Biografie - Het hart raken

Kahlil Gibran, een gevoelig schrijver die beroemd is geworden door de poëtische bundel 'De Profeet', werd op 6 januari 1883 geboren in Bisharri (Libanon) in een kleinburgerlijk maronitisch gezin. Zijn ouders waren maronitische christenen, katholieken uit Noord-Palestina; hij groeide op met twee zussen, Mariana en Sultana, en zijn halfbroer Boutros, geboren uit het eerste huwelijk van zijn moeder,weduwe.

De familie Gibran, een hechte familie die doordrongen was van wederzijds respect, werd om economische redenen gedwongen om naar de Verenigde Staten te emigreren. In 1895 belandden ze op Amerikaanse bodem. Op twaalfjarige leeftijd ging Kahlil naar plaatselijke scholen, waardoor zijn naam werd afgekort tot Kahlil Gibran, een formule die hij later in zijn Engelstalige geschriften gebruikte.

Later, als volwassene, woonde hij in Boston in de Chinese wijk, waar Italiaanse, Ierse en Syrische immigranten woonden.

In 1899 keerde hij voor drie jaar terug naar Beiroet om Arabische taal en literatuur te studeren. Hij verbleef daarna in Libanon en Syrië, maar in 1902 keerde hij terug naar Boston, omdat hij het land dat zo'n stempel op zijn leven had gedrukt weer wilde zien.

In 1908 ging hij naar Parijs om te studeren aan de Academie voor Schone Kunsten en maakte hij kennis met de filosofie van Nietzsche en Rousseau. In 1920 behoorde hij tot de oprichters in New York van de Arabische Liga, die de Arabische traditie moest vernieuwen met de bijdrage van de westerse cultuur.

Gibrans (westerse) succes is in feite vooral te danken aan het fascinerende religieuze syncretisme dat 'De Profeet' (geschreven in 1923) doortrekt: het idee van een generieke opvatting van goddelijkheid overheerst alles, waarin beelden en symbolen uit elke religie en filosofie (katholicisme, hindoeïsme, islam, soefi-mystici naast Europese idealisten, romantici, Nietzsche enArabische mystici).

Voor Kahlil Gibran is het bestaan de tijd die gegeven is om de kloof die tussen ons en God bestaat te dichten; wanneer in het individu goed en kwaad, perfectie en imperfectie, kleine gevoelens en grote passies naast elkaar kunnen bestaan, zullen wijsheid, perfectie en geluk zich manifesteren in het samenvallen van tegengestelden.

Gibrans mystiek onttrekt zich aan elke classificatie, de dichter spreekt in beelden en neemt zijn toevlucht tot een symbolische wereld met duizend betekenissen, die door zijn universaliteit zowel de hindoe als de christen, de atheïst als de gelovige aanspoort.

Zijn succes is juist te danken aan zijn positionering tussen Oost en West, tussen Beiroet, Parijs en New York.

Als kunstenaar was Gibran echt een eclectisch karakter, in tegenstelling tot wat zijn roem, die meestal geassocieerd wordt met 'De Profeet', doet vermoeden.

Naast schrijver was Gibran ook schilder en cultureel organisator, in tegenstelling tot zijn verlegen en introverte karakter. De meeste van zijn initiatieven zijn te danken aan de lovenswaardige hulp van zijn vriendin Mary Haskell, die hem meerdere malen financierde.

Tot zijn andere werken behoort 'Il miscredente', een korte roman die hij in 1908 schreef voor het tijdschrift 'L'Emigrante', waarin politiek engagement en burgerlijke spanning nog steeds prevaleren boven de religieuze dimensie.

Andere producties die het vermelden waard zijn, zijn de autobiografische tekst (waarin hij zijn verdriet uit over de dood van zijn geliefde vrouw Selma), 'The Broken Wings' (1912), geschreven in het Engels, en de 'Spiritual Maxims', een tekst die typerend is voor zijn productie, tussen het aforistische en het mystieke in, strevend naar een verzoening tussen West en Oost.

Hij stierf in New York op 10 april 1931, getroffen door levercirrose en tuberculose; zijn lichaam werd, volgens zijn wens, naar een Libanese kluizenaarshut gebracht.

Twee jaar later zou een werk worden gepubliceerd dat hij onafgemaakt had gelaten: 'De tuin van de profeet'.