Biografie - Oefeningen voor de ziel

Íñigo López werd op 24 december 1491 geboren in het kasteel van Loyola, vlakbij de stad Azpeitia (Spanje). Als jongste van dertien broers en zussen stierf zijn moeder toen Ignatius nog maar zeven jaar oud was. Hij werd page in dienst van Juan Velázquez de Cuéllar, schatbewaarder van het koninkrijk Castilië en een familielid van hem. Ignatius' hofleven in deze periode ging gepaard met een onhandelbare stijl, zonder morele beperkingen.

In 1517 nam hij dienst in het leger. Als gevolg van een ernstige wond opgelopen tijdens de Slag bij Pamplona (1521) en door de wond bracht hij een lange periode van herstel door in het kasteel van zijn vader. Tijdens zijn verblijf had hij de gelegenheid om talrijke religieuze teksten te lezen, waarvan vele gewijd aan het leven van Jezus en de heiligen. Overmand door het verlangen om zijn leven te veranderen, werd hij geïnspireerd door FranciscusHij besloot zich te bekeren en ging naar het Heilige Land om als bedelaar te leven, maar werd al snel gedwongen terug te keren naar Spanje.

Tijdens deze periode ontwikkelde hij zijn eigen methode van gebed en contemplatie, gebaseerd op onderscheidingsvermogen. Het resultaat van deze ervaringen zouden later de 'Geestelijke Oefeningen' worden, methoden die een reeks meditaties beschrijven die de toekomstige jezuïetenorde zou overnemen. Dit werk zou ook de toekomstige propagandamethoden van de katholieke kerk diepgaand beïnvloeden.

Hij treedt in het klooster van Manresa, Catalonië, waar hij kiest voor een zeer strenge ascese. Ignatius heeft verschillende visioenen, zoals hij later vertelt in zijn 'Autobiografie'. De Maagd Maria wordt het object van zijn ridderlijke devotie: militaire beelden zullen altijd een belangrijke rol spelen in het leven en de religieuze overpeinzingen van Ignatius van Loyola.

In 1528 verhuisde hij naar Parijs om aan de universiteit van de stad te studeren; hij bleef zeven jaar in Frankrijk, verdiepte zijn literaire en theologische cultuur en probeerde andere studenten te betrekken bij zijn 'Geestelijke Oefeningen'.

Zes jaar later kon Ignatius rekenen op zes trouwe discipelen: de Fransman Peter Faber, de Spanjaarden Francis Xavier (bekend als Sint Franciscus Xavier), Alfonso Salmeron, James Lainez, Nicholas Bobedilla en de Portugees Simon Rodrigues.

Op 15 augustus 1534 kwamen Ignatius en de andere zes studenten bijeen in Montmartre, vlakbij Parijs, en verbonden zich aan elkaar met een gelofte van armoede en kuisheid: ze stichtten de 'Sociëteit van Jezus', met het doel om als missionarissen in Jeruzalem te leven of onvoorwaardelijk te reizen naar waar de paus hen ook beval.

In 1537 reisden ze naar Italië op zoek naar pauselijke goedkeuring voor hun religieuze orde. Paus Paulus III prees hun bedoelingen en stond toe dat ze tot priester werden gewijd. Op 24 juni wijdde de bisschop van Rab (tegenwoordig Rab, een Kroatische stad) hen in Venetië. Spanningen tussen de keizer, Venetië, de paus en het Ottomaanse Rijk maakten een reis naar Jeruzalem onmogelijk, dus dePas gewijde priesters kunnen zich alleen wijden aan gebed en liefdadigheidswerk in Italië.

Ignatius bereidt de tekst voor de grondwet van de nieuwe orde voor en gaat samen met Faber en Lainez naar Rome om deze door de paus te laten goedkeuren. Een congregatie van kardinalen blijkt positief over de tekst en paus Paulus III bevestigt de orde met de pauselijke bul "Regimini militantis" (27 september 1540), waarbij het aantal leden echter wordt beperkt tot zestig (een beperking die drie jaar later zal worden opgeheven).

Ignatius wordt gekozen tot de eerste algemene overste van de Sociëteit van Jezus. Hij stuurt zijn metgezellen als missionarissen door heel Europa om scholen, instituten, hogescholen en seminaries op te richten. De Geestelijke Oefeningen worden voor het eerst gedrukt in 1548: Ignatius wordt voor het tribunaal van de inquisitie gedaagd, maar wordt vrijgelaten. In hetzelfde jaar sticht Ignatius van Loyola deeerste jezuïetencollege, het beroemde 'Primum ac Prototypum Collegium ovvero Messanense Collegium Prototypum Societatis', het prototype van alle andere onderwijscolleges die de jezuïeten met succes over de hele wereld zouden oprichten, waardoor onderwijs een onderscheidend kenmerk van de orde werd.

De jezuïetenorde, opgericht met de bedoeling om de Kerk van Rome te versterken, aanvankelijk tegen het protestantisme, zal in feite instrumenteel zijn in het succes van de Contrareformatie.

Ignatius schreef vervolgens de 'Constituties van de Jezuïeten', aangenomen in 1554, die een monarchale organisatie creëerden en absolute gehoorzaamheid aan de paus bevorderden. Ignatius' regel zou het onofficiële motto van de Jezuïeten worden: "... Ad Maiorem Dei Gloriam "In de periode tussen 1553 en 1555 schreef Ignatius (gedicteerd aan pater Gonçalves da Câmara, zijn secretaris) het verhaal van zijn leven. De autobiografie - essentieel voor het begrijpen van zijn Geestelijke Oefeningen - zou echter meer dan anderhalve eeuw geheim blijven, bewaard in de archieven van de orde.

Ignatius van Loyola stierf in Rome op 31 juli 1556. De religieuze feestdag wordt gevierd op 31 juli, de dag van zijn dood.

Hij werd heilig verklaard op 12 maart 1622 en vijftien jaar later (23 juli 1637) werd zijn lichaam bijgezet in een vergulde bronzen urn in de Sint-Ignatiuskapel in de Gesù-kerk in Rome.