بیوگرافی • پیمایش در جریانات

جرج وستینگهاوس جونیور، کارآفرین و مهندس آمریکایی، که به دلیل برند لوازم خانگی که نام خود را دارد، شهرت دارد، در 6 اکتبر 1846 در پل مرکزی نیویورک متولد شد. یکی از دوستان نیکولا تسلا و یکی از رقبای اصلی توماس آلوا ادیسون در ایجاد به موقع سیستم برق آمریکا، در صنعت و تلفن نیز فعال بود. در سال 1911 مدال کنگره " برای دستاوردهای شایسته در توسعه سیستم جریان متناوب برای نور و قدرت " دریافت کرد.

در سال 1875، توماس ادیسون یک پتانسیل ناشناخته است. او با «مولتی پلکس تلگراف»، سیستمی که به چندین سیگنال تلگراف اجازه می داد از طریق یک کابل منفرد منتقل شوند، موفقیت هایی به دست آورد، اما هنوز به تشخیص مطلوب دست نیافته بود. او روی خط تلفن کار می کرد اما بل از او سبقت گرفت. ادیسون با اختراع گرامافون، یک کشف جدید و هیجان انگیز که هیچ کس امکانش را باور نمی کرد و باعث شهرت او می شود، به سرعت از این شکست نجات می یابد.

گام بعدی ادیسون، در سال 1878، اختراع یک لامپ رشته ای بهبود یافته و همچنین مطالعه یک سیستم توزیع الکتریکی برای تامین برق برای لامپ ها خواهد بود. در 4 سپتامبر 1882، ادیسون اولین سیستم را روشن کردشرکت توزیع نیروی برق، جریان مستقیم 110 ولت (DC) را برای 59 مشتری در منهتن پایین، در اطراف آزمایشگاه خیابان مروارید خود تامین می کند.

لوئیس لاتیمر یک حق اختراع برای فرآیند بهبود یافته برای تولید رشته های کربنی در لامپ دریافت می کند. این پیشرفت ها باعث کاهش زمان تولید و افزایش کیفیت شده است. او در طول زندگی خود با و برای الکساندر بل و بعدها با هیرام و توماس ادیسون کار کرده بود. لاتیمر تنها عضو سیاه پوست یک گروه اجتماعی انحصاری، پیشگامان ادیسون بود.

علایق وستینگهاوس در توزیع گاز و سوئیچینگ تلفن منطقاً او را به علاقه مندی به توزیع نیروی برق سوق می دهد.

وستینگهاوس طرح ادیسون را مطالعه می‌کند، اما تشخیص می‌دهد که آنقدر ناکارآمد است که نمی‌توان آن را در مقیاس بزرگ به کار برد. شبکه برق ادیسون مبتنی بر ولتاژ پایین DC است که شامل جریان های زیاد و تلفات برق زیاد است. در همین حال، چندین مخترع اروپایی در حال کار بر روی "جریان متناوب" (AC) و توزیع انرژی هستند. یک سیستم AC اجازه می دهد تا ولتاژها توسط ترانسفورماتور توزیع افزایش یابد و تلفات برق کاهش یابد و سپس توسط ترانسفورماتور خانگی کاهش یابد.

یک ترانسفورماتور ازمنبع تغذیه توسعه یافته توسط لوسین گاولارد، فرانسوی، و جان دیکسون گیبز، انگلیسی، در حال کار در لندن در سال 1881 نشان داده شد و علاقه وستینگهاوس را به خود جلب کرد. ترانسفورماتورها چیز جدیدی نیستند، اما طراحی Gaulard-Gibbs یکی از اولین مواردی است که می تواند حجم زیادی از جریان ورودی را مدیریت کند و قول می دهد ساخت آن آسان باشد. در سال 1885، وستینگهاوس تعدادی ترانسفورماتور Gaulard-Gibbs و ژنراتورهای AC زیمنس را برای شروع آزمایش با شبکه های AC در پیتسبورگ وارد کرد.

