بیوګرافي • د نرمۍ سندرغاړی

لوی سندرغاړی ژاک بریل په بروکسل کې د اپریل په 8 د 1929 په یوه فلیمش کې زیږیدلی و خو د فرانکوفون پلار او مور یې د لرې فرانکو - هسپانوي اصل دی. لا اتلس کلن نه و، چې د خپلو زده کړو د خرابو پایلو له امله یې د خپل پلار له خوا د کارتنونو په فابریکه کې کار پیل کړ (د هغه د احساس " encartonner " تایید له دې تجربې څخه راځي). په ورته دوره کې هغه د عیسوي - ټولنیز الهام یو حرکت په مکرر ډول ترسره کړ، فرانچ کورډی، چې په 1940 کې د هیکتور بروینډونکس لخوا تاسیس شوی.

د هغه په ​​لومړي هنري تولید کې دا ممکنه ده چې په دې ګروپ کې ژوند شوي ایډیالونه ومومئ، د بیلګې په توګه د مذهب، عیسویت، د انجیل بشردوستانه نښې نښانې، کوم چې به په ډیر بالغ بریل کې، د لا کاموس بشریت شتون ته الر پیدا کړي. (کوم چې هنرمند په روح کې عیسوی ګڼي)، په آزادۍ او انارشي سوسیالیزم کې او په تودوخې ضد ملیارزم کې. دا په فرانسه کې و چې کورډي بریل له تیریس میشلسن سره ولیدل ، چې د هغه میرمن شي او هغه ته به درې لوڼې ورکړي.

هغه په ​​بروکسل کې په بیلابیلو تیاترونو کې برخه اخلي او په ځینو کابرونو کې د زده کونکو لخوا تنظیم شوي ګوندونو یا بالونو کې د خپل ترکیب سندرې وړاندې کوي. په 1953 کې هغه خپل لومړی البوم د "لا فویر" او "Il y a" سره ثبت کړ. دا سندرې د وخت ترټولو لوی استعداد سکاوټس ، جیک کینیټي (د الیاس ورور) لخوا اوریدل کیږي. لخوا رابلل شویهغه په ​​پاریس کې، بریل پریکړه وکړه چې خپل ټاټوبي پریږدي او د فرانسې پلازمینې ته لاړ شي، چیرې چې هغه په ​​​​Trois Baudets کې ترسره کوي، ورته تیاتر چیرې چې جورج براسینز لږ وخت دمخه خپل پیل کړی و.

له هغې شیبې څخه ، د بریل لپاره د عالي کار موده پیل شوه: هغه د پاریس په ډیری "غارونو" او بسټرو کې سندرې وویلې ، حتی د شپې اوه ویل کیږي پرته له دې چې سمدستي بریا ترلاسه کړي. په حقیقت کې، فرانسوي خلکو او منتقدینو سمدلاسه د هغه د میوزیک ستاینه ونه کړه، شاید د هغه د بلجیم اصل له امله هم: د یو ژورنالیست جمله چې په یوه مقاله کې یې بریل ته یادونه وکړه چې " د بروکسل لپاره غوره اورګاډي شتون لري ".

Jacques Canetti، په هرصورت، په هغه باور درلود: له 1955 څخه هغه هغه ته فرصت ورکړ چې لومړی 33 rpm ثبت کړي. د هغه وخت یو له سترو سندرغاړو څخه، د "سینټ-ګرمین-ډیس-پریس خدای"، جولیټ ګریکو، د هغې یوه سندره "لی ډیبل" ثبت کړه او هغه یې د پیانو غږونکي ګیرارډ جوانیست او فرانسوا رابر سره معرفي کړه. ، چې دوی د هغه اصلي همکاران شي.

په 1957 کې، د "Quand on n'a que l'amour" سره، بریل د اکاډمۍ چارلس ګروس د ګران پری دو ډیسک وګټله او یوازې په دوه میاشتو کې یې، څلویښت زره کاپي وپلورل. په الهامبرا او بوبینو کې سندرې ووایه. په 1961 کې، مارلین ډیتریچ ناڅاپه اولمپیا له لاسه ورکړه. برونو کوکواتریکس، د تیاتر مدیر، بریل غږوي: دا یوه بریا ده.

د بلجیم هنرمند نندارې (تر 350 پورې په کال کې)اوس دوی په هر ځای کې یو غیر معمولي بریا ترلاسه کوي، کوم چې هغه د شوروي اتحاد (د سایبریا او قفقاز په ګډون)، افریقا او امریکا ته هم رسوي. یو په زړه پورې حقیقت چې د هغه د شهرت شاهدي ورکوي، په 1965 کې د کارنیګي هال کې د هغه د لومړي کنسرټ په مناسبت ترسره شو: 3,800 لیدونکي تیاتر ته ننوځي ترڅو ننداره وګوري، مګر تر 8000 پورې د دروازې څخه بهر پاتې شول.

په ۱۹۶۶ کې، د خپلې بریا په اوج کې او د عمومي حیرانتیا په حال کې، بریل اعلان وکړ چې د راتلونکي کال څخه پیل کیږي او د هغه د ویرونکو مینه والو لخوا د الوداع کنسرتونو له لړۍ وروسته به نور په عامه توګه سندرې ونه وايي. په اولمپیا کې تلاوتونه، چې د نومبر په میاشت کې پیل شوي، پوره درې اونۍ دوام کوي.

