بیوګرافي • او انسان غم وخوړ

• د مونچ نامتو اثار

اډوارډ مونچ ، هغه انځورګر چې بې له شکه تر بل هر چا ډیر اټکل کړی و چې د ایکسپریشنیزم د دسمبر په 12 زیږیدلی و. په 1863 کې په لوټین کې، د ناروې په فارم کې. اډوارډ د پنځو ماشومانو څخه دوهم دی: سوفي (1862-1877)، نږدې د هغه په ​​څیر عمر لري او د هغه سره به د لوی مینه اړیکه جوړه کړي، اندریاس (1865-1895)، لورا (1867-1926) او انګر (1868) -1952). د ۱۸۶۴ کال په مني کې د مونچ کورنۍ اوسلو ته ولاړه. په 1868 کې، دېرش کلنه مور د نري رنځ له امله مړه شوه، لږ وخت وروسته چې تر ټولو ځوان انګر زیږیدلی و. د هغه خور، کیرن ماری بیجلسټاد (1839-1931) به له هغه وخت راهیسې د کور ساتنه کوي. یوه پیاوړې ښځه، د یو څرګند عملي احساس او انځورګرۍ سره، هغې د کوچني اډوارډ، او د هغه د خویندو هنري وړتیا هڅوله، چې په دې کلونو کې یې خپل لومړني انځورونه او د اوبو رنګونه جوړ کړل. د مونچ د خوښې خور، سوفي، په پنځلس کلنۍ کې د نري رنځ له امله مړه شوه: دا تجربه، چې ځوان اډوارډ به ژوره اړیکه ونیسي، وروسته به په مختلفو کارونو کې په انځوریز ډول تکرار شي، په شمول د ناروغ ماشوم او د ناروغ په خونه کې مړینه . د هغه د میرمنې او مشرې لور له لاسه ورکول د مونچ په پلار هم خورا ډیر تاثیر کوي چې له دې شیبې څخه په زیاتیدونکي ډول خپګان کیږي او د مینیک - ډیپریشن سنډروم قرباني کیږي.

په خواشینۍ سره ځپل شوییو ژوند چې د درد او کړاو سره نښه شوی و ، که د ډیری ناروغیو یا دقیقا د کورنۍ ستونزو له امله ، هغه په ​​اوولس کلنۍ کې د نقاشۍ زده کړه پیل کړه ، بیا یې د انجینري زده کړې څخه وتښتي چې د خپلې کورنۍ لخوا پلي شوي او د جولیوس میډلتون تر لارښوونې لاندې د مجسمې کورسونو کې برخه اخلي. .

په 1883 کې هغه په ​​کریسټیا کې د آرائشی هنرونو د سیلون په ډله ایز نندارتون کې برخه واخیسته (چې وروسته به یې اوسلو نوم واخیستل شي) چیرې چې هغه د بوهیمیا چاپیریال سره اړیکه ونیوله او د ناروې ایونټ ګارډ سره یې اشنا شو. د طبیعي انځورګرانو. د می په 1885 کې، د سکالرشپ څخه مننه، هغه پاریس ته لاړ، چیرې چې هغه د منیټ انځورګرۍ سره مینه درلوده. له دې دورې وروسته مونچ د مینې او مرګ په موضوعاتو اثار رامینځته کړل، له تاوتریخوالي ډکو جنجالونو او خورا منفي انتقادونو ته یې لاره هواره کړه، تر دې چې د هغه یو ناوړه نندارتون له پرانیستلو څو ورځې وروسته وتړل شو. مګر ورته نندارتون، چې په "قضیه" بدل شوی، د آلمان د لویو ښارونو شاوخوا ګرځي. دا یوه پیښه ده چې هغه به په ټوله اروپا کې مشهور کړي، د ټولو څخه د هغه د کارونو څرګند تاوتریخوالی څخه مننه. په لنډه توګه، د 1892 څخه پیل، یو ریښتینی "منچ قضیه" رامینځته شوه. د آلمان د هنرمندانو د ملاتړ کمیټه جوړه شوې ده، چې مشري یې مکس لیبرمن کوي، چې ځان یې د برلین د هنرمندانو له ټولنې څخه جلا کوي (هغه چې دا نندارتون یې تنظیم کړی و)، د "برلینر د جلا کیدو" بنسټ ایښودل. پهپه ورته وخت کې د مونچ نندارتون یو څه بدل شوی د دوسلدورف او کولون ته لاړ او د ډسمبر په میاشت کې د داخلې ټکټ سره د "تادیه شوي نندارتون" په توګه بیرته برلین ته راستون شو. خلک د دعا لپاره انتظار نه کوي او ډیر ژر اوږده کتارونه د ناوړه کارونو لیدو لپاره رامینځته کیږي ، د سیالۍ شوي هنرمند لپاره د لویې ګټې سره. له بلې خوا، د هغه وخت عام خلک یوازې د مونچي د انځورونو د څرګند ځواک لخوا ځورول کیدی شي. د هغه په ​​نقاشۍ کې موږ د راتلونکي بیانیزم ټول لوی موضوعات ګورو چې وړاندوینه شوي: د وجود له کړاو څخه د اخلاقي او مذهبي ارزښتونو بحران پورې ، له انساني یوازیتوب څخه تر راتلونکي مرګ پورې ، د راتلونکي له ناڅرګندتیا څخه د بورژوا ټولنې غیر انساني کولو میکانیزم پورې.