وستینگهاوس با کمک ویلیام استنلی و فرانکلین لئونارد پوپ برای اصلاح طراحی ترانسفورماتور و توسعه یک شبکه جریان متناوب عملی کار کرد. در سال 1886، وستینگهاوس و استنلی اولین سیستم AC ولتاژ متغیر را در گریت بارینگتون، ماساچوست نصب کردند. شبکه توسط ژنراتور هیدروالکتریک هدایت می شود که 500 ولت AC تولید می کند. ولتاژ برای انتقال برق تا 3000 ولت افزایش می یابد و سپس برای تامین برق چراغ های برق به 100 ولت کاهش می یابد. مشکلات ذاتی سیستم AC جدید زمانی برجسته می شوند که Mr. پوپ بر اثر خرابی مبدل AC در زیرزمین خانه اش برق گرفت. در همان سال، وستینگهاوس "شرکت تولیدی وستینگهاوس الکتریک" را تشکیل داد که سپس نام خود را به "وستینگهاوس" تغییر داد.Electric Corporation، در سال 1889.

30 سیستم روشنایی AC جدید در یک سال نصب می شود، اما این طرح به دلیل فقدان یک سیستم اندازه گیری موثر و موتورهای الکتریکی AC محدود شده است. در سال 1888، وستینگهاوس و دستیار مهندسش Oliver Shallenger یک تستر قدرت را توسعه می دهد که آن را برای مشاهده رفتارهایی که قبلاً با آزمایشگرهای گاز انجام می دادند طراحی می کند. از همان فناوری اولیه آزمایشگر هنوز هم استفاده می شود.

جریان متناوب موتور یک عملیات دشوارتر است، اما یک طراحی است. خوشبختانه در حال حاضر در دسترس است. مخترع برجسته صربستانی-آمریکایی، نیکولا تسلا، اصول اولیه یک موتور الکتریکی چند فازی را در این زمان تشریح می کند.

وستینگهاوس با تسلا شراکت می کند و حق امتیاز موتور AC را به دست می آورد. تسلا ایده اصل میدان مغناطیسی دوار در سال 1882 و از آن برای اختراع اولین موتور AC بدون جاروبک یا موتور القایی در سال 1883 استفاده کرد. در مقیاس بزرگ. این کار به طرح توزیع برق مدرن ایالات متحده منتهی می شود: AC سه فاز در 60 هرتز، با نرخی به اندازه کافی بالا برای به حداقل رساندن نویز، اما به اندازه کافی کم برای کاهش تلفات راکتیو انتخاب شده است.ترتیبی که توسط تسلا طراحی شده است.

ترویج توزیع AC توسط وستینگهاوس آن را به رویارویی تلخ با ادیسون و سیستم DC آن سوق می دهد. این درگیری به "جنگ جریان ها" معروف است. ادیسون استدلال می کند که سیستم های ولتاژ بالا بسیار خطرناک هستند. وستینگهاوس پاسخ می دهد که خطرات را می توان کنترل کرد و مزایای آن بیشتر از خطرات است.

در آگوست 1890، محکومی به نام ویلیام کملر اولین کسی است که با برق گرفتگی اعدام شد. وستینگهاوس بهترین وکیل موجود را برای دفاع از کملر استخدام می کند و برق گرفتگی را به عنوان نوعی « مجازات بی رحمانه و غیرعادی » محکوم می کند. اعدام خشونت آمیز و طولانی است و وستینگهاوس شدیداً اعتراض می کند و کاملاً خود را از استفاده ابزاری از اکتشافاتی که انجام می دهد جدا می کند.

در سال 1893، شرکت وستینگهاوس قرارداد تامین یک شبکه AC برای تامین برق نمایشگاه جهانی کلمبیا در شیکاگو را دریافت کرد که به شرکت و فناوری تبلیغات مثبت گسترده ای داد. وستینگهاوس همچنین قراردادی برای نصب اولین شبکه برق مسافت طولانی با ژنراتورهای AC در آبشار نیاگارا که برق را برای توزیع به بوفالو، نیویورک، 25 مایلی دورتر تولید می کند، دریافت می کند.

