Wasifu • Ushairi wa Riviera

• Mafunzo na Masomo
• Mwanzo kama mshairi
• Miaka ya Vita Kuu
• The urafiki na Montale
• Miaka ya ufashisti
• Miaka ya 50 na 60

Camillo Sbarbaro alizaliwa huko Santa Margherita Ligure (Genoa) mnamo 12 Januari 1888, haswa katika nambari ya 4 huko Via Roma, katikati mwa jiji. Mshairi wa asili ya crepuscular na Leopardian, mwandishi, aliunganisha jina lake na umaarufu wake wa fasihi na Liguria, nchi ya kuzaliwa na kifo chake, na pia nchi ya chaguo kwa mashairi mengi muhimu.

Labda inadaiwa bahati yake ya kifasihi kwa kazi ya mshairi Eugenio Montale , mpendaji wake mkuu, kama inavyothibitishwa na kujitolea kwa Sbarbaro katika epigram ya ufunguzi (II, kwa usahihi) ya. kazi yake maarufu, "Ossi di sepia". Pia alikuwa mfasiri na mtaalamu wa mitishamba maarufu kimataifa.

Elimu na Masomo

Mama wa pili kwa mdogo Camillo, kufuatia kifo cha Angiolina Bacigalupo kutokana na kifua kikuu, alikuwa dada yake, Shangazi Maria, anayejulikana kama Benedetta, ambaye amemtunza mshairi wa baadaye na mdogo wake Clelia.

Alipofiwa na mama yake, kwa hiyo, Camillus alikuwa na umri wa miaka mitano tu na, kama tunavyoona katika mashairi yake mengi ya kukomaa, alimweka baba yake kama kielelezo halisi cha maisha. Mwanajeshi wa zamani, Carlo Sbarbaro ni mhandisi na mbunifu anayejulikana piakuliko mtu wa herufi na msikivu sana. "Pianissimo" imejitolea kwake, labda mkusanyiko mzuri zaidi wa mashairi ya mshairi, iliyochapishwa mwaka wa 1914.

Hata hivyo, mwaka baada ya kifo cha mama yake, baada ya kukaa muda mfupi sana huko Voze, mwaka wa 1895 familia ilihamia Varazze. , bado yuko Liguria.

Hapa kijana Camillus alianza na kumaliza masomo yake, akimaliza Gymnasium katika Taasisi ya Salesian. Mnamo 1904 alihamia Savona, katika shule ya upili ya Gabriello Chiabrera, ambapo alikutana na mwandishi Remigio Zena. Huyu anatambua ustadi wa mwenzake na kumtia moyo kuandika, kama vile mwalimu wake wa falsafa, Profesa Adelchi Baratono, mtu mashuhuri kitaaluma na ambaye Sbarbaro hataacha pongezi zake.

Alihitimu mnamo 1908 na miaka miwili baadaye, alifanya kazi katika tasnia ya chuma huko Savona.

Mechi yake ya kwanza kama mshairi

Mwaka uliofuata, mwaka wa 1911, alifanya kwanza katika ushairi, na mkusanyiko wa "Resine", na, wakati huo huo, uhamisho wake kwa Ligurian. mtaji. Kazi hiyo haifurahii mafanikio makubwa, na ni watu wachache tu wa karibu na mshairi wanaoijua. Walakini, kama ilivyoandikwa, hata katika sylloge hii ya ujana - Camillo Sbarbaro ana umri wa zaidi ya miaka ishirini - mada ya kutengwa kwa mwanadamu inajitokeza wazi, kutoka kwa mazingira yanayomzunguka, kutoka kwa jamii, na kutoka kwake mwenyewe.

Mageuzi ya ushairi huu yote yako katika " Pianissimo ",iliyochapishwa kwa ajili ya mchapishaji wa Florence mwaka wa 1914. Hapa sababu inakuwa isiyoelezeka, inapakana na ukosefu wa mawasiliano na ukweli, na mshairi anashangaa ikiwa kweli yuko mwenyewe "kama mshairi", kama "msomaji wa mistari". Oblivion inakuwa mada inayorudiwa ya ushairi wake.

Mkusanyiko huu unajumuisha shairi maarufu Nyamaza, roho imechoka kufurahia .

Shukrani kwa kazi hii, aliitwa kuandika katika majarida ya fasihi ya avant-garde , kama vile "La Voce", "Quartiere latino" na "La riviera ligure".

Katika kipindi hiki alikwenda Florence, makao makuu ya "Voce", ambako alikutana na Ardengo Soffici , Giovanni Papini , Dino Campana, Ottone Rosai na wengine. wasanii na waandishi wanaoshirikiana na jarida hilo.

Mkusanyiko unapata idhini kubwa, na unathaminiwa na wakosoaji Boine na Cecchi.

Miaka ya Vita Kuu

Wakati wa Vita vya Kwanza vya Dunia, Sbarbaro alijiandikisha kama mfanyakazi wa kujitolea katika Msalaba Mwekundu wa Italia.

