ბიოგრაფია • მეგრები მსოფლიოს ფურცლებზე

ტაჰარ ბენ ჯელუნი ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მაროკოელი ავტორია ევროპაში. დაიბადა 1944 წლის 1 დეკემბერს ფესში, სადაც გაატარა ახალგაზრდობა. თუმცა მალევე გადავიდა ჯერ ტანჟერში, სადაც ფრანგულ საშუალო სკოლაში სწავლობდა, შემდეგ კი რაბათში. აქ ჩაირიცხა "მუჰამედ V" უნივერსიტეტში, სადაც დაამთავრა ფილოსოფია.

1960-იანი წლების დასაწყისში ბენ ჯელუუნმა დაიწყო მწერლის კარიერა და სწორედ ამ პერიოდში აქტიურად მონაწილეობდა ჟურნალის "Souffles" შედგენაში, რომელიც გახდება ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ლიტერატურული მოძრაობა ჩრდილოეთ აფრიკაში. ის ხვდება იმ მომენტის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან პიროვნებას, აბდელატიფ ლააბის, ჟურნალისტს და "სუფლეს" დამფუძნებელს, რომლისგანაც უთვალავ გაკვეთილს იღებს და ვისთან ერთადაც ახალ თეორიებსა და პროგრამებს ამუშავებს.

ამავდროულად მან დაასრულა ლექსების პირველი კრებული სახელწოდებით "Hommes sous linceul de silence", რომელიც გამოიცა 1971 წელს.

ფილოსოფიის დამთავრების შემდეგ გადავიდა საფრანგეთში, სადაც სწავლობდა უნივერსიტეტში. პარიზის. აქ მან მოიპოვა დოქტორის ხარისხი საფრანგეთში ჩრდილოეთ აფრიკელი ემიგრანტების სექსუალობის შესახებ კვლევის ჩატარებით, საიდანაც დაახლოებით 1970-იანი წლების მეორე ნახევრის ორი მნიშვნელოვანი ტექსტი, როგორიცაა "La Plus haute des Solitudes" და "La Reclusion Solitaire". “ გამოჩნდებოდა. ამ ორ ნაშრომში ის წყვეტს ანალიზსჩრდილოეთ აფრიკელი ემიგრანტების მდგომარეობა საფრანგეთში, რომლებიც თავიანთი ქვეყნიდან გაიქცნენ თავიანთი ცხოვრების შეცვლის, სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესების მიზნით, გახდნენ თავიანთი ყოფილი ბატონების ახალი მონები.

ნელ-ნელა მისი ხმის გაგონება იწყება, მაგრამ ამ სიტყვების გამოძახილი უფრო ინტენსიური და გამჭოლი გახდება ორი ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწარმოების გამოქვეყნებით, როგორიცაა "L'Enfant de sable" და "La Nuit sacrée". ეს უკანასკნელი გონკურის პრემიის ლაურეატი გახდა, რომელიც მას საერთაშორისო აღიარების მწერლად ასახელებდა. მას შემდეგ მისი ტექსტები სულ უფრო და უფრო მრავალრიცხოვანი გახდა, ხოლო ლიტერატურული ჟანრი, რომლითაც იგი გამოირჩეოდა, დროთა განმავლობაში გამრავალფეროვდა.

ის წერდა მოთხრობებს, ლექსებს, პიესებს, ესეებს, ახერხებდა თავის თითოეულ ნაწარმოებში ინოვაციური ელემენტების შემოტანა იმ ტრადიციის შესაბამისად, რომელსაც თავად უყურებდა და, ამავე დროს, მისი მწერლობა დღითიდღე ვითარდებოდა. განხილული თემები ბევრია, მაგრამ ისინი ყველა ეფუძნება მწვავე და მუდმივად აქტუალურ თემებს, როგორიცაა ემიგრაცია ("Hospitalité française"); იდენტურობის ძიება ("La Prière de l'absent" და "La Nuit sacrée"), კორუფცია ("L'Homme rompu").

მოთხრობების წყობა ასევე განსხვავებულია, იმდენად, რომ მაროკოდან "Moha le fou", "Moha le Sage" ან "Jour de silence à Tanger" გადავდივართ ტექსტებზე. იტალიაში და კერძოდ ნეაპოლში ("Labyrinthe des sentiments" და "L'Auberge"des pauvres"). ნამუშევრების ამ ძალიან ვრცელ ჩამონათვალს უნდა დაემატოს უფრო უახლესი, "Cette aveuglante Absence de lumière", რომელიც, მიუხედავად კრიტიკისა, რომელიც თან ახლდა მის გამოცემას, შთაბეჭდილება მოახდინა საზოგადოებაზე თავისი სიძლიერით, წერით, რომელიც, როგორც ჩანს, მიაღწია თავის უმაღლეს წერტილს ამ გვერდებზე.