Βιογραφία - Αγάπη για τη φτώχεια και τη φύση

Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης γεννήθηκε στην Ασίζη μεταξύ Δεκεμβρίου 1181 και Σεπτεμβρίου 1182. Κάποιοι αναφέρουν ως πιθανή ημερομηνία γέννησής του την 26η Σεπτεμβρίου 1182. Ο πατέρας του, Πιέτρο Μπερναρντόνε ντέι Μοριτσόνι, είναι πλούσιος έμπορος υφασμάτων και μπαχαρικών, ενώ η μητέρα του, Πίκα Μπουρλεμόν, είναι ευγενούς καταγωγής. Ο θρύλος λέει ότι ο Φραγκίσκος συνελήφθη κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στους Αγίους Τόπους από το ζευγάρι, το οποίο βρισκόταν μέχρι τότε στο δρόμο για τηνΒαφτίστηκε από τη μητέρα του Giovanni και το όνομά του άλλαξε σε Francesco όταν επέστρεψε ο πατέρας του, ο οποίος έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι στη Γαλλία.

Σπουδάζει λατινικά και λαϊκή γλώσσα, μουσική και ποίηση, ενώ ο πατέρας του τον διδάσκει επίσης γαλλικά και προβηγκιανά με σκοπό να τον βάλει σε επιχείρηση. Ενώ είναι ακόμα έφηβος, βρίσκεται να εργάζεται πίσω από τον πάγκο του εργαστηρίου του πατέρα του. Σε ηλικία είκοσι ετών παίρνει μέρος στον πόλεμο που φέρνει αντιμέτωπες τις πόλεις της Ασίζης και της Περούτζια. Ο στρατός στον οποίο πολεμά ο Φραγκίσκος ηττάται και παραμένει αιχμάλωτος.Η φυλάκιση είναι μακρά και δύσκολη, και επιστρέφει στο σπίτι του βαριά άρρωστος. Αφού αναρρώνει χάρη στη φροντίδα της μητέρας του, ξεκινά και πάλι ακολουθώντας τον Gualtiero da Brienne, με κατεύθυνση προς το νότο. Στο δρόμο όμως έχει την πρώτη του εμφάνιση, η οποία τον παρακινεί να εγκαταλείψει τη ζωή του ως στρατιώτης και να επιστρέψει στην Ασίζη.

Η μεταστροφή του άρχισε το 1205. Από την περίοδο αυτή αφηγούνται διάφορα επεισόδια: από εκείνο κατά το οποίο, το 1206, αντάλλαξε τα ρούχα του με εκείνα ενός Ρωμαίου ζητιάνου και άρχισε να ζητιανεύει μπροστά στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, μέχρι την περίφημη συνάντηση με τον λεπρό στην πεδιάδα μπροστά από την Ασίζη. Οι φίλοι που δεν αναγνώριζαν πλέον σε αυτόν τον χαρούμενο σύντροφο ενόςχρόνο τον εγκαταλείπουν και ο πατέρας του, ο οποίος αρχίζει να συνειδητοποιεί πόσο αβάσιμες είναι οι προσδοκίες του γι' αυτόν, έρχεται σε ανοιχτή σύγκρουση μαζί του.

Ο Φραγκίσκος διαλογίζεται στην ύπαιθρο γύρω από την Ασίζη και μια μέρα, ενώ προσεύχεται στη μικρή εκκλησία του San Damiano, ο σταυρός ζωντανεύει και του ζητά να επισκευάσει την ερειπωμένη εκκλησία. Για να ικανοποιήσει το θείο αίτημα, φορτώνει ένα άλογο με υφάσματα που πήρε από το εργαστήριο του πατέρα του και τα πουλάει. Στη συνέχεια, συνειδητοποιώντας ότι τα έσοδα δεν είναι αρκετά, πουλάει και το άλογο. Μετά από αυτό το επεισόδιοΗ σύγκρουση με τον πατέρα του γίνεται όλο και πιο σκληρή, μέχρι που ο Πέτρος αποφασίζει να τον αποκληρώσει. Ο Φραγκίσκος όμως στη δημόσια πλατεία της Ασίζης αποποιείται την περιουσία του πατέρα του: είναι 12 Απριλίου 1207.

Από τη στιγμή αυτή, αφήνει την Ασίζη και κατευθύνεται προς το Γκούμπιο, όπου, ακριβώς έξω από τα τείχη, έρχεται αντιμέτωπος με τον τρομερό λύκο που προκαλεί τρόμο στους κατοίκους της πόλης. Καταφέρνει να δαμάσει το άγριο ζώο, απλά μιλώντας του. Αυτό επιφέρει αυτό που θεωρείται το πρώτο του θαύμα.

