بیوگرافی • Charms of Ireland

Edna O'Brien در ایرلند، در Tuamgraney، County Claire، در 15 دسامبر 1930، چهارمین فرزند یک خانواده زمانی ثروتمند به دنیا آمد. پدر همان چیزی بود که می توان آن را یک ایرلندی معمولی نامید: یک قمارباز، یک مشروب خوار، مردی که کاملاً برای شوهر و پدر شدن آماده نبود، تعریفی که خودش در مصاحبه ای ارائه کرد. پدر زمین های زیادی و خانه ای باشکوه به ارث برده بود، اما میراث را به باد داد و مجبور شد زمین ها را واگذار کند. مادر زنی بود که در دین گم شده بود و به زندگی کسل کننده ای در کنار مردی سخت دست می کشید.

علاقه ادنا به نوشتن از دوران کودکی خود را نشان داد. اسکاریف، دهکده ای که ادنا در دوران کودکی خود در آن زندگی می کرد، همانطور که در بسیاری از داستان های مربوط به ایرلند می خوانیم، بسیار کم ارائه می دهد، اما جذابیت مکانی " مسحور و مسحور کننده " را حفظ کرده است.

او استاد مکتب ملی - تنها مدرسه در کشور - است که شور و اشتیاق ادنا اوبراین را تا سن دوازده سالگی تشویق می کند و او را برای تحصیل در دانشکده دینی فرستاده می شود. مرسی، در لوگریا. او چهار سال در آنجا می ماند: آن مکان ها بعداً منبع الهام برای اولین رمان او «Ragazze di Campagna» خواهند بود.

ادنا دوره بعدی (1946-1950) را در دوبلین گذراند، جایی که در دانشکده داروسازی تحصیل کرد و به عنوان منشی در یک داروخانه کار کرد. به نظر می رسد کهتجربه‌های این دوره برای تولید هنری او تعیین‌کننده نبوده است، زیرا به ندرت اپیزودها یا موقعیت‌های مربوط به این مرحله از زندگی او را در داستان‌هایش می‌خوانیم. از سوی دیگر، تجربیات دیگری نشانگر رشد ادبی او بود: اول از همه کتاب جیمز جویس که در غرفه ای دست دوم در دوبلین خریده بود، "Reading Bits of Joyce" که در مورد آن گفت: " ... اولین بار در زندگی ام بود که در کتابی با چیزی روبرو شدم که دقیقاً همان چیزی است که احساس می کنم. تا آن لحظه زندگی خودم با من بیگانه بود . «معرفی جیمز جویس» نوشته T.S. در عوض الیوت اولین کتابی بود که خریداری شد.

در سال 1948 او شروع به نوشتن قطعات توصیفی کوچک برای روزنامه های محلی کرد و توسط Peader O'Donnel، سردبیر مجله معروف آن زمان "The Bell" تشویق شد که به ادامه کار ادامه دهد. در سال 1951 با نویسنده ارنست گبلر ازدواج کرد و صاحب دو پسر کارلوس (1952) و ساشا (1954) شد.

در سال 1959 او به لندن نقل مکان کرد و در اینجا اولین رمان خود "Ragazze di Campagna" (دختران روستایی، 1960) را تنها در سه هفته نوشت. کار بسیار موفق بود: «دختر تنها» (1962) و «دختران در خوشبختی متاهل» (1964) برای تکمیل سه گانه دنبال شدند.

اگر از یک سو، این سه رمان به موفقیت های عمومی و انتقادی زیادی، به ویژه در انگلستان، دست یافتند، از سوی دیگر، در ایرلند، حتی توقیف شدند.گفته می شود که کشیش محله روستا، چند نسخه از کتاب هایی را که از سانسور در امان مانده بود، روی پله های کلیسا سوزاند. به نظر می رسد زمانی که ادنا برای دیدن والدینش به ایرلند بازگشت، متوجه شد که آنها محل تمسخر و تمسخر مردم شده اند.

دلایل را باید در تفاوت های عمیق اجتماعی-فرهنگی جستجو کرد که هنوز در دهه شصت مشخصه دو کشور بود. در حالی که از یک سو انگلستان برای ایده‌ها، استانداردهای زندگی، گشودن به فرهنگ‌های جدید در خط مقدم اروپا قرار داشت، از سوی دیگر، ایرلند عقب‌مانده‌ترین کشور باقی ماند، بسته به هر شکلی از تجدید، و در اثر جنگ داخلی در اولستر از هم پاشید. از دهه 1920 به طول انجامید، سال هایی که با افراط گرایی کاتولیک و سیاست ضد بریتانیایی ریاست جمهوری دوالرا مشخص می شد.

در مقاله "فاحشه ها در نیمه درها یا تصویری از نویسندگان ایرلندی" بندیکت کیلی نقش دشوار اوبراین را به عنوان یک نویسنده زن تصدیق می کند. انتقاد همکاران ایرلندی عمدتاً از این واقعیت ناشی می شود که آنها نقایص یک جامعه متعصب و محترم را آشکار کرده اند.

فمینیسم ادنا اوبراین نه چندان از یک ایده آل یا یک دکترین فلسفی که از تحلیل واقع بینانه وضعیت زن و رابطه زن و مرد سرچشمه می گیرد. فمینیسم حاصله استشخصی، صمیمی، عاری از هرگونه پیامد اجتماعی. ادنا اوبراین توسط افراطی‌ترین جناح جنبش‌های آزادی‌بخش زنان در دهه هفتاد به دلیل کلیشه‌ای از زن سیندرلا که اغلب در پرتره قهرمان‌های او می‌درخشد، مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال، او هنوز هم این شایستگی بلامنازع را دارد که با نثری با غزل نادر و دقت شگفت‌انگیزی به ناراحتی زنانه صدا داده است.

پس از طلاق از همسرش در سال 1964، او از آن زمان بین لندن و نیویورک زندگی می کند و در کالج سیتی تدریس می کند.

ادنا اوبراین در کار ادبی طولانی خود حدود سی کتاب از جمله داستان کوتاه، رمان، فیلمنامه، نمایشنامه و کتاب کودک منتشر کرده است.