با گسترش شبکه های CA، Westinghouse حرف خود را می زندتوجه به تولید برق در ابتدا منابع تولید در دسترس توربین های آبی هستند که در آن آب ریزش در دسترس است و موتورهای بخار در جایی که وجود ندارد. وستینگهاوس معتقد است موتورهای بخار موجود ناکارآمد هستند و شروع به توسعه دسته خاصی از موتورهای "چرخش" می کند که "ظرافت" و کارآمدتر هستند.

در واقع، یکی از اولین اختراعات او یک موتور بخار دوار بود، اما غیرعملی بودن آن ثابت شد. با این حال یک مهندس ایرلندی به نام چارلز آلگرنون پارسونز در سال 1884 شروع به آزمایش با توربین های بخار کرد که با 10 اسب بخار قدرت شروع شد. وستینگهاوس حقوق توربین پارسونز را در سال 1885 خرید و کار برای بهبود فناوری پارسونز و تنظیم آن برای هدف بالاتر آغاز کرد.

شکاکان می گویند که توربین بخار هرگز منبع انرژی در مقیاس بزرگ نخواهد بود، اما در سال 1898 وستینگهاوس یک واحد 300 کیلوواتی را معرفی کرد، بنابراین جایگزین تمام ماشین های شرکت ترمز هیدرولیک خود شد. سال بعد، او یک دستگاه 1.5 مگاوات، 1200 دور در دقیقه نصب کرد. برای شرکت نور الکتریکی هارتفورد.

سپس Westinghouse توجه خود را به تولید توربین های بخار بزرگ برای راندن کشتی های بزرگ معطوف کرد. مشکل این است که این توربین های بزرگ در حدود 3000 دور در دقیقه بیشترین کارایی را داشتند، در حالی کهیک پایه کارآمد در حدود 100 دور در دقیقه کار می کند. این به معنای ایجاد یک سیستم دنده کاهش است. اما توسعه یک سیستم دنده کاهنده به گونه‌ای که بتواند در دورهای بالا و سوخت بالا کار کند، مطمئناً یک تلاش بدون خطر نیست، حتی یک ناهماهنگی جزئی می‌تواند قطار قدرت را به قطعاتی تبدیل کند.

وستینگهاوس و دستیاران فنی او سپس یک سیستم تراز خودکار اختراع کردند که تغذیه توربین ها را حتی برای کشتی های بزرگ عملی می کند.

به طور همزمان کار بر روی پمپ های حرارتی را برای تامین گرمایش و سرمایش آغاز می کند و معتقد است که در این فرآیند می توان نیروی کافی را استخراج کرد تا سیستم به یک ماشین دائمی تبدیل شود. از این رو انتقادات آشکار لرد کلوین، فرمول‌دهنده - از جمله فعالیت‌های دیگر او - از قانون دوم ترمودینامیک است.

وستینگهاوس تا سال 1907، زمانی که یک سقوط مالی منجر به استعفای وی از کنترل شرکت وستینگهاوس شد، فرماندهی بخش برق صنعت آمریکا را بر عهده داشت. در سال 1911 او دیگر در تجارت فعال نبود و وضعیت سلامتی او بدتر و بدتر بود.

جرج وستینگهاوس در 12 مارس 1914 در شهر نیویورک در سن 67 سالگی درگذشت. او به عنوان یک کهنه سرباز جنگ داخلی، همراه با همسرش مارگریت در گورستان شهر آرلینگتون به خاک سپرده شد.

اگرچه وستینگهاوس یک تاجر زیرک و مصمم بود، اما به عنوان یک کارفرمای وظیفه شناس که مشتاق به اشتراک گذاشتن همه چیز با همکاران تجاری خود بود، در تاریخ ثبت شد. در سال 1930، بنای یادبود وستینگهاوس، با بودجه کارمندانش، در پارک شنلی در پیتسبورگ قرار گرفت.