் கார்லினோ" செய்தித்தாளில் ஒத்துழைக்கிறார், பின்னர் 1914 இல் மிலனுக்குச் சென்றார், அங்கு ஈடன் தியேட்டரின் கஃபேவை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பு அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.

முதல் உலகப் போர் வெடித்தபோது அவர் அழைக்கப்பட்டார்: ஆரம்பத்தில் அவர் காசல்மகியோரில் ஆஸ்திரிய கைதி வீரர்களுக்கான முகாமில் இருந்தார், பின்னர் அவர் ஒரு இராணுவ அலுவலகத்தில் தட்டச்சு செய்பவராக பணியாற்றினார்; 1917 இல் அவர் தாலிடோ விமானநிலையத்தில் இருந்தார், அங்கு அவர் நியமிக்கப்பட்டார்விமான கட்டுமானத்திற்கான மர சோதனையாளர்.

இந்த காலகட்டத்தில் அவர் நீட்சே பற்றிய தனது வாசிப்பை ஆழப்படுத்தினார் மற்றும் அவரது உளவியல் நெருக்கடிகள் மீண்டும் வெடித்தன.

போருக்குப் பிறகு அவர் ட்ரைஸ்டேக்குத் திரும்பினார். சில மாதங்கள் அவர் ஒரு சினிமா இயக்குநராக இருந்தார் (அவரது மைத்துனருக்கு சொந்தமானது). அவர் "லியோனி ஃபிலிம்ஸ்" க்காக சில விளம்பர நூல்களை எழுதுகிறார், பின்னர் பொறுப்பேற்றார் - அவரது அத்தை ரெஜினாவின் உதவிக்கு நன்றி - Maylander antiquarian bookshop.

இதற்கிடையில், "கான்சோனியர்" இன் முதல் பதிப்பு வடிவம் பெறுகிறது, இது 1922 இல் வெளிச்சத்தைக் காணும் மற்றும் அந்தக் காலத்தின் அனைத்து கவிதைத் தயாரிப்புகளையும் சேகரிக்கும்.

பின்னர் அவர் "சோலாரியா" பத்திரிகைக்கு நெருக்கமான கடித மனிதர்களுடன் தொடர்பு கொள்ளத் தொடங்கினார், அவர் 1928 இல் ஒரு முழு இதழையும் அவருக்கு அர்ப்பணித்தார்.

1930க்குப் பிறகு, ஒரு தீவிரமான நரம்புத் தளர்ச்சியால், ஃபிராய்டின் மாணவரான டாக்டர். எடோர்டோ வெயிஸ்ஸுடன் ஆய்வுக்காக ட்ரைஸ்டேக்கு செல்ல முடிவு செய்தார்.

1938 இல், இரண்டாம் உலகப் போர் தொடங்குவதற்கு சற்று முன்பு, இனச் சட்டங்கள் காரணமாக சபா புத்தகக் கடையை முறையாகக் கைவிட்டு பாரிஸுக்குக் குடிபெயர்ந்தார். அவர் 1939 இன் இறுதியில் ரோமில் தஞ்சமடைந்து இத்தாலிக்குத் திரும்புகிறார், அங்கு அவரது நண்பர் உங்காரெட்டி அவருக்கு உதவ முயன்றார், துரதிர்ஷ்டவசமாக பலன் இல்லாமல்; அவர் மற்ற இத்தாலியர்களுடன் தேசிய சோகத்தை எதிர்கொள்ளும் உறுதியுடன் ட்ரைஸ்டேக்கு திரும்புகிறார்.

செப்டம்பர் 8, 1943க்குப் பிறகு, அவர் லினா மற்றும் லினுசியாவுடன் தப்பிச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது: அவர்கள் புளோரன்சில் ஒளிந்துகொண்டு பலமுறை வீடுகளை மாற்றிக்கொண்டனர். நான் அவருக்கு ஆறுதல்கார்லோ லெவி மற்றும் யூஜெனியோ மான்டேலின் நட்பு; பிந்தையவர், தனது உயிரைப் பணயம் வைத்து, சபாவை அவரது தற்காலிக வீடுகளில் தினமும் பார்க்கச் செல்வார்.

இதற்கிடையில், அவரது தொகுப்பு "அல்டைம் கோஸ்" லுகானோவில் வெளியிடப்பட்டது, இது பின்னர் 1945 இல் "கன்சோனியர்" (டுரின், ஈனாடி) உறுதியான பதிப்பில் சேர்க்கப்பட்டது.

போருக்குப் பிறகு, சபா ரோமில் ஒன்பது மாதங்கள் வாழ்ந்தார், பின்னர் அவர் மிலனுக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் பத்து ஆண்டுகள் இருந்தார். இந்த காலகட்டத்தில் அவர் "கோரியர் டெல்லா செரா" உடன் ஒத்துழைத்தார், "ஸ்கார்சியாடோய்" - அவரது முதல் பழமொழிகளின் தொகுப்பு - மொண்டடோரியுடன் வெளியிட்டார்.

பெறப்பட்ட அங்கீகாரங்களில் போருக்குப் பிந்தைய கவிதைகளுக்கான முதல் "Viareggio பரிசு" (1946, Ex aequo with Silvio Micheli), 1951 இல் "Premio dell'Accademia dei Lincei" மற்றும் "Premio Taormina" ஆகியவை உள்ளன. ". ரோம் பல்கலைக்கழகம் 1953 இல் அவருக்கு கௌரவப் பட்டம் வழங்கியது.

1955 இல் அவர் தனது மனைவியின் நோயால் சோர்வாகவும், நோய்வாய்ப்பட்டு, வருத்தமாகவும் இருந்தார், மேலும் கோரிசியாவில் உள்ள ஒரு கிளினிக்கில் அனுமதிக்கப்பட்டார்: நவம்பர் 25, 1956 இல் அவரது லீனா இறந்த செய்தி அவரை எட்டியது. சரியாக ஒன்பது மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஆகஸ்ட் 25, 1957 அன்று, கவிஞரும் இறந்தார்.

உம்பர்டோ சபா மற்றும் அவரது கவிதைகள் பற்றிய ஆழமான கட்டுரைகள்

• ட்ரைஸ்டே (1910)
• என் மனைவிக்கு (1911)
• இலக்கு (1933 )
• ஸ்னோ (1934)
• அமை (1946)