Biografie - De Maghreb op de Wereldpagina's

Tahar Ben Jelloun is een van de bekendste Marokkaanse auteurs in Europa. Hij werd op 1 december 1944 geboren in Fèz, waar hij zijn jeugd doorbracht. Al snel verhuisde hij echter eerst naar Tanger, waar hij naar de Franse middelbare school ging, en vervolgens naar Rabat. Daar schreef hij zich in aan de 'Mohammed V'-universiteit, waar hij afstudeerde in de filosofie.

Rond het begin van de jaren zestig begon Ben Jelloun zijn carrière als schrijver en in die periode nam hij actief deel aan het schrijven van het tijdschrift 'Souffles', dat een van de belangrijkste literaire bewegingen in Noord-Afrika zou worden. Hij maakte kennis met een van de belangrijkste figuren van die tijd, Abdellatif Laâbi, journalist en oprichter van 'Souffles', van wie hij ontelbare lessen trok enwaarmee het nieuwe theorieën en programma's uitwerkt.

Tegelijkertijd voltooide hij zijn eerste dichtbundel 'Hommes sous linceul de silence', die in 1971 werd gepubliceerd.

Na zijn studie filosofie verhuisde hij naar Frankrijk waar hij naar de universiteit van Parijs ging. Hier promoveerde hij op een onderzoek naar de seksualiteit van Noord-Afrikaanse immigranten in Frankrijk, een onderzoek waaruit rond de tweede helft van de jaren zeventig twee belangrijke teksten zouden voortkomen: 'La Plus haute des solitudes' en 'La Reclusion solitaire'. In deze twee werken doet hijHij staat stil bij de situatie van Maghrebijnse emigranten in Frankrijk die, nadat ze hun land waren ontvlucht met de bedoeling hun leven te veranderen en hun sociale positie te verbeteren, de nieuwe slaven zijn geworden van voormalige meesters.

Geleidelijk aan begint zijn stem gehoord te worden, maar de echo van deze woorden zal intenser en indringender worden met de publicatie van twee grote werken zoals 'L'Enfant de sable' en 'La Nuit sacrée', de laatste winnaar van de Goncourt-prijs die hem vestigde als schrijver met internationale faam. Sindsdien worden zijn teksten steeds talrijker, terwijl het literaire genre waarinis in de loop der tijd gediversifieerd.

Hij schreef novellen, gedichten, toneelstukken en essays en slaagde erin om in elk van zijn werken vernieuwende elementen aan te brengen met betrekking tot de traditie waarnaar hij zelf keek en tegelijkertijd evolueerde zijn schrijven van dag tot dag. De thema's die hij behandelde zijn gevarieerd maar allemaal gebaseerd op brandende en altijd actuele onderwerpen zoals emigratie ('Hospitalité française'); de zoektochtvan identiteit ('La Prière de l'absent' en 'La Nuit sacrée'), corruptie ('L'Homme rompu').

Ook de setting van de verhalen is verschillend, zozeer zelfs dat we van het Marokko van 'Moha le fou', 'Moha le sage' of 'Jour de silence à Tanger' overgaan op teksten die zich afspelen in Italië en in het bijzonder in Napels ('Labyrinthe des sentiments' en 'L'Auberge des pauvres'). Aan deze zeer lange lijst van werken moeten we een recenter werk toevoegen, 'Cette aveuglante absence de lumière', dat ondanks zijn kritiek een bron van inspiratie is geweest voor de auteur.vergezeld van zijn publicatie, maakte indruk op het publiek met zijn kracht, met zijn schrijven dat in deze pagina's zijn hoogste punt lijkt te hebben bereikt.