Wasifu • Rimini, mpenzi wangu

Federico Fellini alizaliwa Rimini tarehe 20 Januari 1920 katika familia ya hali ya kati. Baba yake anatoka Gambettola na ni mwakilishi wa mauzo ya chakula, wakati mama yake ni mama wa nyumbani rahisi. Federico mchanga anahudhuria shule ya upili ya kawaida ya jiji lakini kusoma hakumfanyii mengi. Kisha anaanza kupata mapato yake madogo ya kwanza kama mwigizaji katuni: meneja wa sinema ya Fulgor, kwa kweli, anaamuru picha za waigizaji maarufu zionyeshwe kama ukumbusho. Katika majira ya joto ya 1937 Fellini ilianzishwa, kwa kushirikiana na mchoraji Demos Bonini, warsha ya "Febo", ambapo wawili hao walifanya caricatures ya likizo.

Federico Fellini

Katika mwaka wa 1938 anakuza aina ya mawasiliano na magazeti na majarida, kama mchora katuni: "Domenica del Corriere" huchapisha baadhi ya dazeni. katika safu "Kadi za posta kutoka kwa umma", wakati na Florentine kila wiki "420" uhusiano unakuwa wa kitaalamu zaidi na unaendelea mpaka unaingiliana na kipindi cha kwanza cha "Marc'Aurelio". Katika miaka hii Federico Fellini alikuwa tayari anaishi kwa kudumu huko Roma, ambako alihamia Januari 1939, kwa kisingizio cha kujiandikisha katika shule ya sheria. Tangu nyakati za zamani, alitembelea ulimwengu wa vaudeville na redio, ambapo alikutana, kati ya wengine, Aldo Fabrizi, Erminio Macario na Marcello Marchesi, na kuanzakuandika maandiko na gags. Kwenye redio, mnamo 1943, pia alikutana na Giulietta Masina ambaye alikuwa akicheza uhusika wa Pallina, aliyetungwa na Fellini mwenyewe. Mnamo Oktoba mwaka huo, wawili hao walifunga ndoa. Tayari ameanza kufanya kazi kwenye sinema tangu 1939, kama "gagman" (pamoja na kuandika utani kwa filamu zingine zilizopigwa na Macario).

Wakati wa miaka ya vita alishirikiana kwenye sinema za mfululizo wa majina ya ubora mzuri, ikiwa ni pamoja na "Avanti c'è posto" na "Campo de' fiori" ya Mario Bonnard na "Chi l'ha visto?" na Goffredo Alessandrini, wakati mara moja baadaye alikuwa miongoni mwa wahusika wakuu wa neorealism, kuandika maandishi kwa baadhi ya kazi muhimu zaidi za shule hiyo ya sinema: pamoja na Rossellini, kwa mfano, aliandika kazi bora "Roma, mji wazi" na "Paisa", na Germi "Kwa jina la sheria", "Njia ya matumaini" na "Jiji linajilinda"; pamoja na Lattuada "Uhalifu wa Giovanni Episcopo", "Bila huruma" na "Kinu cha Po". Na tena kwa kushirikiana na Lattuada, alifanya mwanzo wake wa mwongozo mwanzoni mwa miaka ya hamsini: "Taa za Aina" (1951), tayari inaonyesha msukumo wa tawasifu na shauku katika mazingira fulani kama ile ya vaudeville.

Mwaka uliofuata, Fellini aliongoza filamu yake ya kwanza ya pekee, "Lo sceicco bianco". Pamoja na "I vitelloni", hata hivyo (tuko mwaka wa 1953), jina lake linavuka mipaka ya kitaifa na linajulikana nje ya nchi. Katika filamu hii, mkurugenzi anarudiakwa mara ya kwanza kwa kumbukumbu, ujana wa Rimini na wahusika wake wa kupindukia na wa kusikitisha. Mwaka uliofuata na "La strada" alishinda Oscar na ni kuwekwa wakfu kimataifa. Oscar ya pili, hata hivyo, inakuja mwaka wa 1957 na "Nights of Cabiria". Kama ilivyo katika "La strada", mhusika mkuu ni Giulietta Masina, ambaye polepole alikuwa na majukumu ya umuhimu tofauti katika filamu zote za kwanza za mumewe. Hapa anacheza nafasi ya Cabiria wa cheo, kahaba mjinga na mkarimu ambaye hulipa uaminifu anaoweka kwa jirani yake na tamaa mbaya.

