Biografie - Mond-op-mondbeademing

Louis Daniel Armstrong, jazztrompettist, is een van de grootste exponenten van dit muziekgenre en degene die een compleet nieuwe stempel heeft gedrukt op de Afro-Amerikaanse muziek. Wat zijn geboorte betreft, is er een klein achtergrondverhaal dat ook een klein moordmysterie definieert. Armstrong heeft altijd beweerd dat hij op 4 juli (een nationale feestdag in de Verenigde Staten) in 1900 werd geboren, maar, inRecente studies hebben aangetoond dat de grote trompettist op 4 augustus 1901 werd geboren.

Bijzonder opmerkelijk is het onderzoek gesubsidieerd door New Orleans, zijn geboortestad, en uitgevoerd door Tad Jones, die de originele doopcertificaten van de 'king of jazz' schijnt te hebben gevonden. Volgens deze documenten was 'Satchmo' (dit is de bijnaam die hij kreeg: het betekent ruwweg 'zak-mond'), een jaar en een maand ouder geworden, misschien als gevolg vanproblemen op te lossen die te maken hadden met zijn jeugdige begin in Chicago en New York, waar hij er niet jonger uit wilde zien dan hij was.

Louis Armstrong had een moeilijke jeugd. Zijn ouders scheidden kort voor zijn geboorte en de kleine jongen werd onder de hoede van zijn grootmoeder Josephine van moederskant geplaatst, terwijl zijn moeder naar alle waarschijnlijkheid een prostituee was.

Zijn dagen slingeren zich tussen marginalisatie en delinquentie, hoewel er gelukkig een grote interesse in hem ontstaat, een tegengif dat in staat is hem te distantiëren van gevaarlijke afwijkingen en hem tegelijkertijd uit dat smerige milieu te 'tillen': muziek.

Louis Armstrong

Hij was nog te jong om trompet te spelen of om de mogelijkheden en nuances ervan te waarderen. Daarom beperkte hij zich in die tijd tot zingen in een heel eigenaardige lokale groep, want hij had alleen de straat als podium.

Extemporane oefening, zingen uit de losse pols en uit volle borst stellen hem echter in staat om een uitstekende intonatie en een opmerkelijk gevoel voor improvisatie te ontwikkelen, en laten we niet vergeten dat dit laatste in feite het belangrijkste onderscheidende kenmerk van jazz is.

Maar het straatleven blijft het straatleven, met alle gevaren en ongemakken van dien. Louis kan zich, ook al zou hij dat willen, niet helemaal uit die context losmaken. Op een dag wordt hij zelfs betrapt op het schieten met een revolver die hij van een van de kameraden van zijn moeder heeft gestolen, om het einde van het jaar te vieren. Het gevolg is dat hij voor ongeveer twee jaar wordt overgeplaatst naar een tuchthuis, ookOmdat de rechtbank de moeder ongeschikt achtte om haar kroost op te voeden, gaf dit misschien aanleiding tot de angst voor liefde die zijn leven kenmerkte, waarin hij twee vrouwen en vele relaties voor zijn kiezen kreeg.

Zelfs in de tuchtschool vindt Louis Armstrong een manier om muziek te maken: eerst wordt hij lid van het instituutskoor en later van de band, waar hij begint met drummen. Hij neemt ook zijn eerste kornetlessen. De eer hiervoor gaat naar zijn leraar, Peter Davis, die hem de kans geeft om de grondbeginselen van dit soort 'vervangers' voor de trompet te bestuderen. De instituutband is erg populairdoor de lokale bevolking en zwerft door de straten om de deuntjes te spelen die op dat moment in de mode waren, zoals het beroemde 'When the Saints Go Marchin' in', dat, enkele jaren later teruggevonden, een van zijn werkpaarden zou worden.

