Βιογραφία - The Maghreb on the World Pages

Ο Tahar Ben Jelloun είναι ένας από τους πιο γνωστούς Μαροκινούς συγγραφείς στην Ευρώπη. Γεννήθηκε στο Fèz την 1η Δεκεμβρίου 1944, όπου πέρασε τα νεανικά του χρόνια. Σύντομα, όμως, μετακόμισε αρχικά στην Ταγγέρη, όπου φοίτησε στο γαλλικό λύκειο, και στη συνέχεια στο Ραμπάτ. Εκεί γράφτηκε στο πανεπιστήμιο "Mohammed V", όπου αποφοίτησε από τη φιλοσοφία.

Γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Μπεν Ζελλούν ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας και την περίοδο αυτή συμμετείχε ενεργά στη συγγραφή του περιοδικού "Souffles", το οποίο έμελλε να γίνει ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά κινήματα της Βόρειας Αφρικής. Γνώρισε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής, τον Αμπντελατίφ Λααμπί, δημοσιογράφο και ιδρυτή του "Souffles", από τον οποίο άντλησε αμέτρητα διδάγματα καιμε την οποία επεξεργάζεται νέες θεωρίες και προγράμματα.

Παράλληλα, ολοκλήρωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Hommes sous linceul de silence", η οποία εκδόθηκε το 1971.

Αφού αποφοίτησε από τη φιλοσοφία, μετακόμισε στη Γαλλία, όπου φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Εκεί, απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα, πραγματοποιώντας μια μελέτη για τη σεξουαλικότητα των βορειοαφρικανών μεταναστών στη Γαλλία, μια μελέτη από την οποία, γύρω στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970, θα προέκυπταν δύο σημαντικά κείμενα: "La Plus haute des solitudes" και "La Reclusion solitaire". Στα δύο αυτά έργα τουΣταματά για να αναλύσει την κατάσταση των μεταναστών Μαγκρέμπων στη Γαλλία, οι οποίοι, έχοντας εγκαταλείψει τη χώρα τους με σκοπό να αλλάξουν τη ζωή τους και να βελτιώσουν την κοινωνική τους θέση, έχουν γίνει οι νέοι σκλάβοι των πρώην αφεντικών τους.

Σταδιακά, η φωνή του αρχίζει να ακούγεται, αλλά ο απόηχος αυτών των λόγων θα γίνει πιο έντονος και διεισδυτικός με τη δημοσίευση δύο σημαντικών έργων, όπως το "L'Enfant de sable" και το "La Nuit sacrée", το τελευταίο βραβευμένο με το βραβείο Goncourt που τον καθιέρωσε ως συγγραφέα διεθνούς φήμης. Έκτοτε, τα κείμενά του γίνονται όλο και περισσότερα, ενώ το λογοτεχνικό είδος στο οποίοέχει διαφοροποιηθεί με την πάροδο του χρόνου.

Έγραψε νουβέλες, ποιήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια, καταφέρνοντας να φέρει καινοτόμα στοιχεία σε κάθε έργο του σε σχέση με την παράδοση στην οποία ο ίδιος προσβλέπει και, παράλληλα, η γραφή του εξελισσόταν από μέρα σε μέρα. Τα θέματα με τα οποία καταπιάστηκε είναι ποικίλα, αλλά όλα βασίζονται σε φλέγοντα και πάντα επίκαιρα θέματα, όπως η μετανάστευση ("Hospitalité française")- η αναζήτησητης ταυτότητας ("La Prière de l'absent" και "La Nuit sacrée"), της διαφθοράς ("L'Homme rompu").

Το σκηνικό των ιστοριών είναι επίσης διαφορετικό, σε τέτοιο βαθμό που από το Μαρόκο του "Moha le fou", του "Moha le sage" ή του "Jour de silence à Tanger", περνάμε σε κείμενα που διαδραματίζονται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Νάπολη ("Labyrinthe des sentiments" και "L'Auberge des pauvres"). Σε αυτόν τον πολύ μακρύ κατάλογο έργων, πρέπει να προσθέσουμε ένα πιο πρόσφατο, το "Cette aveuglante absence de lumière", το οποίο, παρά την κριτική του, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον συγγραφέα.συνόδευσε τη δημοσίευσή του, εντυπωσίασε το κοινό με τη δύναμή του, με τη γραφή του που φαίνεται να έχει φτάσει στο υψηλότερο σημείο της σε αυτές τις σελίδες.