Biografia - Patronka Włoch i Europy

Katarzyna urodziła się w Sienie w popularnej dzielnicy Fontebranda w sercu contrada dell'Oca 25 marca 1347 r. Była dwudziestym trzecim dzieckiem farbiarza Jacopo Benincasy i jego żony Lapy Piagenti. Jej siostra bliźniaczka Giovanna zmarła wkrótce po jej urodzeniu. Jej mistyczny charyzmat (jak nazywają go katolicy) ujawnił się bardzo wcześnie, tak bardzo, że w wieku zaledwie sześciu lat twierdziła, że widziała, zawieszona w powietrzunad dachem bazyliki San Domenico, Pana Jezusa siedzącego na pięknym tronie, ubranego w szaty pontyfikalne wraz ze świętymi Piotrem, Pawłem i Janem. W wieku siedmiu lat, kiedy dziewczynki są dalekie od tego, by tylko coś takiego począć, złożyła ślub dziewictwa.

Zbiegając się z tymi tendencjami, jeszcze jako dziecko zaczęła się umartwiać, zwłaszcza wyrzekając się wszelkich przyjemności, które w jakikolwiek sposób miały związek z ciałem. W szczególności unikała jedzenia mięsa zwierzęcego. Aby uniknąć wyrzutów ze strony rodziców, potajemnie przekazywała jedzenie rodzeństwu lub rozdawała je domowym kotom.

W wieku około dwunastu lat jej rodzice postanowili wydać ją za mąż. Najwyraźniej nie do końca rozumieli charakter Katarzyny, mimo że jej ascetyczne praktyki były w rzeczywistości prowadzone w samotności. Jednak, aby nie przyznać jej ręki w małżeństwie, posunęła się tak daleko, że całkowicie obcięła włosy, zakrywając głowę welonem i zamykając się w domu. Uważano, że cierpi na rodzaj młodzieńczego fanatyzmu,Reakcja ta jest całkowicie zgodna z jej mistycyzmem. "Barykaduje się" w swoim umyśle, całkowicie odcinając się od świata zewnętrznego. Będzie to jedna z jej nauk, między innymi, gdy stanie się symbolem, będzie cieszyć się licznymi uczniami.

Pewnego pięknego dnia rozważania rodziców ulegają jednak zmianie: ojciec zauważa, że na jego głowie spoczywa gołębica, podczas gdy Katarzyna była pogrążona w modlitwie, i jest przekonany, że jej żarliwość nie jest tylko owocem egzaltacji, ale że jest to naprawdę szczere i szczere powołanie.

W wieku szesnastu lat, pod wpływem wizji św. Dominika, przyjęła welon Trzeciego Zakonu Dominikańskiego, pozostając w swoim własnym domu. Półpiśmienna, kiedy próbowała nauczyć się czytać modlitwy Boże i godziny kanoniczne, zmagała się z tym przez kilka dni, bezskutecznie. Następnie poprosiła Pana o dar umiejętności czytania, który, zgodnie ze wszystkimi świadectwami i tym, co sama mówi, otrzymała.cudownie dostrojony.

W międzyczasie opiekuje się również trędowatymi w miejscowym szpitalu, ale odkrywa, że widok umierających, a zwłaszcza wyniszczonych ciał i ran, wywołuje u niej przerażenie i wstręt. Aby się za to ukarać, pewnego dnia wypija wodę, której użyła do przemycia rany nowotworowej, oświadczając później, że "nigdy nie próbowała tak słodkiego i wykwintnego jedzenia ani napoju".odraza minęła.

W wieku dwudziestu lat pozbawiła się nawet chleba, jedząc tylko surowe warzywa, śpiąc tylko dwie godziny w nocy. W karnawałową noc 1367 r. Chrystus ukazał się jej w towarzystwie Dziewicy i tłumu świętych, i dał jej pierścień, mistycznie ją poślubiając. Wizja zniknęła, pierścień pozostał, widoczny tylko dla niej. W innej wizji Chrystus wziął jej serce i zabrał je, po powrocie miał inne.Mówi się, że na pamiątkę cudu w tym miejscu pozostała blizna.

Jej sława rozprzestrzeniała się, wokół niej gromadziło się wielu ludzi, duchownych i świeckich, którzy przyjęli imię "Caterinati". Zaniepokojeni dominikanie poddali ją egzaminowi, aby upewnić się co do jej ortodoksji. Zdała go znakomicie i przydzielono jej kierownika duchowego, Rajmunda z Kapui, który później stał się jej duchowym spadkobiercą.

W 1375 r. papież zlecił jej głoszenie krucjaty w Pizie. Podczas modlitwy w małym kościele na Lungarno, zwanym obecnie kościołem św. Katarzyny, otrzymała stygmaty, które, podobnie jak mistyczna obrączka ślubna, były widoczne tylko dla niej. W 1376 r. Florentyńczycy zlecili jej wstawiennictwo u papieża w celu zniesienia ekskomuniki nałożonej na nich za utworzenie ligi.Katarzyna udała się do Awinionu ze swoimi uczniami, przenośnym ołtarzem i trzema spowiednikami, przekonała papieża, ale w międzyczasie zmieniła się polityka i nowy rząd florencki nie przejmował się jej mediacją.

Jednak podczas podróży przekonała papieża do powrotu do Rzymu. W 1378 r. została wezwana do Rzymu przez Urbana VI, aby pomóc mu przywrócić jedność Kościoła, przeciwko Francuzom, którzy wybrali antypapieża Klemensa VII w Fondi. Udała się do Rzymu z uczniami i uczennicami, broniła go usilnie, umierając wyczerpana fizycznym cierpieniem podczas walki. Był 29 kwietnia 1380 r. iCatherine ma trzydzieści trzy lata, wiek, który nie mógłby być bardziej znaczący....

Zostanie pochowana na cmentarzu Santa Maria sopra Minerva. Trzy lata później jej głowa zostanie usunięta, aby zabrać ją do Sieny. To, co pozostało z ciała, rozczłonkowanego na relikwie, znajduje się w sarkofagu pod ołtarzem głównym.

Pozostawił około czterystu listów napisanych do wszystkich wpływowych ludzi swoich czasów oraz "Dialog o Bożej Opatrzności", który jest jednym z najbardziej niezwykłych dzieł mistycznych wszechczasów.

Postać św. Katarzyny ze Sieny zainspirowała wielu artystów, którzy przedstawiali ją najczęściej w habicie dominikańskim, koronie cierniowej, trzymając serce lub książkę, lilię lub krucyfiks lub kościół. Wielu malarzy faworyzowało fantazyjne opisy jej życia, takie jak mistyczne małżeństwo, które różni się od tego św. Katarzyny Aleksandryjskiej, ponieważ w tymChrystus jest dorosły.

Jest patronką Włoch i opiekunką pielęgniarek.