Βιογραφία - Ο χρυσός στο στόμα μου

Ήταν 6 Νοεμβρίου 1954 όταν στο Lagonegro, μια πόλη της επαρχίας Potenza, γεννήθηκε ο Pino Mango (Giuseppe Mango): εδώ γεννήθηκε μια από τις πιο πρωτότυπες φωνές στο ιταλικό μουσικό στερέωμα, και όχι μόνο. Μαγευτικό πρελούδιο, πλούσιο σε αποχρώσεις και φωνητική δεξιοτεχνία: αυτή είναι η ατμόσφαιρα που αναπνέει κανείς όταν ακούει τα αλάνθαστα τραγούδια του.

Για τον Mango, η μουσική δεν πρέπει να περιορίζεται, αλλά, αντίθετα, πρέπει να απολαμβάνει τεράστιο χώρο, και για το λόγο αυτό στρέφει την προσοχή του σε "ξένους" ήχους, χωρίς να αντανακλά τον εαυτό του σε μια ιταλική μουσική που είναι τότε πολύ δεμένη σε ορισμένα στερεότυπα.

Μεγάλη σημασία αποδίδεται στη ρυθμική διάσταση- μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και χρησιμοποιούνται οι περιττοί χρόνοι, συχνά συνθέτοντας σε 5/4 και 6/8, αποδεικνύοντας μια μουσική συγγένεια που δεν συνδέεται πραγματικά με την ιταλική παράδοση.

Ενώ αισθάνεται πολύ κοντά στις ρίζες της μεγάλης μας μελωδίας, αισθάνεται την ανάγκη να την ενώσει με ήχους χαρακτηριστικούς άλλων πολιτισμών, όπως ο αμερικανικός, ο αγγλοσαξονικός ή ο ιρλανδικός.

Τα τραγούδια του Mango Ποτέ δεν είναι προφανείς, αλλά πάντα αρθρώνονται σε περίτεχνες και πολύπλοκες μελωδίες. Φυσική κλίση, ακρόαση και μελέτη: αυτή είναι η σύνθεση μιας φωνής που, όσον αφορά το ηχόχρωμα και τη φωνητική έκταση, την καθιστά πραγματικά μοναδική, με αποκορύφωμα το φωνητικό της χαρακτηριστικό: το ημι-φαλσέτο (η φωνή στο στήθος δεν πρέπει να συγχέεται με το φαλσέτο, που είναι μια εξαιρετικά κεφαλή φωνή).

Δημιούργησε ένα πραγματικό στυλ, το οποίο βασίζεται σε συνεχείς αλλαγές κλίσης: αναβάσεις και καταβάσεις όπου η φωνή του ξεχωρίζει χωρίς δισταγμό, δείχνοντας ότι είναι ένας επίμονος θιασώτης της στιλιστικής τελειότητας.

Η κλίση του Pino Mango Η φήμη και η δημοτικότητα κατακτήθηκαν μέσα από μια μακρά μαθητεία, σοφά διαφυλαγμένη από τη δόση της συνεχούς μουσικής έρευνας και των μακροχρόνιων ηχογραφήσεων.

Από μικρή ηλικία, το συναίσθημά του για τη μουσική ήταν πολύ έντονο και γεμάτο συνενοχή, δείχνοντας ένα έμφυτο πάθος. Στην ηλικία των επτά ετών, έπαιζε ήδη με τοπικά συγκροτήματα, στα δεκατρία του, προσέγγισε είδη που κάθε άλλο παρά μελωδικά ήταν, μασώντας το hard rock και τα blues, μεγαλώνοντας ακούγοντας Led Zeppelin, Deep Purple, Robert Plant, Aretha Franklin, Peter Gabriel, επηρεάζοντας έτσι τη δική του προσέγγισητραγουδώντας.

Παράλληλα με το πάθος του για τη μουσική, έκανε σπουδές κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαλέρνο και, όταν ένιωσε την ανάγκη να υπηρετήσει τη φωνή του, άρχισε να γράφει. Έδειξε μεγάλη ικανότητα στην ανάπτυξη μελωδικών γραμμών που ενίσχυαν το τραγούδι, το οποίο αντιλαμβανόταν ως πραγματικό όργανο.