د نویو لارو او احساساتو د هڅه کولو لیواله، هغه ځان په ځانګړې توګه تیاتر او سینما ته وقف کړ. هغه د ډان کویکسوټ په اړه د امریکایی میوزیک کامیډي لیبرټو بیا لیکي ، هغه کرکټر چې هغه ته خورا ګران دی ، کوم چې هغه پریکړه کوي چې (یوازې یوځل) د هغه قاعدې څخه سرغړونه وکړي چې هغه ځان ته ورکړی و چې بیا تیاتر ونه ګرځوي. استازیتوب په بروکسل کې لوی بریالیتوب ترلاسه کوي مګر په پاریس کې نه.

په 1967 کې هغه یو کامیډي "وایاج سور لا لون" ولیکه چې هیڅکله به یې لومړی پیل نه کړي.

په هماغه کال کې یې په ځینو فلمونو کې د مخکښ اداکار په توګه کار پیل کړ، او بیا یې د دوو فلمونو لارښود او لیکلو ته مخه کړه: لومړی، "فرانز" چې په 1972 کې د دوه څلویښت کلنې مینې کیسه کوي. زاړه د هغه تر څنګ په فرانسه کې یو ډیر مشهور سندرغاړی:باربرا دوهم، "لویدیځ" هڅه کوي د بلجیم په میدانونو کې د سرو زرو غوښتونکو او مخکښانو کیسه بیا راژوندي کړي، چې د ماشوم په توګه یې د بریل خوب لیدلی و. په دې فلم کې هنرمند خپله یوه تر ټولو مشهوره سندره داخلوي: "J'arrive".

حتی د سینماټوګرافیک تجربه په تدریج سره له مینځه ځي. بریل بیا هرڅه شاته پریږدي او د اسکوی په نوم په خپل کښتۍ کښتۍ کې نړۍ ته سفر پیل کوي. یوځل په پولینیشیا کې ، هغه د خپل نوي ملګري ، نڅاګر میډلي بامي سره ، د هایوا اوا په کلي اتوونا کې ودریږي ، د مارکیساس ټاپو ټاپو کې چیرې چې پاول ګوګین ژوند کاوه. دلته یو نوی ژوند پیل کیږي، د لویدیز څخه په بشپړه جلا ټولنه کې ډوب شوی، د ډیرو انساني تالونو سره، د ناپاکو طبیعت لخوا محاصره شوی. هغه د ځایی خلکو لپاره نندارتونونه او سینماګانې تنظیموي او د خپل دوه ګونی ماشین سره خورا لیرې ټاپوګانو ته بریښنالیک لیږدوي.

په عین حال کې، هغه د سرطان په ناروغۍ اخته کیږي: دوی اروپا ته پټ سفرونه پیل کوي ترڅو د رغیدو په هیله درملنه وکړي. د ملګرو د یوې کوچنۍ حلقې په مرسته، هماغه کسان چې د هغه د هنرمند (ګریکو، جوینسټ او رابر) په توګه د هغه په ​​​​ټوله دنده کې ورسره ملګري وو، هغه خپل وروستی البوم چې په مارکیساس ټاپو کې زیږیدلی، ژوندی ثبت کړ. په 1977 کې خپور شو، دا یو لوی بریالیتوب و.

بریل د ۱۹۷۸ کال د اکتوبر په نهمه د پاریس په بوبیګني روغتون کې مړ شو. هغه د هیوا په هدیره کې ښخ شو.Oa، د ګوګین څخه څو متره.

د هغه سره د شلمې پیړۍ یو له سترو هنرمندانو څخه ورک شو، چې دا وړتیا لري چې سندره نه یوازې د اوریدلو لپاره سندره جوړه کړي، بلکې د تیاتر ریښتینې استازیتوب وکړي. هره خپرونه هغه ستړی کوي، لکه څنګه چې اینریکو دی انجلیس د کتاب په مخکتنه کې لیکي چې د هغه سندرې راټولوي چې د ډیویلیو ډیل پریټ لخوا ژباړل شوي: " د هغه تلاوتونه په ورته وخت کې د بې حیایی او ریاضیاتو عالي نمونه دي ، دوی واقعیا احساس کوي ، خپګان، غوسه، درد او ستړیا د خولې له هر څاڅکي څخه، د هر "باران موتی" څخه چې د هغه په ​​مخ روښانه کیږي. مګر هرڅه په حقیقت کې حساب شوي - لکه څنګه چې په هر لوی هنرمند کې - تر زرو پورې. [...] په شپیته دقیقو کې، هر څه باید وویل شي، مخکې او وروسته د اندامونو په قیمت. یوه ټوټه چې مخکې ترسره شوې وي هیڅکله یې یوازې یو ځل نه تکرار کړی ".

د هغو هنرمندانو په منځ کې چې په ایټالیا کې یې د هغه سندرې تشریح کړې دي موږ په ځانګړي توګه د ډیلیو ډیل پریټی، ګیپو فاراسینو، جیورجیو ګبر، ډوري ګیزي، برونو لوزي، ګینو پاولي، پیټي پروو، اورنیلا وانوني او فرانکو باټیاتو په یاد لرو.