Toen hij van de hervormingsschool kwam, ging hij naar cafés en clubs in de hoop dat hij een kans zou krijgen om in een orkest te spelen. Op een van deze avondlijke zwerftochten ontmoette hij Joe Oliver, die beschouwd werd als de beste cornetspeler in New Orleans (vroeger bekend als 'King Oliver'). De twee konden het goed met elkaar vinden en Oliver, die op het punt stond daarheen te verhuizen, vroeg Kid Ory (een andereberoemde jazztrompettist) om vervangen te worden door Louis zelf.

Pas vanaf november 1918, gestimuleerd door het werk op de rivierboten (de boten die op de Mississippi vaarden), leerde Armstrong partituren te ontcijferen en werd hij een complete muzikant. Na een paar jaar van dit weinig rustgevende regime (het werken op de boten was erg vermoeiend), verhuisde hij in 1922 naar Chicago, een New Orleans achterlatend dat langzamerhand in verval was,"zijn muzikale smaak in toenemende mate 'corrumpeerde', tot het punt dat hij een verouderde en verwaterde folklore afstofte.

Armstrong volgde op dat moment van zijn artistieke rijpheid in plaats daarvan een ander, heel ander pad, gebaseerd op de polyfone strengheid van muzikale lijnen en, op andere manieren, op de poging om de solist een rol te geven die zowel hegemoniaal was als geïntegreerd in het muzikale weefsel.

Gelukkig werd hij door King Oliver gerekruteerd in zijn 'Creole Jazz Band', waarin hij de kans kreeg om als solist op te treden en de extreme virtuositeit die hij nu met zijn instrument had verworven naar voren te brengen. Het is zelfs de algemene mening van liefhebbers en historici dat 'Satchmo' inventiviteit, ritmische en melodische verbeeldingskracht had, gecombineerd met een indrukwekkend geluidsvolume en eeneen onmiskenbare stempel.

Na een reeks tournees komen we aan in 1924, een bijzonder belangrijk jaar voor 'Satchmo'. Hij trouwt, verlaat Olivers orkest en sluit zich aan bij de big band van Fletcher Henderson, een jazzkolos die een van de beste orkesten van die tijd had, vol fijne solisten. Als bewijs van de sprong in kwaliteit krijgt Armostrong de kans om stukken op te nemen met Sidney Bechet, Bassie Smith envele anderen.

Hij besloot toen om een solocarrière na te jagen en nam 'Hot Fives and Hot Sevens' op, waarmee hij jazz veranderde in een van de hoogste uitingen van muziek, met zijn heldere, heldere trompet en zijn vuige stem die recht uit zijn keel werd geplukt.

Sindsdien is het een opeenvolging van successen, maar in de schaduw van enkele kritische stemmen die de beperkingen en tekortkomingen van het Armstrong-fenomeen aan de kaak stellen. Louis wordt er zelfs van beschuldigd een Uncle Tom te zijn vanwege zijn dubbelzinnigheid tegenover zijn zwarte broers. Maar juist door zijn charismatische aanwezigheid helpt hij alle raciale barrières te doorbreken door een van de eerste zwarte sterren in de muziek te worden.Zijn leven werd, naast live concerten en tournees, verrijkt door samenwerkingen (bijv. met Zilmer Randolph) en hij begon zich ook open te stellen voor de bioscoop en verscheen in een aantal films; een daarvan is 'High society' (1956) van Charles Walters, met Grace Kelly, Bing Crosby en Frank Sinatra in de hoofdrollen, waarin de muzikant de eerste en laatste scènes van de film inleidt en afsluit.

Louis Armstrong, die een icoon was geworden (en volgens sommigen zelfs een karikatuur van zichzelf), was de afgelopen jaren zeker de ambassadeur van de jazz in de wereld geworden, maar hij leende zijn imago ook aan een reeks zeer twijfelachtige gebeurtenissen op artistiek niveau.

In die fase van zijn carrière was de Maestro niet langer in staat om autonoom beslissingen te nemen, maar werd hij 'gemanaged' door gewetenloze ambtenaren.

Na deze trieste neergang stierf de koning van de jazz op 6 juli 1971 in zijn huis in Queens, New York.