Η πρώτη του ηχογράφηση είναι το τραγούδι: "Indiscutably Mine", το οποίο μετά το διαφημιστικό λανσάρισμα θα ονομαστεί "Su questa terra solo mia" (Σε αυτή τη γη μόνο δική μου), που περιλαμβάνεται στο ντεμπούτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1976 "La mia ragazza è un gran caldo" (Το κορίτσι μου είναι καυτό), με την RCA, όπου φροντίζει για το μουσικό μέρος των τραγουδιών του, ένα χαρακτηριστικό που τηρείται αυστηρά μέχρι σήμερα. Την επόμενη χρονιά, με την υποστήριξη του διάσημου οίκουη δισκογραφική εταιρεία Numero 1 - αυτή της χρυσής εποχής του Battisti - κυκλοφόρησε το 45άρι "Fili d'aria / Quasi Amore", το οποίο σήμερα θεωρείται πραγματικό συλλεκτικό κομμάτι, καθώς έχει τη διάκριση να περιέχει δύο κομμάτια που δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ σε άλμπουμ.

Περνάει άλλος ένας χρόνος και ηχογραφείται ένα νέο 45άρι: 'A Dance / Don't Wait for Me'.

Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο άλμπουμ του, με τη βοήθεια και πάλι του αδελφού του Armando, πρότεινε καλλιτεχνικά τον εαυτό του με την προσθήκη του ονόματος, Pino Mango- ήταν το 1979, με ένα πολύ ασυνήθιστο εξώφυλλο, ηχογράφησε τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά: "Arlecchino", συνοδευόμενο από το single "Angela Ormai".

Άλλα τρία χρόνια αναμονής και κυκλοφόρησε το τρίτο του άλμπουμ, "È Pericoloso sporgersi" με ημερομηνία 1982, προωθώντας επίσης το ομώνυμο single, αυτή τη φορά με τη Fonit Cetra. Το 1984, ο Mango υπέβαλε μια ακρόαση, η οποία, ωστόσο, έμεινε βαλτωμένη στα γραφεία της Fonit για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Απογοητευμένος από την αδύναμη προσοχή, αποφάσισε δυστυχώς να εγκαταλείψει τον κόσμο της μουσικής και να πέσει με τα μούτρα στις ακαδημαϊκές σπουδές. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό ήταν το σημείο καμπής στην καριέρα του καλλιτέχνη Mango.

Ένας "συγκεκριμένος" Mogol βρισκόταν στα στούντιο Fonit και ακούγοντας ένα απόσπασμα από την ακρόαση, εντυπωσιάστηκε πολύ και ζήτησε να συναντήσει έναν Mango εκείνη την εποχή, ο οποίος ήταν απασχολημένος στα στούντιο της Ρώμης κάνοντας ένα άλμπουμ του Scialpi.

Η πρόσκληση, ωστόσο, απορρίφθηκε από τον νεαρό Λουκάνιο, ο οποίος ήταν πλέον όλο και πιο αποφασισμένος να εγκαταλείψει τη μουσική για τις σπουδές του, και μόνο μετά από επανειλημμένες προσπάθειες ο Mogol τα κατάφερε. Η συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε επίσης παρουσία της Mara Majonchi και του Alberto Salerno, ήταν θετική και οδήγησε αμέσως στην απόφαση όχι μόνο να παραχθεί ο νεαρός καλλιτέχνης αλλά και να γράψει τους στίχους για τη μουσική αυτή.Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά και γνωστά τραγούδια των Mango ζωντάνεψε: μιλάμε για το 'Oro'.

Μπορούμε να πούμε ότι μετά από αυτό το γεγονός, ξεκίνησε μια νέα δισκογραφική περιπέτεια, υποβοηθούμενη επίσης από μια όλο και πιο στενή συνεργασία με τον Mogol, η οποία θα σηματοδοτούσε μια στιγμή μεγάλης σημασίας στην καλλιτεχνική του καριέρα. Άλλαξε ταχύτητα και μέσα στα επόμενα 4 χρόνια κυκλοφόρησαν όχι λιγότερα από 4 άλμπουμ: The Wave

Η ασταμάτητη επιτυχία του Oro τον έσυρε στη Ριβιέρα της Λιγουρίας, και μάλιστα το 1985 ήταν η σκηνή του Σανρέμο που φιλοξένησε τον Mango. Έκανε το ντεμπούτο του στο Φεστιβάλ με το Il Viaggio, κερδίζοντας αμέσως το βραβείο των κριτικών, και κυκλοφόρησε το 45άρι, έκανε το άλμπουμ Australia.

Το 1986 τον ξαναείδε στο Sanremo, αυτή τη φορά στην κατηγορία Big. Ήταν η σειρά του Lei verrà και του άλμπουμ Odissea. Την ίδια περίοδο κέρδισε το Telegatto ως "αποκάλυψη της χρονιάς".

