Βιογραφία

Ο Μπέιμπ Ρουθ (το πραγματικό του όνομα είναι Τζορτζ Χέρμαν) γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1895 στη Βαλτιμόρη, στην οδό Έμορι 216, σε ένα σπίτι στο Μέριλαντ που νοίκιαζε ο παππούς του από τη μητέρα του, μετανάστης από τη Γερμανία (ορισμένες ανακριβείς πηγές δίνουν ως ημερομηνία γέννησής του την 7η Φεβρουαρίου 1894: ο ίδιος ο Ρουθ, μέχρι τα σαράντα του χρόνια, πίστευε ότι γεννήθηκε εκείνη την ημέρα).

Ο μικρός Γιώργος είναι ένα ιδιαίτερα ζωηρό παιδί: συχνά κάνει κοπάνα από το σχολείο, και όχι σπάνια επιδίδεται σε κάποια σκανταλιά. Σε ηλικία μόλις επτά ετών, ήδη απομακρυσμένος εντελώς από την εξουσία των γονιών του, μασάει καπνό και πίνει αλκοόλ. Στη συνέχεια στέλνεται στη Βιομηχανική Σχολή Αγοριών της Αγίας Μαρίας, ένα ίδρυμα που διοικείται από μοναχούς: εδώ γνωρίζει τον πατέρα Ματθία, τη μορφή που θα έχει τη μεγαλύτερη επιρροή για τηνΕίναι εκείνος που του μαθαίνει να παίζει μπέιζμπολ, να αμύνεται και να ρίχνει. Ο Γιώργος, χάρη στο αξιοσημείωτο πείσμα του, ανακηρύσσεται catcher της σχολικής ομάδας, δείχνοντας σημαντικές ικανότητες. Όταν όμως μια μέρα ο πατέρας Ματθίας τον στέλνει στο γήπεδο του pitcher για τιμωρία (είχε κοροϊδέψει τον pitcher του), συνειδητοποιεί ότι η μοίρα του είναι άλλη.

Το αγόρι έπεσε στην αντίληψη του Τζακ Νταν, μάνατζερ και ιδιοκτήτη των Baltimore Orioles, μιας ομάδας μικρής κατηγορίας. Ο 19χρονος Ρουθ υπέγραψε το 1914 και στάλθηκε στο spring training, την εαρινή προπόνηση που προηγείται της έναρξης της αγωνιστικής περιόδου. Σύντομα κέρδισε τη θέση του στην ομάδα, αλλά και το παρατσούκλι "Dunn's Babe", τόσο για τηνπρόωρο ταλέντο παρά για την ενίοτε παιδαριώδη συμπεριφορά του, έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στις 22 Απριλίου του ίδιου έτους, εναντίον των Buffalo Bisons στη International League. Οι Orioles αποδείχθηκαν η καλύτερη ομάδα της λίγκας στο πρώτο μέρος της σεζόν, παρά την όχι και τόσο καλή οικονομική κατάσταση και τον ανταγωνισμό από μια άλλη ομάδα της πόλης στη Federal League. Και έτσι, ο Ρουθ ήτανδιαπραγματεύτηκε, μαζί με άλλους συμπαίκτες του, για να τα βγάλει πέρα και κατέληξε στους Boston Red Sox του Joseph Lannin για είκοσι με τριάντα πέντε χιλιάδες δολάρια.

Όσο καλός κι αν ήταν, ο Τζορτζ αντιμετώπισε σκληρό ανταγωνισμό στη νέα του ομάδα, ειδικά μεταξύ των αριστερόχειρων. Σπάνια χρησιμοποιούταν, και στάλθηκε στους Providence Grays για να παίξει στη International League του Rhode Island. Εκεί, βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο, και έγινε περιζήτητος από τους Red Sox, οι οποίοι τον κάλεσαν πίσω στο τέλος της σεζόν. Πίσω στη Mahor League, ο Ρουθ ήταναρραβωνιάστηκε μια σερβιτόρα, την Helen Woodford, την οποία γνώρισε στη Βοστώνη και την παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1914.

Την επόμενη σεζόν ξεκίνησε ως αρχικός pitcher: το ρεκόρ της ομάδας του ήταν δεκαοκτώ νίκες και οκτώ ήττες, με αποκορύφωμα τα τέσσερα home runs. Απολύθηκε από το pitching rotation στο World Series (κέρδισε με 4-1) και επέστρεψε την επόμενη σεζόν, ο Ρουθ αποδείχθηκε ο καλύτερος pitcher της Αμερικανικής Λίγκας, με μέσο όρο κερδισμένων ράνκινγκ στην pitcher1,75. Ο απολογισμός μιλάει για είκοσι τρία κερδισμένα παιχνίδια και δώδεκα χαμένα, με συνολικά εννέα shut-outs. Το αποτέλεσμα; Άλλη μια νίκη στο World Series, με ένα πλήρες των δεκατεσσάρων innings εναντίον των Brooklyn Robins.

