Biografie - Door fysieke en mentale plaatsen

Diane Nemerov werd op 14 maart 1923 in New York geboren in een rijke Joodse familie van Poolse afkomst, eigenaars van de beroemde keten van bontwinkels 'Russek's', genoemd naar de oprichter, Diane's grootvader van moederskant.

Als tweede van drie kinderen - van wie de oudste, Howard, een van de meest gewaardeerde hedendaagse Amerikaanse dichters zal worden en de jongste Renée een bekende beeldhouwster - beleeft Diane te midden van comfort en attente kindermeisjes een overbeschermde jeugd, die misschien de inprenting zal zijn van een gevoel van onzekerheid en 'vervreemding van de werkelijkheid' dat in haar leven zal terugkeren.

Ze ging naar de Culture Ethical School en daarna tot haar twaalfde naar de Fieldstone School, scholen waarvan de pedagogische methode, gebaseerd op een religieus humanistische filosofie, een overheersende rol toekende aan de 'spirituele voeding' van creativiteit. Haar artistieke talent kon zich dus al op jonge leeftijd manifesteren, aangemoedigd door haar vader, die haar, toen ze nog twaalf jaar oud was, naar tekenlessen stuurde opeen illustrator van 'Russek's', ene Dorothy Thompson, die een leerling was geweest van George Grosz.

De groteske ontkenning van menselijke gebreken door deze kunstenaar, tot wiens aquarellen haar leraar haar inwijdde, vond een vruchtbare bodem in de levendige verbeelding van het meisje en haar picturale onderwerpen worden herinnerd als ongewoon en provocerend.

Op veertienjarige leeftijd ontmoette ze Allan Arbus, met wie ze trouwde zodra hij achttien was geworden, ondanks tegenwerking van zijn familie, tegen wiens sociale status hij niet opgewassen werd geacht. Ze krijgen twee dochters: Doon en Amy.

Van hem leerde ze het vak van fotograaf en ze werkte lange tijd samen op het gebied van mode voor tijdschriften als Vogue, Harper's Bazaar en Glamour. Onder zijn achternaam, die ze zelfs na hun scheiding behield, werd Diane een controversiële fotografische legende.

Het leven van het echtpaar Arbus werd gekenmerkt door belangrijke ontmoetingen, omdat ze deelnamen aan het levendige artistieke klimaat van New York, vooral in de jaren 1950 toen Greenwich Village een mijlpaal werd voor de beatnikcultuur.

In die tijd ontmoette Diane Arbus, naast illustere figuren als Robert Frank en Louis Faurer (om alleen degenen te noemen die haar het meest direct zouden inspireren), ook een jonge fotograaf, Stanley Kubrick, die Diane later als regisseur in 'The Shining' een beroemd 'citaat' zou geven in de hallucinerende verschijning van twee dreigende tweelingmeisjes.

In 1957 voltooide ze haar artistieke scheiding van haar man (het huwelijk zelf was op dat moment in een crisis beland) en verliet ze de Arbus studio, waarin ze een rol van creatieve ondergeschiktheid had gespeeld, om zich te wijden aan meer persoonlijk onderzoek.

Zo'n tien jaar eerder had ze al geprobeerd zich los te maken van de mode, aangetrokken als ze was door meer echte en directe beelden, door kort bij Berenice Abbott te studeren.

Ze schreef zich nu in voor een seminar van Alexey Brodovitch, die al art director van Harper's Bazaar was en het belang van spectaculariteit in de fotografie bepleitte; maar omdat ze dit vreemd vond aan haar eigen gevoel, begon ze al snel lessen te volgen aan de Nieuwe School bij Lisette Model, tot wiens nachtelijke beelden en realistische portretten ze zich sterk aangetrokken voelde. Ze zou oefenen op Arbuseen beslissende invloed, niet door het zijn eigen navolger te maken, maar door het aan te moedigen zijn eigen onderwerpen en stijl te zoeken.

Diane Arbus wijdde zich vervolgens onvermoeibaar aan haar eigen onderzoek, en bewoog zich door plaatsen (fysiek en mentaal) die haar altijd verboden waren geweest, ontleend aan de strenge opvoeding die ze had genoten. Ze verkende de arme buitenwijken, de vierdeklasseshows die vaak in verband werden gebracht met travestie, ontdekte armoede en morele ellende, maar vond bovenal het centrum van haar interesse in de"Ze is gefascineerd door deze duistere wereld van "wonderen der natuur" en bezoekt in deze periode regelmatig het Hubert Museum of Monsters en de freakshows, waarvan ze de vreemde protagonisten privé ontmoet en fotografeert.

Het is slechts het begin van een onderzoek gericht op het verkennen van de gevarieerde, evenzeer ontkende, wereld parallel aan die van de erkende 'normaliteit', die haar, gesteund door vrienden als Marvin Israel, Richard Avedon, en later Walker Evans (die de waarde van haar werk erkennen, voor de meest dubieuze) zal leiden om zich te bewegen tussen dwergen, reuzen, travestieten, homoseksuelen, nudisten, verstandelijk gehandicapten en tweelingen, maar ookGewone mensen gevangen in ongerijmde houdingen, met die blik die zowel afstandelijk als participerend is, wat zijn beelden uniek maakt.

In 1963 ontving hij een beurs van de Guggenheim Foundation en in 1966 een tweede. Hij slaagde erin zijn beelden te publiceren in tijdschriften als Esquire, Bazaar, New York Times, Newsweek en de Londense Sunday Times, wat vaak tot bittere controverse leidde; dezelfde controverse die gepaard ging met zijn tentoonstelling in 1965 in het Museum of Modern Art in New York, 'Recent Acquisitions', waar hij enkele van zijn werken tentoonstelde,Haar solotentoonstelling 'New Documents' in maart 1967 in hetzelfde museum werd daarentegen beter ontvangen, vooral door de culturele wereld; aan kritiek van de welwillenden was geen gebrek, maar Diane Arbus was al een erkend en gevestigd fotografe. Vanaf 1965 gaf ze les op verschillende scholen.

De laatste jaren van zijn leven werden gekenmerkt door vurige activiteit, misschien ook bedoeld om de frequente depressies, waarvan hij het slachtoffer was, te bestrijden met levendige emoties; de hepatitis die hij in die jaren had opgelopen en het massale gebruik van antidepressiva hadden ook zijn fysiek ondermijnd.

Diane Arbus pleegde zelfmoord op 26 juli 1971 door een grote dosis barbituraten in te nemen en haar polsen door te snijden.

Het jaar na haar dood wijdde het MOMA een uitgebreid retrospectief aan haar en ze was ook de eerste van de Amerikaanse fotografen die te gast was op de Biënnale van Venetië, postume erkenningen die haar roem zouden vergroten, die helaas nog steeds is gekoppeld aan de benaming "fotograaf van monsters".

In oktober 2006 werd de film 'Fur', gebaseerd op de roman van Patricia Bosworth, uitgebracht in de bioscoop. De film vertelt het levensverhaal van Diane Arbus, gespeeld door Nicole Kidman.