Το 1987, ήταν και πάλι το Sanremo: το εν λόγω τραγούδι ήταν το Dal cuore in poi, αλλά ένα άλλο τραγούδι έμεινε στην ιστορία: ήταν η χρονιά του Bella d'estate, γραμμένο με τον Lucio Dalla, το 33ο είχε τίτλο Adesso. Με αυτό το τραγούδι, έλαβε μεγάλη ικανοποίηση, η οποία δεν άργησε να φτάσει ακόμη και από το εξωτερικό, το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε όλη την Ευρώπη, πρώτα και κύρια στη Γερμανία, αλλά κυριολεκτικά πούλησε σαν ζεστό κέικ στην Ισπανία, όπουκατέκτησε την κορυφή των charts και σύντομα το ισπανόφωνο άλμπουμ κυκλοφόρησε με το όνομα Ahora.

Το 1988 το Inseguendo l'aquila ήταν το νέο άλμπουμ του Λουκάνιου καλλιτέχνη, αυτή τη φορά το απόσπασμα ήταν Ferro e fuoco. Υπήρξε ακόμα σημαντική ανταπόκριση από το εξωτερικό και ακόμα μια κυκλοφορία στην ιβηρική γλώσσα, ένα άλμπουμ που στην Ισπανία άλλαξε το όνομά του σε Hierro y Fuego.

Το 1990, μετά από ένα διάλειμμα δύο ετών, επέστρεψαν στο Σαν Ρέμο, το τραγούδι που παρουσίασαν ήταν το Tu si... Η κυκλοφορία του άλμπουμ δεν ήταν συνεπής με το φεστιβάλ: πρώτα κυκλοφόρησε το single του Σαν Ρέμο, και μετά ήταν λίγοι μήνες πριν κυκλοφορήσει το Sirtaki. Τραγούδια του διαμετρήματος των Nella mia città και Come Monna Lisa έγιναν σύντομα πολύ επιτυχημένα στην Ιταλία και όχι μόνο. Και πάλιΑπό τη φίλη του Ισπανία ήρθαν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά μηνύματα και κυκλοφόρησε το τρίτο κατά σειρά ισπανόφωνο άλμπουμ. Το βραβείο Vela d'oro που του απονεμήθηκε στη Ρίβα ντελ Γκάρντα προστέθηκε στην τροπαιοθήκη του.

Το 1992, με την κυκλοφορία του Come l'acqua, εξυμνήθηκε από τους γνώστες ως ο τραγουδιστής της μεσογειακής ποπ. Από το ίδιο άλμπουμ, εκτός από το ομώνυμο Come l'acqua που κυκλοφόρησε σε διπλή έκδοση, το γραφικό και περιγραφικό Mediterraneo έγινε μια πραγματική βάση της ιταλικής μουσικής.

Το 1994, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία, αυτή τη φορά ήταν με την EMI που κυκλοφόρησε το Mango, ένα ομώνυμο άλμπουμ, από το οποίο ξεχωρίζει το τραγούδι Giulietta, γραμμένο μαζί με τον ιδιοφυή Pasquale Panella.

Το 1995 ήρθε μια νέα συμμετοχή στο Sanremo, το τραγούδι ήταν το Dove vai, που βραβεύτηκε ως η καλύτερη διασκευή του διαγωνισμού τραγουδιού, με την επιμέλεια του Rocco Petruzzi- η πρώτη ζωντανή εμφάνιση μιας σταθερής πλέον καλλιτεχνικής καριέρας κυκλοφόρησε στη συνέχεια.

Το 1997, επέστρεψε στη Fonit Cetra με την κυκλοφορία του Credo, και η επιστροφή έγινε με λαμπρότητα. Για την υλοποίηση αυτού του άλμπουμ, ο Mango χρησιμοποίησε διεθνείς συνεργάτες του διαμετρήματος των: Mel Gaynor (ντράμερ των Simple Minds) και David Rhodes (κιθαρίστας του Peter Gabriel). Το άλμπουμ είναι μουσικά διαποτισμένο από σπάνιες ατμόσφαιρες και ηχητικά περιβάλλοντα, αποτέλεσμα των επιδέξιων ενορχηστρώσεων τωνRocco Petruzzi και Greg Walsh.

Την επόμενη χρονιά, ο απόηχος των σειρήνων της Σανρεμέζι εξακολουθεί να έχει μια μαγευτική γοητεία και με τη συμμετοχή της Zenima, παρουσιάζει στο κοινό το τραγούδι Luce, το οποίο αναπαράγεται αριστοτεχνικά στην αγγλική έκδοση στην επανέκδοση του Credo.