Το 1917 είναι εξίσου καλό σε προσωπικό επίπεδο, αλλά η πρόσβαση στην post-season στερείται από τους εκπληκτικούς Chicago White Sox, πρωταγωνιστές των εκατό κερδισμένων αγώνων. Γίνεται σαφές, εκείνους τους μήνες, ότι το πραγματικό ταλέντο του Ρουθ δεν είναι τόσο (ή όχι μόνο) αυτό του πίτσερ, αλλά αυτό του χτυπητή. Παρά τις αντίθετες υποδείξεις των συμπαικτών του, οι οποίοι πιστεύουν ότι η μετακίνησή του σεο outfielder θα μπορούσε να συντομεύσει την καριέρα του, το 1919 ο Babe ήταν ένας πλήρης outfielder, και σε 130 παιχνίδια βρέθηκε στο γήπεδο μόνο δεκαεπτά φορές.

Εκείνη ήταν η χρονιά που έκανε το ρεκόρ των είκοσι εννέα home runs σε μία μόνο σεζόν. Ο μύθος του, εν ολίγοις, άρχισε να εξαπλώνεται και όλο και περισσότερος κόσμος συνέρρεε στα γήπεδα μόνο και μόνο για να τον δει να παίζει. Οι επιδόσεις του, ωστόσο, δεν επηρεάζονταν από την επιδεινούμενη φυσική του κατάσταση: ο Ρουθ, μόλις στα είκοσι τέσσερα του χρόνια, εμφανιζόταν μάλλον βαρύς και με δυνατά πόδια. Πόδια που του επέτρεπαν ακόμα νατρέχει στις βάσεις με αρκετή ταχύτητα.

Οι Red Sox εκείνα τα χρόνια περνούσαν μια περίπλοκη οικονομική κατάσταση: ο σύλλογος κινδύνευε με χρεοκοπία το 1919, λόγω των άστοχων επενδύσεων του ιδιοκτήτη Harry Frazee στο θέατρο. Για το λόγο αυτό, ο Ρουθ πουλήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1920 στους New York Yankees, που τότε ήταν ομάδα δεύτερης κατηγορίας, έναντι του ποσού των 125.000 δολαρίων (συν ένα δάνειο άλλων 300.000 δολαρίωνδολάρια).

Στο Μεγάλο Μήλο, ο παίκτης αποδεικνύεται ιδιαίτερα πρόθυμος και προπονείται με ιδιαίτερη αφοσίωση. Αφού κλέβει τη δουλειά από τον Τζορτζ Χάλας (ο οποίος, αφού εγκατέλειψε το μπέιζμπολ για το λόγο αυτό, θα ιδρύσει στη συνέχεια το ποδόσφαιρο NFL και τους Chicago Bears), γίνεται ο μπαμπούλας των αντίπαλων πίτσερ, με εξαιρετικά στατιστικά στοιχεία επίθεσης. Με πενήντα τέσσερα home runs ακυρώνει το προηγούμενο ρεκόρ και βάζειΗ μουσική δεν άλλαξε την επόμενη σεζόν, με 171 ράνκινγκ και νέο ρεκόρ home run, το τρίτο συνεχόμενο, στα πενήντα εννέα. Χάρη σε αυτόν, οι Γιάνκις έφτασαν στο World Series, όπου ηττήθηκαν από τους Τζάιαντς.

Κληθείς, το 1921, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια για να πραγματοποιήσει κάποια σωματικά τεστ, ο Μπέιμπ Ρουθ έδειξε εξαιρετικά αποτελέσματα, με την ικανότητα να κινεί το ρόπαλο με ταχύτητα 34 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Γίνεται αρχηγός του γηπέδου το 1922, αποβάλλεται λίγες μέρες μετά τον διορισμό του λόγω διαφωνίας με τον διαιτητή και σε ένδειξη διαμαρτυρίας ανεβαίνει στις κερκίδες διαφωνώντας με έναν θεατή. Την ίδιαχρόνο, θα αποβληθεί μερικές ακόμη φορές: σημάδι μιας επαγγελματικής κρίσης που επιτείνεται από την απόσταση από τη σύζυγό του Έλεν (απρόθυμη να αντιμετωπίσει τον τρόπο ζωής του συζύγου της) και την υιοθετημένη κόρη του Ντόροθι (στην πραγματικότητα η βιολογική του κόρη, που γεννήθηκε από μια σχέση που είχε ο πρωταθλητής με μια φίλη του). Κι έτσι, ο Ρουθ αφιερώνεται όλο και περισσότερο στο αλκοόλ (παράνομο εκείνη την εποχή), το φαγητό και τις γυναίκες, ενώ στο γήπεδο οι επιδόσεις του είναιΗ Έλεν πέθανε σε πυρκαγιά το 1929, όταν ήταν ουσιαστικά σε διάσταση με τον σύζυγό της, αλλά όχι διαζευγμένη (και οι δύο είναι καθολικοί). Η Μπέιμπ εκείνη την εποχή έβγαινε με μια ξαδέλφη του Τζόνι Μάιζ, την Κλερ Μέριτ Χότζσον, την οποία παντρεύτηκε λίγο αφότου έμεινε χήρος.

Εν τω μεταξύ, οι αθλητικές του επιδόσεις μειώνονται σταδιακά, τόσο επειδή επιλέγεται λιγότερο συχνά ως βασικός, όσο και λόγω της πληθωρικής κοινωνικής του ζωής.

Το τελευταίο του home run έγινε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, στο Forbes Field στις 25 Μαΐου 1935: λίγες ημέρες αργότερα, ο παίκτης ανακοίνωσε την αποχώρησή του.

Ο Μπέιμπ Ρουθ πέθανε στις 16 Αυγούστου 1948 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 53 ετών.