Biografia - Miłość do ubóstwa i natury

Franciszek z Asyżu urodził się w Asyżu między grudniem 1181 r. a wrześniem 1182 r. Niektórzy wskazują 26 września 1182 r. jako prawdopodobną datę jego narodzin. Jego ojciec, Pietro Bernardone dei Moriconi, był bogatym kupcem handlującym suknem i przyprawami, podczas gdy jego matka, Pica Bourlemont, pochodziła ze szlachty. Legenda głosi, że Franciszek został poczęty podczas podróży do Ziemi Świętej przez parę, która w tym czasie była w drodze doOchrzczony przez matkę Giovanni, doczekał się zmiany imienia na Francesco po powrocie ojca, który wyjechał w podróż służbową do Francji.

Uczy się łaciny i języka narodowego, muzyki i poezji, a jego ojciec uczy go również francuskiego i prowansalskiego z zamiarem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Jeszcze jako nastolatek pracuje za ladą warsztatu ojca. W wieku dwudziestu lat bierze udział w wojnie, która stawia przeciwko sobie miasta Asyż i Perugię. Armia, w której walczy Franciszek, zostaje pokonana, a on pozostaje więźniemWięzienie jest długie i ciężkie, a on sam wraca do domu ciężko chory. Po powrocie do zdrowia dzięki opiece matki wyrusza ponownie za Gualtiero da Brienne, kierując się na południe. Ale po drodze ma pierwsze objawienie, które skłania go do porzucenia życia żołnierza i powrotu do Asyżu.

Jego nawrócenie rozpoczęło się w 1205 r. Przytaczane są różne epizody z tego okresu: od tego, w którym w 1206 r. zamienił swoje ubranie na rzymskiego żebraka i zaczął żebrać przed Bazyliką św. Piotra, po słynne spotkanie z trędowatym na równinie przed Asyżem. Przyjaciele, którzy nie rozpoznali w nim już wesołego towarzysza z Asyżu.Czas go opuszcza, a jego ojciec, który zaczyna zdawać sobie sprawę, jak bezpodstawne są jego aspiracje, wchodzi z nim w otwarty konflikt.

Franciszek medytuje na wsi wokół Asyżu i pewnego dnia, gdy modli się w małym kościółku San Damiano, krucyfiks ożywa, prosząc go o naprawę zrujnowanego kościoła. Aby spełnić boską prośbę, ładuje konia płótnem zabranym z warsztatu ojca i sprzedaje go. Potem zdając sobie sprawę, że dochody nie są wystarczające, sprzedaje nawet konia. Po tym epizodzieKonflikt z ojcem staje się coraz ostrzejszy, aż Piotr postanawia go wydziedziczyć. Ale Franciszek na publicznym placu w Asyżu zrzeka się własności ojca: jest 12 kwietnia 1207 roku.

Od tego momentu opuszcza Asyż i udaje się do Gubbio, gdzie, tuż za murami, staje twarzą w twarz ze strasznym wilkiem, który budzi przerażenie wśród mieszkańców miasta. Udaje mu się oswoić dzikie zwierzę, po prostu z nim rozmawiając. To przynosi to, co jest uważane za jego pierwszy cud.

Franciszek uszył sobie koszulę z grubego płótna, przewiązaną w pasie sznurem z trzema węzłami, nosił sandały i pozostał w Gubbio do końca 1207 r. Zawsze nosił ze sobą torbę pełną narzędzi murarskich, za pomocą których osobiście odrestaurował mały kościół San Damiano i Porcjunkulę Santa Maria degli Angeli, która stała się jego domem. Był to okresLektura Ewangelii Mateusza, rozdział X, zainspirowała go do tego stopnia, że potraktował ją dosłownie. Inspirujący fragment mówi: " Nie bierz złota, srebra ani pieniędzy do kieszeni, ani torby podróżnej, ani dwóch tunik, ani butów, ani nawet laski; bo robotnik ma prawo do swojego utrzymania! ".

Pierwszym oficjalnym uczniem Franciszka był Bernardo da Quintavalle, sędzia, a następnie Pietro Cattani, kanonik i doktor prawa. Do tych dwóch pierwszych uczniów dołączyli Egidio, rolnik, Sabatino, Morico, Filippo Longo, ksiądz Silvestro, Giovanni della Cappella, Barbaro i Bernardo Vigilante oraz Angelo Tancredi. W sumie naśladowcy Franciszka liczyli dwanaście osób, podobnie jak apostołowieNa swój klasztor wybierają najpierw Porziuncola, a następnie Tugurio z Rivotorto.

Zakon franciszkanów narodził się oficjalnie w lipcu 1210 r. dzięki papieżowi Innocentemu III. Główną regułą zakonu franciszkanów jest absolutne ubóstwo: bracia nie mogą posiadać niczego na własność. Wszystko, czego potrzebują, w tym schronienie, muszą ofiarować. Benedyktyni zapewnili franciszkanom dach nad głową w zamian za kosz ryb rocznie,przyznać im Porcjunkulę w wieczyste użytkowanie.

W 1213 r. Franciszek z Asyżu wyruszył na misję najpierw do Palestyny, następnie do Egiptu, gdzie spotkał sułtana Melek el-Kamela, a w końcu do Maroka. Jedna z jego podróży zaprowadziła go aż do sanktuarium św. Jakuba z Composteli w Hiszpanii, ale został zmuszony do zawrócenia z powodu pogarszającego się stanu zdrowia.

W 1223 r. poświęcił się przepisywaniu reguły zakonu, poświęcając na to całą jesień. Niestety, brat Leon i brat Bonifacy zagubili ją, ale Franciszek chętnie zabrał się do pracy ponownie. To papież Honoriusz III uznał regułę franciszkańską za prawo dla Kościoła Świętego.

W grudniu 1223 r. Franciszek zorganizował również pierwszą szopkę w jaskini, która jest obecnie uważana za pierwszą szopkę w historii. W następnym roku dokonał cudu wody tryskającej ze skały i otrzymał stygmaty.

Pomimo zmęczenia i fizycznego cierpienia skomponował również słynną "Kantyczkę stworzeń", która pomogła uświęcić go w zbiorowej wyobraźni jako brata, który głosi kazania ptakom.

W międzyczasie jego zdrowie pogarsza się coraz bardziej: jest nawet prawie ślepy. Franciszek z Asyżu umiera w swoim małym kościółku Porcjunkuli 3 października 1226 r. w wieku zaledwie 44 lat.

16 lipca 1228 r. został ogłoszony świętym przez papieża Grzegorza IX.