Wasifu • Mtazamo wa sanaa

Mmoja wa watu mashuhuri wa Renaissance, mkuzaji wa mtazamo wa hisabati na mwananadharia ya sanaa, Leon Battista Alberti alizaliwa Genoa mwaka wa 1404, mwana haramu wa Lorenzo Alberti, uhamishoni. Mwanachama wa Florentine wa familia tajiri ya wafanyabiashara, alipigwa marufuku kutoka Florence mnamo 1382 kwa sababu za kisiasa.

Alisoma huko Padua, akijitolea haswa katika ukuzaji wa Barua. Hivyo hulipuka upendo wake kwa classicism, kiasi kwamba baadaye atatunga "Descriptio Urbis Romae", utafiti wa kwanza wa utaratibu kwa ajili ya ujenzi wa mji wa Kirumi.

Kisha alihamia Bologna ili kufanya masomo ya sheria za kanuni na Kigiriki, lakini bila kujumuisha muziki, uchoraji, uchongaji, usanifu na sayansi ya hisabati. Walakini, kufuatia kifo cha baba yake mnamo 1421, migogoro mikubwa ilizuka na familia ambayo iliongezewa shida za kiuchumi, zile zile ambazo labda zilimsukuma kuchukua maagizo ya kidini na kuanza kazi ya kikanisa.

Mwaka 1431 akawa katibu wa Patriarki wa Grado na mwaka 1432, akiwa amehamia Roma sasa, aliteuliwa kuwa mfupisho wa kitume (nafasi ambayo ilihusisha kutia saini "mukhtasari" wa kitume, yaani mielekeo ambayo Papa kutumwa kwa maaskofu) , nafasi aliyoshikilia kwa miaka 34 wakati wa iambayo iliishi kati ya Roma, Ferrara, Bologna na Florence.

Kwa kuzingatia umuhimu wa shughuli yake kama mbunifu na msanii, sehemu muhimu ya utayarishaji wake wa fasihi ina maandishi juu ya usanifu ("De re aedificatoria", 1452, kazi kubwa katika juzuu kumi ambazo zilimpa umaarufu kama. "Vitruvius ya usanifu mpya"), ya uchoraji ("De pictura", 1435, ambayo baadaye ilitafsiriwa na yeye mwenyewe katika lugha ya kienyeji na jina "Ya uchoraji") na uchongaji. Katika maandishi yake, kuanzia mazingatio juu ya sanaa ya zamani, anafafanua nadharia kulingana na ambayo uzuri sio kitu kingine isipokuwa maelewano, ambayo yanaweza kuonyeshwa kihisabati, kati ya zima na sehemu zake: kwa hivyo wazo kwamba katika "idadi" ya Majengo ya Kirumi ni msingi wa kubuni wa usanifu.

Kuanzia 1433 alijitolea kwa utunzi katika lugha ya kienyeji ya "Vitabu vya Familia" vinne, labda kazi yake bora, iliyokamilishwa mnamo 1441. Mkataba huu unazaa mazungumzo ambayo yalifanyika Padua mnamo 1421. washiriki wanne walishiriki katika familia ya Alberti, ambapo mwandishi anaongeza wa tano, Battista, mhusika wa kufikirika ambaye pengine anaiga Alberti mwenyewe kama kijana. Katika mazungumzo haya maono mawili yanayopingana yanagongana: kwa upande mmoja mawazo mapya ya ubepari na ya kisasa, kwa upande mwingine yaliyopita, mapokeo.

Miongoni mwa mafanikio yake yasiyohesabika katika uwanja wa usanifu, tunakumbukaambaye ni mwandishi wa kile kinachoitwa Tempio Malatestiano katika Rimini na Palazzo Rucellai huko Florence; ambaye alikuwa na jukumu la kukamilika kwa S. Maria Novella (daima katika jiji la Medici), kanisa la Sant'Andrea huko Mantua na mnara wa kengele wa kanisa kuu la Ferrara.

Kwa muhtasari, inaweza kusema kwamba Leon Battista Alberti anafupisha ndani yake sifa za mtu mpya wa Renaissance, anayeitwa "mtu wa ulimwengu wote", ambaye mfano wake uliletwa kwa urefu wa juu na Leonardo. Ni wasanii na wasomi, wale wa Renaissance, ambao ustadi wao na ustadi uliwaruhusu kufaulu katika nyanja tofauti za kitamaduni.

Kuhusu utengenezaji wa fikra wa Genoese, utunzi wa 1450 wa "Momus" (Momo) bado unakumbukwa, riwaya ya kejeli iliyoandikwa kwa Kilatini, ambamo anashughulikia, kwa uchungu fulani, na kati ya fasihi na siasa. Zaidi ya hayo, Apologi katika Kilatini ya 1437 haipaswi kusahaulika, aina ya ufupi wa falsafa yake ya maisha.

Baada ya maisha marefu, makali na ya bidii, alikufa huko Roma mnamo Aprili 25, 1472.