ژوندلیک • د تیاتر راز

لوګي پیرانډیلو د 1867 کال د جون په 28 په ګیرګینتي (نننۍ اګریګینټو) کې سټیفانو او کاټرینا ریسي-ګرمیتو ته زیږیدلی و ، دواړه لیبرال او د بوربن ضد احساسات (پلار یې درلود) د زره په کار کې برخه اخیستې وه). هغه خپلې کلاسیکې زده کړې په پالرمو کې بشپړې کړې، بیا روم او بون ته لاړ او هلته یې د رومانس فلولوژي څخه فارغ شو.

په 1889 کې هغه لا دمخه د "مال جیوکونډو" د شعرونو ټولګه او په 1891 کې د "پاسکوا دی جیا" د غزلونو کتاب خپور کړی و. په 1894 کې هغه د ماریا انتونیټا پورتولوانو سره په ګرګینتي کې واده وکړ چې له هغه سره به درې ماشومان ولري. دا هغه کلونه دي چې د لیکوال په توګه د هغه فعالیت په شدت سره پیل کیږي: هغه "له مینې پرته مینه" (لنډې کیسې) خپروي، د ګویټ "رومان ایلیګیز" وژباړي او په روم کې د اسټیتوتو سوپریر دی میګیسټرو کې د ایټالوي ادب تدریس پیل کوي. هغه وړتیا چې ځینې نقادان پیرانډیلو ته منسوب کړي دا دي چې د لوی ادبي ژوند په جریان کې د ایټالوي تاریخ او ټولنې بنسټیز اړخونه د ریسورګیمینټو څخه د کلتور، تیاتر او ټولنیزو خورا پراخه داخلي بحرانونو لپاره ثبت کړي. د غربي نړۍ حقیقت.

"Il Fu Mattia Pascal" (1904 ناول) د پیل ټکی دی چې له لارې یې د ریښتیني داستاني میکانیزمونو له مینځه وړلو سربیره ، پیرانډیلو د شلمې پیړۍ د سړي ډرامه په بشپړ ډول درک کوي ، نو د ادب لخوا هم په شدت سره سپړل شوی. معاصر اروپایی اوبل.

د سیسیلین لیکوال تولید خورا پراخه او بیان شوی دی. د هغه لیکنې، لنډې کیسې او ناولونه په عمده توګه د بورژوا چاپیریال څخه الهام اخیستل شوي دي چې بیا به په هر تفصیل کې، د تیاتر په کارونو کې چې پیرانډیلو نسبتا ناوخته راځي، نور وڅیړل شي او تعریف شي. د هغه د لنډو کیسو موضوعات په حقیقت کې یو ډول اغیزمن لابراتوار جوړوي چې په لویه کچه به د تیاتر په کارونو کې بیا وړاندیز شي (د لنډو کیسو څخه تیاتر ته لیږد په طبیعي ډول د ډیالوګونو د جامعیت او د شرایطو د تاثیر له امله پیښیږي. پداسې حال کې چې "د طنز شاعرۍ" په "طنزیه ډرامه" بدله شوې وه؛ نو په څو کلونو کې، د 1916 څخه وروسته، "Pensaci Giacomino"، "Liolà"، "Così è (se vi pare)"، "Ma non è una cosa serious"، "Il Piacere dell'osteria" په صحنه کې راڅرګند شو، "د رولونو لوبه"، "هرڅه سم دي"، "سړی، حیوان، فضیلت" بیا د 1921 کال "د لیکوال په لټه کې شپږ کرکټرونه" ته ورسیدل چې پیرانډیلو د نړۍ د مشهور ډرامه لیکونکي په توګه تقدیر کوي ( دا ډرامه په 1922 کې په لندن او نیویارک کې او په 1923 کې په پاریس کې جوړه شوې وه).

که د پیرانډیلو لومړی تیاتر په مختلفو قضیو کې د "ژوند د تیاتر کولو" استازیتوب کوي، د شپږو کرکټرونو سره (بلکه هر یو په خپل ډول سره، دا ماښام په یوه موضوع باندې لوستل کیږي او د هنري IV سره) د د تياتر څيز پخپله تياتر ګرځي؛ موږ د هغه څه سره مخ یونقادانو د "میټاتیاټر" تعریف کړی دی: "د افسانې سټیج چې د کوډ شتون ردوي او د هغه دودیز کرکټر څرګندوي" (انجیلیني).

د ډیرو نورو ډرامو په منځ کې چې موږ د لا ویتا چی تی مړی یادونه کوو، کوم ته می ووګلیو، ویستیر ګلی ګنودی، نان سی سا کم، او په پای کې هغه اثار چې په کې د "طنزونو شاعرۍ" پریښودل، وړاندیز د ایډیالوژیکي محتوياتو او رواني تحلیلونو په پام کې نیولو سره، اوس د طبیعي فتنې څخه خورا لیرې دي. موږ د "درې افسانې" په اړه خبرې کوو: ټولنیز (نوی کالونۍ)، مذهبي (لعزر) او د هنر په اړه (د غرونو جنات) د 1920 لسیزې په وروستیو کې او د 1930 لسیزې په لومړیو کې لیکل شوي.

د تیاتر د دودیزو عادتونو له ړنګیدو څخه د ډرامې بحران ته چې د هغې په ناممکنیت کې ښودل شوی، د نویو افسانو تیاتر پورې، پیرانډیلو یوه پراخه او خورا په زړه پورې لاره په نښه کړې چې په بشپړه توګه اجنبی نه ده. په مکرر ډول د عصري فزیک کیمیا څخه لیدل شوي. د تیاتر ځینې وروستي پایلې، لکه د ایونسکو څخه تر بیکټ پورې د تیاتر تیاتر، پرته له دې چې د پیرانډیلو تجربو په پام کې ونیول شي ارزول کیدی نشي. د هغه د فعالیت په اړه دا باید په یاد وساتل شي چې هغه په ​​​​1925 کې په روم کې د هنر تیاتر بنسټ ایښودونکی و چې د ایټالیا خلکو ته یې نوي لیکوالان وړاندیز کړل. په 1929 کې هغه د ايټاليا اکاډميسن وټاکل شو او په 1934 کې يې يو کنفرانس جوړ کړپه کوم کې چې د تیاتر خورا مهم لوبغاړو لکه کوپیو، ریین هارډ، تایروف ګډون کړی و. په همدې کال یې د ادبیاتو لپاره د نوبل جایزه ترلاسه کړه او دوه کاله وروسته د سږو د بندښت له امله مړ شو.