Mnamo 1917 aliitwa kwenye vita na mwezi Julai aliondoka kwenda mbele. Kurudi kutoka kwa mzozo, aliandika nathari ya "Trucioli", mnamo 1920, na miaka minane baadaye, karibu muendelezo lakini iliyogawanyika zaidi, "Liquidazione". Inavyoonekana katika kazi hizi, utafiti unaotaka kuunganisha tungo na masimulizi.

Urafiki na Montale

Ilikuwa katika kipindi hiki ambapo Eugenio Montale aliona kazi yake, katika mapitio ya "Trucioli" ambayoinaonekana katika "L'Azione di Genova", mnamo Novemba 1920.

Urafiki wa dhati unazaliwa, ambapo Montale ndiye anayemshawishi Sbarbaro kuandika, na kumfanya atambue uwezo wake mwenyewe wa fasihi. Sio hivyo tu, Montale labda anatoa msukumo mkubwa kutoka kwa "Trucioli" na kutoka kwa washairi wa mwenzake, ikiwa tunazingatia kwamba rasimu ya kwanza ya "Ossi di sepia", ya 1923, ina jina la kazi "Rottami": kumbukumbu ya wazi ya shavings na mada zilizoonyeshwa na mshairi na mwandishi wa Ligurian. Katika "Caffè a Rapallo" na "Epigramma", Montale anamlipa haki yake, kwa kweli, akimwita katika swali moja kwa moja kwa jina, katika kesi ya kwanza, na kwa jina la ukoo, katika pili.

Camillo Sbarbaro

Ushirikiano na La Gazzetta di Genova ulianza miaka hii. Lakini, pia, kukutana na tavern, na divai, ambayo inadhoofisha hali ya mshairi, ambaye hujiondoa zaidi na zaidi ndani yake.

Miaka ya ufashisti

Wakati huohuo, anaanza kufundisha Kigiriki na Kilatini shuleni na, wakati huo huo, anaanza kutopenda harakati za ufashisti, ambazo katika muongo huu wa "maandalizi" huingia. katika dhamiri za kitaifa.

Uanachama wa Chama cha Kifashisti cha Kitaifa, kwa hivyo, haujawahi kutokea. Na Sbarbaro, muda mfupi baadaye, alilazimika kuacha cheo chake cha ualimu katika Wajesuiti wa Genoese. Zaidi ya hayo, pamoja na ujio wa Duce, theudhibiti unaanza kuweka sheria na mshairi anaona moja ya kazi zake imezuiwa, "Kalcomania", kipindi ambacho hakika kinaashiria mwanzo wa ukimya wake, ambao umevunjwa tu baada ya vita.

Kwa vyovyote vile, katika muda wa miaka ishirini aliendelea kutoa masomo ya bure katika lugha za kale kwa wanafunzi wachanga. Lakini, juu ya yote, pia kwa sababu ya vitisho vya kiakili vya Utawala, alianza kujitolea kwa botania, upendo wake mwingine mkubwa. Shauku na kusoma kwa lichens inakuwa ya msingi na inaambatana naye katika maisha yake yote.

Miaka ya 1950 na 1960

Mnamo 1951 Camillo Sbarbaro alistaafu pamoja na dada yake hadi Spotorno, mahali ambapo katika nyumba yake ya kawaida alikuwa tayari kuishi na kutoka, hasa kuanzia 1941 hadi 1945. Hapa panaanza tena machapisho. , pamoja na kazi "Hifadhi iliyobaki", iliyowekwa kwa shangazi Benedetta. Ni kuandika upya, ikiwa sio hasa uamsho wa njia ya kuandika mashairi hata kabla ya "Pianissimo", sahihi sana na, wakati huo huo, haiwezi. Inawezekana, kwa hiyo, sehemu kubwa ya corpus ilianza miaka ya kazi iliyotolewa kwa baba yake.

Aliandika pia nathari nyingine kadhaa, kama vile "Fuochi fatui", 1956, "Scampoli", 1960, "Gocce" na "Contagocce", mtawalia 1963 na 1965, na "Postcards in franchise", za 1966. na kulingana na maonyesho ya wakati wa vita.

Ni juu ya tafsiri kwamba Sbarbaro anajitolea katika hilikipindi cha mwisho cha maisha yake.

Hutafsiri maandishi ya kale ya Kigiriki: Sophocles, Euripides , Aeschylus, pamoja na waandishi wa Kifaransa Gustave Flaubert , Stendhal, Balzac , pia wakipata maandiko yenye matatizo makubwa ya nyenzo. Alianza tena masomo yake ya mimea na wasomi kutoka duniani kote, ambao baada ya kifo cha mshairi walitambua ujuzi wake mkubwa. Zaidi ya yote, kama ushahidi wa upendo wake mkubwa, anaandika mashairi yaliyotolewa kwa ardhi yake, Liguria.

Kwa sababu ya hali ya afya yake, Camillo Sbarbaro alifariki katika hospitali ya San Paolo huko Savona tarehe 31 Oktoba 1967, akiwa na umri wa miaka 79.