Biografia - Okropności wojny

• Najważniejsze książki Ericha Marii Remarque'a

Erich Paul Remark urodził się w 1898 roku w niemieckiej Westfalii w rodzinie o francuskich korzeniach; pamiętając o tych korzeniach i w hołdzie swojej matce Marii, podpisywał swoje prace imieniem i nazwiskiem Erich Maria Remarque .

Żył w przyzwoitych warunkach dzięki pracy ojca jako introligatora, a po ukończeniu obowiązkowej szkoły w 1915 r. wstąpił do katolickiego seminarium duchownego w Osnarbruch. W 1916 r. musiał przerwać studia, ponieważ został powołany do służby wojskowej.

W następnym roku zostaje przydzielony na front północno-zachodniej Francji w pobliżu Verdun, gdzie doświadcza jednej z najbardziej zaciętych bitew I wojny światowej, "Bitwy o Flandrię", na linii frontu. W trakcie tej wojny Remarque zostanie dotknięty poważnymi kryzysami depresyjnymi, spowodowanymi przez życie wojskowe, z konsekwencjami, które będą miały wpływ na jego życie.wpłynęły na jego charakter aż do śmierci; to właśnie tego rodzaju wewnętrzne rany skłoniły go do pisania.

Remarque zaczął pisać pod koniec lat dwudziestych, żyjąc, podobnie jak wielu innych z jego pokolenia, w niepewnych warunkach typowych dla weteranów. Ten klimat niepokoju i oszołomienia, który dotknął mężczyzn jego czasów, głęboko naznaczonych wojennymi doświadczeniami, został opisany w "Drodze powrotnej" (1931), kontynuacji jego arcydzieła "Nic nowego na froncie".Western" (1927), powieść-pamiętnik, która rekonstruuje życie w okopach grupy młodych niemieckich studentów i jest dramatycznym opisem pierwszej wojny światowej.

Napisana w bezpośredni i trzeźwy sposób powieść Remarque'a nie była sentymentalna, ale nie była też nieczuła: po prostu aspirowała do obiektywizmu: "ani oskarżenie, ani spowiedź", jak napisano we wstępie, ale kronika pokolenia, "które - nawet jeśli uniknęło pocisków - zostało zniszczone przez wojnę". Nieneutralny punkt widzenia, który zaszokował tych, którzy mieli heroiczną wizjęPotępienie wojny jest radykalne, z goryczą analizując przerażające zniszczenia materialne i duchowe, jakie przyniosła.

Rękopis z 1927 r. musiał czekać dobre dwa lata na znalezienie wydawcy. Opór przed publikacją takiej powieści wojennej, która w skrócie nie proponowała heroicznej wizji konfliktu, był bardzo silny. Później pacyfiści wychwalali to dzieło, ale narodowi socjaliści i konserwatyści oskarżali Remarque'a o defetyzm i niepatriotyzm, postawę, którązaangażował pisarza w prześladowania tego rodzaju sztuki, określanej przez nazistów jako "zdegenerowana".

Kiedy wersja filmowa, nakręcona w USA, została wyświetlona w Berlinie w 1930 roku, ponownie wybuchły zamieszki, a cenzorzy interweniowali, zakazując jej wyświetlania w Niemczech. Powieść wiele zawdzięcza filmowi, który umożliwił jej dystrybucję na dużą skalę w rodzącym się społeczeństwie medialnym.

Kiedy Hitler przejął władzę, Remarque szczęśliwie przebywał w Szwajcarii: w 1938 r. został pozbawiony niemieckiego obywatelstwa. Pisarz cierpiał z powodu wygnania, ale po przeprowadzce do Ameryki kontynuował swoją pracę jako naukowiec i antywojenny świadek. Później ponownie wrócił do Szwajcarii i zmarł w Locarno 25 września 1970 roku.

Kolejne powieści również inspirowane są pacyfistycznymi i solidarystycznymi ideałami i stały się inspiracją dla wielu filmów gatunkowych.

Najważniejsze książki Ericha Marii Remarque'a

• "Nic nowego na froncie zachodnim" (Im Westen nichts Neues, 1927)
• "Trzej towarzysze" (Drei Kameraden, 1938)
• "Kochaj bliźniego swego" (Liebe deinen Nächsten, 1941)
• "Łuk Triumfalny" (Arc de Trimphe, 1947)
• "Czas żyć, czas umierać" (Zeit zu leben und Zeit zu sterben, 1954)
• "Noc w Lizbonie" (Die Nacht von Lissabon, 1963)
• "Cienie w raju" (Schatten im Paradies, 1971)