له هغه وخت راهیسې، مونچ ډیری وخت په آلمان کې ژوند کړی، په برلین کې، پاریس او ایټالیا ته د یو څو سفرونو استثنا سره. په دې کلونو کې د هغه فعالیت شدید کیږي. په همدې موده کې د ډرامه لیکونکي ابسن سره همکاري پیل شوه، چې تر 1906 پورې به دوام وکړي. د هغه د فعالیت سره یوځای، کرانیکل د فابرګ سینټوریم کې د هغه په ​​​​روغتون کې د الکوليزم د اوسنۍ اوږدې ستونزې د درملنې لپاره راپور ورکوي. برسېره پر دې، لومړنۍ ستونزې د تولا، د هغه ملګري سره، چې غواړي د هغه ښځه شي رامنځته شي. خو هنرمند واده د هنرمند او سړي په توګه د خپلې ازادۍ لپاره خطرناک ګڼي.

په 1904 کې شود برلینر د جلا کیدو غړی، چې بیکمن، نولډ او کانډینسکي به وروسته یوځای شي. په 1953 کې Oskar Kokoschka د هغه په ​​​​درنامه کې یوه مقاله لیکلې وه چې په هغه کې هغه خپله ټوله مننه او ستاینه څرګنده کړه.

د شلمې پیړۍ په وروستۍ لسیزه کې، نارویژي هنرمند خپل آثار په پاریس کې نندارې ته وړاندې کړل، دواړه په سالون ډیس انډیپینډینټ (1896، 1897 او 1903) کې او د L'Art Nouveau ګالري (1896) کې.

د اکتوبر په 1908 کې په کوپنهاګن کې، هغه په ​​مغزو کې اخته کیږي او عصبي خرابي لري: هغه د اتو میاشتو لپاره د ډاکټر ډینیل جیکبسن په کلینیک کې بستر شو چې په ترڅ کې یې خپله کوټه په سټوډیو بدله کړه. د همدې کال په مني کې هغه ته "د ناروې د شاهي فرمان د سینټ اولاو نایټ" لقب ورکړل شو. په راتلونکي پسرلي کې، په کوپنهاګن کې په یوه کلینیک کې، هغه نثري نظم الفا او amp; اومیګا د اتلس لیتوګرافونو سره روښانه کول؛ د هغه د اثارو او چاپونو لوی نندارتونونه په هیلسنکي، ټرونډیم، برګن او بریمن کې تنظیم شوي؛ په پراګ کې د مینیس هنرمندانو د ټولنې غړی شو او د اوسلو پوهنتون د اولا میګنا لپاره د دیوال سینګار کولو پروژې باندې کار پیل کوي.

په همدې کلونو کې، هغه په ​​سکایین کې د اکلي املاک واخیست، چیرې چې هغه به د خپل پاتې ژوند لپاره استوګن وي. د اوسلو په ښارګوټي کې د تالار د سینګار لپاره د پروژې پیل کولو وروسته، هنرمند، د سترګو د جدي ناروغۍ له امله، د اوږدې مودې آرام کولو ته اړ شو.حتی که په آلمان کې د نازیزم راتګ د مونچ د کار زوال په نښه کوي، کوم چې په 1937 کې د تنګ نظره نازیانو لخوا د "زوال هنر" په توګه پیژندل شوی، هغه د ګرافیک کارونو رنګ کولو او رامینځته کولو ته دوام ورکوي.

په 1936 کې هغه د لیجن آف آنر ترلاسه کړ او د لومړي ځل لپاره یې د لندن په ګالري کې د سولو نندارتون جوړ کړ. په راتلونکو کلونو کې د هغه شهرت ودرېد او په 1942 کې یې په متحده ایالاتو کې نندارې ته وړاندې کړ. د راتلونکي کال د دسمبر په 19 د اوسلو په بندر کې د یوې الماني کښتۍ چاودنې د هغه سټوډیو ته جدي زیان ورساوه او دې پیښې هغه په ​​​​ځانګړي ډول اندیښمن کړ: د خپلو نقاشیو په اړه اندیښمن ، هغه د سینه بغل څخه سترګې پټې کړې چې هغه یې قرباني شو او مړ شو. د 1944 کال د جنورۍ په 23 د ماسپښین په 23 نیټه د اکلي لخوا خپل کور ته لاړ او خپل ټول کارونه یې د اوسلو ښار ته د خپلې خوښې سره سم پریښود. په 1949 کې، د اوسلو ښار شورا د دې میراث د ساتنې لپاره د موزیم جوړول تصویب کړل، په ورته وخت کې د هغه د خور انګر په مرسته کې زیاتوالی راغلی او د 1963 د می په 29 نیټه د مونچ میوزیم پرانیستل شو.

د مونچ لخوا مشهور اثار

د هغه ترټولو مشهور انځورونو کې چې موږ یې یادونه کوو (په ځانګړي ترتیب کې) "بلوغت" (1895)، "په پل باندې نجونې"، "د کارل جوهان په لاره کې ماښام" (1892)، "د اوړي شپه په Aagaardstrand کې" (1904)، "L'Anxiety (یا Anguish)" (1894)، او البته د هغه ترټولو مشهور کار، "The Scream" (1893).