Ο Φραγκίσκος έραψε για τον εαυτό του ένα πουκάμισο από χοντρό ύφασμα, δεμένο στη μέση με ένα τρίκομπο κορδόνι, φορούσε σανδάλια και παρέμεινε στο Γκούμπιο μέχρι το τέλος του 1207. Είχε πάντα μαζί του μια τσάντα γεμάτη με εργαλεία χτίστη, με τα οποία αναπαλαίωσε προσωπικά τη μικρή εκκλησία του Σαν Νταμιάνο και την Porziuncola της Σάντα Μαρία ντελί Άντζελι, που έγινε το σπίτι του. Αυτή ήταν η περίοδοςστο οποίο συνέλαβε τα πρώτα σχέδια αυτού που αργότερα θα γινόταν ο Φραγκισκανός Κανόνας. Η ανάγνωση του Ευαγγελίου του Ματθαίου, κεφάλαιο Χ, τον ενέπνευσε σε σημείο να το πάρει κυριολεκτικά. Το εμπνευσμένο χωρίο λέει: " Μην πάρετε χρυσό ασήμι ή χρήματα για τις τσέπες σας, ούτε ταξιδιωτική τσάντα, ούτε δύο χιτώνες, ούτε παπούτσια, ούτε καν ένα μπαστούνι- γιατί ο εργάτης δικαιούται τα προς το ζην! ".

Ο πρώτος επίσημος μαθητής του Φραγκίσκου ήταν ο Bernardo da Quintavalle, ένας δικαστής, και αργότερα ακολούθησε ο Pietro Cattani, ένας κανονικός και διδάκτωρ του νόμου. Αυτοί οι δύο πρώτοι μαθητές ενώθηκαν με τον Egidio, έναν αγρότη, τον Sabatino, τον Morico, τον Filippo Longo, τον ιερέα Silvestro, τον Giovanni della Cappella, τον Barbaro και τον Bernardo Vigilante και τον Angelo Tancredi. Συνολικά, οι οπαδοί του Φραγκίσκου ήταν δώδεκα, όπως και οι απόστολοι τουΕπιλέγουν πρώτα την Porziuncola και στη συνέχεια το Tugurio του Rivotorto ως μοναστήρι τους.

Το τάγμα των Φραγκισκανών γεννήθηκε επίσημα τον Ιούλιο του 1210, χάρη στον Πάπα Ιννοκέντιο Γ. Ο κύριος κανόνας του τάγματος των Φραγκισκανών είναι η απόλυτη φτώχεια: οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να κατέχουν τίποτα. Ό,τι χρειάζονται, συμπεριλαμβανομένης της στέγης, πρέπει να προσφέρεται από δωρεά. Οι Βενεδικτίνοι παρείχαν στους Φραγκισκανούς μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους με αντάλλαγμα ένα καλάθι ψάρια το χρόνο,να τους παραχωρήσει την Portiuncula σε διαρκή χρήση.

Το 1213, ο Φραγκίσκος της Ασίζης ξεκίνησε μια αποστολή πρώτα στην Παλαιστίνη, μετά στην Αίγυπτο, όπου συνάντησε τον σουλτάνο Μελέκ ελ Καμέλ, και τέλος στο Μαρόκο. Ένα από τα ταξίδια του τον οδήγησε μέχρι το ιερό του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα στην Ισπανία, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει λόγω της επιδείνωσης της υγείας του.

Το 1223 αφοσιώθηκε στην επαναδιατύπωση του κανόνα του τάγματος, παίρνοντας όλο το φθινόπωρο για να το κάνει. Δυστυχώς ο αδελφός Λέων και ο αδελφός Βονιφάτιος τον έχασαν, αλλά ο Φραγκίσκος έπιασε πρόθυμα ξανά δουλειά. Ο Πάπας Ονώριος Γ' ήταν αυτός που αναγνώρισε τον κανόνα των Φραγκισκανών ως νόμο για την Αγία Εκκλησία.

Τον Δεκέμβριο του 1223, ο Φραγκίσκος οργάνωσε επίσης την πρώτη φάτνη σε μια σπηλιά, η οποία θεωρείται σήμερα η πρώτη φάτνη στην ιστορία. Την επόμενη χρονιά έκανε το θαύμα του νερού που αναβλύζει από έναν βράχο και έλαβε τα στίγματα.

Παρά την κούραση και τη σωματική του ταλαιπωρία, συνέθεσε επίσης το περίφημο "Άσμα των Πλασμάτων", το οποίο συνέβαλε στο να καθιερωθεί στη συλλογική φαντασία ως ο μοναχός που κηρύττει στα πουλιά.

Εν τω μεταξύ, η υγεία του επιδεινώνεται όλο και περισσότερο: είναι σχεδόν τυφλός. Ο Φραγκίσκος της Ασίζης πεθαίνει στη μικρή εκκλησία του στην Portiuncula στις 3 Οκτωβρίου 1226 σε ηλικία μόλις 44 ετών.

Στις 16 Ιουλίου 1228 ανακηρύχθηκε άγιος από τον Πάπα Γρηγόριο Θ'.