Το 1999, υπήρξε νέα αλλαγή της δισκογραφικής εταιρείας, αυτή τη φορά στη WEA. Έτσι, κυκλοφόρησε το πρώτο επίσημο The best of the discography, με τίτλο Visto così, που περιέχει δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια που συντέθηκαν με τον δοκιμασμένο πλέον αδελφό Armando και πάλι με τον Pasquale Panella. Το Amore per te λειτουργεί ως τομή, αλλά ακολουθείται από κάποιες επανεκτελέσεις τραγουδιών που έχουν γίνει πραγματικέςΚαταγράφεται επίσης για πρώτη φορά από τον Μάνγκο Io Nascerò, ένα τραγούδι που χαρίστηκε στη Loretta Goggi το 1986. Ο ίδιος ο Mango ορίζει αυτό το άλμπουμ ως ένα σημείο άφιξης, μια επιθυμία να βγάλει συμπεράσματα και να κάνει έναν απολογισμό.

Ωστόσο, θα χρειαστούν τρία χρόνια για να κατανοήσουμε πλήρως το νόημα αυτών των λέξεων...

Μετά από πέντε χρόνια, το 2002, επέστρεψε για να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ εξ ολοκλήρου με ακυκλοφόρητα κομμάτια: Disenchantment. Όπως ο ίδιος είχε προβλέψει, αυτή τη φορά συναντάμε ένα νέο Mango, μια νέα πλευρά του καλλιτέχνη και αναδύεται μια νέα συνθετική φλέβα. Για πρώτη φορά, νιώθει την ανάγκη να πει την ιστορία του και γι' αυτό να γράψει τους στίχους εμβαθύνοντας στον ίδιο του τον εαυτό. Ο ίδιος είναι ο δημιουργός του μεγαλύτερου μέρους ολόκληρου του άλμπουμ. ΑπόλυτηΟ κύριος και κινητήριος μοχλός του άλμπουμ είναι αναμφίβολα το κομμάτι "La rondine". Αξίζει επίσης να αναφερθεί η διασκευή του Michelle των Beatles, που ερμηνεύεται εξαιρετικά σε 6 φωνές, τόσο πρωτότυπη όσο και συναρπαστική.

Αποτελείται εξ ολοκλήρου από Μάνγκο Το 2004 κυκλοφόρησε το "Ti porto in Africa", το οποίο αποτελεί τη φυσική εξέλιξη της μουσικής του διαδρομής. Μεγάλη μαγεία και εκλεπτυσμένη ισορροπία, έχει τις ρίζες του στη μελωδία και τη χειρίζεται με ήχους και ενορχηστρώσεις πιο χαρακτηριστικές της αγγλοσαξονικής ποπ-ροκ. Αξίζει να σημειωθεί το όμορφο ντουέτο με τον Lucio Dalla στο "Forse che si, forse che no".

Ωστόσο, το 2004 είναι επίσης η χρονιά του ντεμπούτου του Ο Pino Mango ως ποιητής Παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό με μια νέα και κομψή μορφή. Εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με ποιήματα "Nel malamente mondo non ti trovo", 54 ποιήματα που συνοψίζουν όλη την εκλέπτυνση και το βάθος του ποιητή Mango.

Το 2005, το "Ti amo così", που κυκλοφόρησε από τη Sony-BMG, είναι ένα τραγούδι για την αγάπη, που ποιεί τη ζωή. Η μόνη έμπνευση είναι τα βαθύτερα συναισθήματα που, τοποθετημένα στη λαβή, φτάνουν μέχρι έναν Δεκέμβριο πορτοκαλιών, σε ένα ντουέτο με τη σύζυγό του Λάουρα Βαλέντε, ικανό να συγκινήσει ακόμα και τις πιο σκληρές καρδιές. Επίσης, μεγάλης φωνητικής σημασίας είναι η αριστουργηματική ερμηνεία του κλασικού ναπολιτάνικου I tevurria vasà.

Μια τέτοια πλούσια βιτρίνα δεν διακηρύσσει έναν στόχο που έχει επιτευχθεί, αλλά μάλλον, τροφοδοτούμενη από τις εμπειρίες που αποκτώνται, χρησιμεύει ως κίνητρο για να εξερευνήσουμε τα πιο συναρπαστικά και διαφορετικά μέρη της μουσικής, πάντα σε αναζήτηση συνεχούς ενθουσιασμού και νέων ήχων.

Πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Policoro (Matera), ενώ τραγουδούσε ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του: "Oro".