Biyografi - Ruh için Egzersizler

Íñigo López 24 Aralık 1491'de Azpeitia (İspanya) şehri yakınlarındaki Loyola kalesinde doğdu. On üç kardeşin en küçüğü olan Ignatius henüz yedi yaşındayken annesi öldü. Kastilya krallığının hazinedarı ve akrabası olan Juan Velázquez de Cuéllar'ın hizmetinde bir sayfa oldu. Ignatius'un bu dönemdeki saray hayatı, hiçbir ahlaki kısıtlama olmaksızın asi bir tarz içeriyordu.

1517 yılında orduda göreve başladı. Pamplona Savaşı (1521) sırasında aldığı ciddi bir yara nedeniyle babasının şatosunda uzun bir nekahet dönemi geçirdi. Burada kaldığı süre boyunca, birçoğu İsa'nın ve azizlerin hayatına adanmış çok sayıda dini metin okuma fırsatı buldu. Hayatını değiştirme arzusuyla yanıp tutuşurken Francis'ten ilham aldıDin değiştirmeye karar verdi ve dilenci olarak yaşamak üzere Kutsal Topraklar'a gitti, ancak kısa süre sonra İspanya'ya dönmek zorunda kaldı.

Bu dönemde, ayırt etmeye dayalı kendi dua ve tefekkür yöntemini geliştirdi. Bu deneyimlerin sonucu, daha sonra Cizvit tarikatının benimseyeceği bir dizi meditasyonu tanımlayan yöntemler olan 'Ruhsal Egzersizler' olacaktı. Bu çalışma aynı zamanda Katolik Kilisesi'nin gelecekteki propaganda yöntemlerini de derinden etkileyecekti.

Katalonya'daki Manresa manastırına girer ve burada çok ağır bir çilecilik uygulamayı seçer. Ignatius, daha sonra 'Otobiyografi'sinde anlatacağı gibi, çeşitli vizyonlar görür. Meryem Ana onun şövalyece bağlılığının nesnesi haline gelir: askeri imgeler Loyola'lı Ignatius'un yaşamında ve dini tefekkürlerinde her zaman önemli bir rol oynayacaktır.

1528'de şehrin üniversitesinde okumak üzere Paris'e taşındı; Fransa'da yedi yıl kaldı, edebi ve teolojik kültürünü derinleştirdi ve diğer öğrencileri 'Ruhsal Egzersizleri'ne dahil etmeye çalıştı.

Altı yıl sonra Ignatius altı sadık öğrenciye güvenebilirdi: Fransız Peter Faber, İspanyol Francis Xavier (Aziz Francis Xavier olarak bilinir), Alfonso Salmeron, James Lainez, Nicholas Bobedilla ve Portekizli Simon Rodrigues.

15 Ağustos 1534'te Ignatius ve diğer altı öğrenci Paris yakınlarındaki Montmartre'da bir araya gelerek kendilerini yoksulluk ve iffet yemini ile birbirlerine bağladılar: Kudüs'te misyoner olarak yaşamak ya da Papa'nın emrettiği her yere koşulsuz seyahat etmek amacıyla 'İsa Cemiyeti'ni kurdular.

Papa 3. Paul niyetlerini övdü ve rahip olarak atanmalarına izin verdi. 24 Haziran'da Venedik'te Rab (bugün bir Hırvat şehri olan Rab) piskoposu onları rahip olarak atadı. İmparator, Venedik, Papa ve Osmanlı İmparatorluğu arasındaki gerginlikler Kudüs'e herhangi bir seyahati imkansız hale getirdi, bu yüzdenYeni atanan rahipler kendilerini sadece İtalya'da dua ve hayır işlerine adayabilirler.

Ignatius yeni tarikatın anayasası için bir metin hazırlar ve Faber ve Lainez'le birlikte bunu papaya onaylatmak üzere Roma'ya gider. Kardinaller meclisi metni olumlu karşılar ve Papa Paul III "Regimini militantis" (27 Eylül 1540) adlı papalık boğasıyla tarikatı onaylar, ancak üye sayısını altmışla sınırlar (bu sınırlama üç yıl sonra kaldırılacaktır).

Ignatius, İsa'nın Cemiyeti'nin ilk Baş Generali olarak seçilir ve yoldaşlarını okullar, enstitüler, kolejler ve seminerler kurmak üzere Avrupa'nın dört bir yanına misyoner olarak gönderir. 1548'de Ruhsal Alıştırmalar ilk kez basılır: Ignatius Engizisyon mahkemesine çıkarılır, ancak serbest bırakılır. Aynı yıl, Loyola'lı Ignatiusİlk Cizvit Koleji, ünlü 'Primum ac Prototypum Collegium ovvero Messanense Collegium Prototypum Societatis', Cizvitlerin dünya çapında başarıyla kuracakları diğer tüm öğretim kolejlerinin prototipi oldu ve öğretimi tarikatın ayırt edici bir özelliği haline getirdi.

Başlangıçta Protestanlığa karşı Roma Kilisesi'ni güçlendirmek amacıyla kurulan Cizvit tarikatı, aslında Karşı-Reform'un başarısında etkili olacaktır.

Ignatius daha sonra 1554 yılında kabul edilen, monarşik bir örgütlenme yaratan ve Papa'ya mutlak itaati teşvik eden 'Cizvit Anayasaları'nı yazdı. Ignatius'un kuralı Cizvitlerin gayri resmi sloganı haline gelecekti: " Ad Maiorem Dei Gloriam "Ignatius, 1553 ile 1555 yılları arasındaki dönemde (sekreteri Peder Gonçalves da Câmara'ya dikte ettirerek) yaşam öyküsünü yazdı. Ancak Ruhani Egzersizlerinin anlaşılması için çok önemli olan bu otobiyografi bir buçuk asırdan fazla bir süre gizli kalacak ve tarikatın arşivlerinde saklanacaktı.

Loyola'lı Ignatius 31 Temmuz 1556'da Roma'da ölmüştür ve ölüm günü olan 31 Temmuz'da dini bayram olarak kutlanmaktadır.

12 Mart 1622'de kanonlaştırılan naaşı, on beş yıl sonra (23 Temmuz 1637) Roma'daki Gesù Kilisesi'ndeki Aziz Ignatius Şapeli'ne yaldızlı bronz bir vazo içinde yerleştirildi.