Na " La dolce vita " (1959), Palme d'Or huko Cannes na sehemu ya maji kwa ajili ya uzalishaji wa Fellini, kupendezwa na sinema ambayo haijahusishwa na miundo ya masimulizi ya kimapokeo. Baada ya kutolewa, filamu hiyo ilisababisha kashfa, haswa katika duru karibu na Vatikani: pamoja na kutojali fulani katika kuwasilisha hali mbaya, ilishutumiwa kwa kusimulia bila kusita kuanguka kwa maadili ya jamii ya kisasa.

Mwaka wa 1963 "8½" ilitolewa, labda wakati wa juu kabisa wa sanaa ya Fellini. Mshindi wa Oscar kwa filamu bora ya kigeni na muundo bora wa mavazi (Piero Gherardi), ni hadithi ya mwongozaji ambaye anasimulia matatizo yake kama mwanamume na kama mwandishi kwa njia ya dhati na ya dhati. Ulimwengu wa oneiric ulioletwa katika "8½" unarudi kwa uwazi katika filamu zote hadi mwisho wa miaka ya sitini: katika "Giulietta deglimizimu" (1965), kwa mfano, imetafsiriwa kuwa ya kike na inajaribu kurejelea matamanio na matamanio ya mwanamke aliyesalitiwa. " (1968), anabadilisha hadithi fupi ya Edgar Allan Poe, "Usicheze kichwa chako na shetani", akiifanya kuwa mtumwa wa utafiti zaidi juu ya wasiwasi na ukandamizaji wa maisha ya kisasa. Katika "Fellini-Satyricon" (1969) , hata hivyo, mfumo huo unaofanana na ndoto unahamishwa hadi Rumi ya kifalme katika kipindi cha kudorora.Ni sitiari kwa sasa, ambamo furaha ya golia ya dhihaka mara nyingi inatawala ikiambatana na kupendezwa na mawazo mapya ya vijana wa kisasa.

Ikihitimishwa na televisheni maalum Block-notes na mkurugenzi miaka ya sitini, muongo uliofuata unafungua kwa mfululizo wa filamu ambapo historia ya Rimini inarudi mbele kwa nguvu zaidi. "Amarcord" (1973), hasa, alama. kurudi kwa ujana wa Rimini, miaka ya shule ya sekondari (miaka ya thelathini). Wahusika wakuu ni jiji lenyewe lenye wahusika wa ajabu. Wakosoaji na umma wanamsifu na Oscar ya nne.

Filamu hii ya furaha na maono ilifuatiwa na "Il Casanova" (1976), "Orchestra rehearsal" (1979), "La città delle donne" (1980), "E la nave va" na "Ginger and Fred" (1985). Filamu ya hivi punde zaidi ni "Sauti ya Mwezi" (1990), iliyochukuliwa kutoka "shairi la thevichaa" na Ermanno Cavazzoni. Federico Fellini anarudi kwa njia hii pamoja na vichaa wake mashambani kusikiliza sauti zake, minong'ono yake, mbali na kelele za jiji. Filamu hii inaakisi data hizi kikamilifu: from a Kwa upande mmoja, basi tunakuwa na ubaya wa picha za vibanda ambavyo huwekwa na kubomolewa kila siku, kwa upande mwingine, joto na ushairi wa mlolongo wa kaburi, visima, mvua, mashambani usiku. .Katika majira ya kuchipua ya 1993, miezi michache kabla ya kufa, Fellini anapokea tuzo yake ya tano ya Oscar, kwa ajili ya kazi yake.Federico Fellini anakufa huko Roma kwa mshtuko wa moyo mnamo Oktoba 31, 1993 akiwa na umri wa miaka 73.